پاورپوینت کامل کاسه شکسته من و لیلی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کاسه شکسته من و لیلی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کاسه شکسته من و لیلی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کاسه شکسته من و لیلی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۸

به بستر افتم و مردن کنم بهانه خویش

به این بهانه مگر آرمت به خانه خویش

یه پارچه، چه به دست خیاط بیفته و چه نیوفته، بالاخره یه روزی پاره پاره می شه؛ ولی چه بهتر که این پاره پاره شدن ها به
دست یه خیاط باشه؛ چون بعدش تبدیل به یه جامه زیبا می شه.

یه خونه کلنگی، چه دست بنا بیوفته و چه نیوفته، آخرش خراب می شه؛ اما چه بهتر که این خراب شدن با کلنگ بنا باشه؛ چون
بعدش آسمون خراش می شه.

یه زمین، بالاخره زخم می خوره؛ ولی چه بهتر که زخم ها و شیارها به دست کشاورز باشه؛ چون آخرش یه مزرعه می شه؛ یه
مزرعه سبز.

من و تو مثل همون پارچه، مثل همون خونه و مثل همون زمین می مونیم؛ یعنی نمی مونیم و یه روزی دیر یا زود، کارمون
ساخته می شه؛ ولی خدا کنه سوخته نشیم.

شکافی که بینی در ایوان کسری

دهانی است، گوید بقا نیست کس را

حالا که این جوریه بیاییم، خودمون رو بدیم دست خدا؛ ولی یادمون باشه که خدا با ما همون رفتار رو می کنه که زمین با دانه.

وقتی دانه می ره تو آغوش خاک، خاک نوازشش نمی کنه؛ بلکه اونو در هم می شکنه و داغونش می کنه؛ ولی خیلی طول
نمی کشه که سبزش می کنه و بالا می آد و بالنده می شه و به ثمر می شینه و از دور و نزدیک می رن و زیر سایه اش می شینن.

این دانه، چه می رفت در آغوش خاک و چه نمی رفت، شکسته می شد؛ ولی اگه در آغوش خاک شکسته نمی شد، مثلاً زیر دست
و پا می شکست و یا لای منقار کبوتری، دیگه اصلاً سبز نمی شد و برا همیشه پرونده اش مختومه می شد.

حالا که می خوای درخت بشی، بسم الله؛ یعنی تو آغوش خدا و خدا اول کاری که می کنه، تو رو می شکنه؛ اما این اولشه و راه
خدا اولش خوش نیست، به خاطر همین تو قرآن می گه: «و العاقبه للمتقین»؛ یعنی آدم های خوب، فقط عاقبت دارند؛ یعنی اول
ندارند؛ بر خلاف آدم های بد که اول دارند؛ ولی آخر ندارند؛ یعنی آخرشون خوش نیست و به روغن سوزی می افتند و خوش به
حال اونایی که آخربینند؛ «مرد آخر بین، مبارک زنده است».

هر که آخر بینه، تعادل پیدا می کنه و هر که تعادل پیدا کنه، زمین نمی خوره.

یادش به خیر، بچه تر از حالا که بودیم و می خواستیم دوچرخه سواری یاد بگیریم، بزرگ ترها می گفتند: بچه جون! نگاهت به
اون دورهای دور باشه و به اون آخرها نگاه کن. اگه این جوری نگاه کنی، تعادل پیدا می کنی و اصلاً زمین نمی خوری.

الان می بینم روزگار، همون چرخه و من و تو سوار بر این چرخ و از این چرخ، زمین می خوریم؛ اگر فکر آخرتمون نباشیم. فکر
آخرت، به آدم تعادل می ده؛ بر خلاف دنیا که تعادل رو می گیره و زمین می زنه.

اگر هوای آخرت داشته باشیم، دنیا هم خوش می گذره؛ همون طور که بچه، اگر آخرها و دورها رو ببینه، از دوچرخه سواری
لذت می بره.

بگذریم. من فکر می کنم تو خودت رو به دست خدا دادی یا خدا خواسته دستت رو بگیره و به خاطر همین، بیماری اومده
سراغت و تو اومدی سراغ بیمارستان.

بپذیر که خدا می خواد از تو چیزی بسازه و می سازه؛ فقط به شرطی که تسلیم باشی.

بگذار برات قصه بگم:

تو انگلیس، یه خانم نقاشه که البته نقاش نبوده و با نقاشی هم سر و کار نداشته.

یه روزی این خانم می ره کنار ساحل و هوس شنا کردن به سرش می زنه و در جا شیرجه می ره تو آب؛ ولی از قضا به یه تخته
سنگ می خوره و همون جا قطع نخاع می شه و بالاخره از تخته سنگ به تخت بیمارستان می ره. مدت ها روی تخت بیمارستان
بود و خیلی بی قرار و ناآروم و اصلاً تسلا و تسکین پیدا نمی کرد. خودش می گه: یه دوست داشتم؛ یه روز اومد و یه جمله گفت
و همون جمله، قرار و آرامش را به من برگردوند و از من یه نقاش ساخت.

او به من گفت: یه نقاش، روی چی نقاشی می کنه؟

گفتم: روی بوم.

گفت: اگه بوم بلرزه یا بلغزه، یعنی ثابت نباشه، چه اتفاقی می افته؟

گفتم: معلومه، نقاش خوبی از آب در نمی یاد؛ هر چند هم که نقاش حرفه ای باشه.

گفت: یکی از اسم های خدا مصوره و مصور، یعنی نقاش و نقاش، بوم می خواد و بوم خدا، من و تو هستیم و بوم باید ثابت باشه
وگرنه نقشی که او می زنه، نقش خوشی نمی تونه باشه؛ پس بیا آروم