پاورپوینت کامل تزریق یعنی آخر خط … ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تزریق یعنی آخر خط … ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تزریق یعنی آخر خط … ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تزریق یعنی آخر خط … ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

۲۱

به هر طرف که نگاه می کنم، پیکرهای نیمه جانی را می یابم که به طرز غم انگیزی روی زمین افتاده اند و این آتش، شعله های
پایانی اش را این سو و آن سو می کند. این جا تهران است؛ پشت ترمینال جنوب… نه، نه، این جا تهران است؛ پشت هر خرابه ای
چند معتاد در خوابند و باز هم نه، نه… این جا همه جای تهران است؛ چه پشت خرابه ها، چه بالای شهر، چه وسط شهر و چه
پایین شهر. اعتیاد جان مردم را می آزارد. این اشکهای بی امان هم نمی گذارند که چیزی بنویسم. بدون شک، با همه این نام ها
آشنا هستید؛ و با «طاعون» و «جذام». این ها بیماری هایی هستند که چون موریانه جسم آدم را می خورند و یادآوری نامشان
هنوز هم ترسناک است؛ ایدز را هم به خوبی می شناسید؛ همان بیماری ویروسی که در سال گذشته؛ ۲۱ میلیون تلفات در
جهان به جای گذاشت؛ ولی باورتان نمی شود که بگویم هیچ کدام از این بیماری ها به اندازه اعتیاد، ترسناک و بی رحم نیست و
هیچ کدام به اندازه اعتیاد، پیامدهای منفی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی به دنبال نداشته است. اعتیاد، وقتی بیاید،
خانه نشین می شود؛ جرم ها به همراه دارد و گریز از آن، به آگاهی، دانش و کمی غیرت نیاز دارد. اعتیاد را شاید نتوان به
تنهایی جرم دانست؛ اما وقتی اعتیاد به جرم خیز شدن بدل شد، دیگر فرد معتادنه تنها خودش را تباه و نابود می کند، بلکه
خسارتهایی را به دنبال دارد که جبرانشان بس دشوار می شود. هیچ خود آزاری، به اندازه معتاد شدن؛ به دیگر آزاری
نمی انجامد.

معتاد، جهان را در دودی می بیند که از کام خود به بیرون می فرستد.می خواهم برایتان از چیزهایی که از نزدیک دیده ام و آن را
لمس کرده ام، بگویم.از معتادی که سه روز از مرگش می گذشت و دوستانش فکر می کردند که او در خواب است. از تزریق در
رگ گردن و جاهای دیگر بدن او دریغ نمی کردند.

یادمان نرود که این جا تهران است؛ پشت ترمینال جنوب که تا دلتان بخواهد، معتاد فراوان است؛ از جوان ۱۵ ساله تا پیرمرد
۶۰ ساله. هر گوشه و کنار این محوطه نیمه بیابانی را نگاه می کنم ؛ آلونک هایی از جنس پارچه، حلبی، نایلون و کاغذ می بینم.

کمی نزدیک تر که می شوم، متوجه این صحنه تلخ می شوم که این خانه ها شکل قبر هستند و تنها یکی یا دو نفر به صورت
نیم خیز و درازکش یا در حال تزریق هستند و یا درخواب به سر می برند. نزدیک غروب است و هوا هم سرد. شعله های آتش
نگرانی هایم را دو چندان می کند. معتادان در کنار آتش، هم خود را گرم می کنند و هم جان خود را می سوزانند و چه حکایت
تلخی است که انسان موجودی است با شعور…. این جا هیچ چیز معنای واقعی خود را ندارد؛ از خانه هایشان گرفته تا
غذاهایشان که پس مانده غذاهاست و شعله های زیبای آتش که خود را در آن می سوزانند تا تصویر دل نشین غروب که در
چشم آنها چیز مزاحمی است و هر لحظه انتظار مرگش را می کشند تا چشمی آن ها را نپاید و آن ها در غروبی دل گیر و نه زیبا،
بیهودگی خودشان را دود کنند. چند روز اول را نخواستم عکاسی کنم. راستش را بخواهید، نتوانستم یا ترسیدم یا نگران و
شاید حیرت زده؛ اما نترسیده بودم. یک روز می خواستم از یکی از آنها که در حال تزریق بود، عکس بگیرم، چنان به من فحش
و ناسزا گفت که چند قدمی عقب رفتم.

او یک سره می گفت: برو گم شو کثافت! من آبرو دارم؛ برو گم شو! من هم برای چند لحظه ای از جلوی چشمانش گم شدم با
خودم گفتم: این آبرو کجاست ؛ کی می ریزد؛ کی جمع می شود. چیز عجیبی است؛ در حال تزریق باشی و به آخر خط رسیده
باشی و باز هم از آبرو دم بزنی…. خون از رگ هایش می ریخت و سرنگ خوب توی رگش نرفته بود. تمام بدنش می لرزید و
معلوم بود که