پاورپوینت کامل شاید روزی من هم آمدم ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاید روزی من هم آمدم ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاید روزی من هم آمدم ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاید روزی من هم آمدم ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

همه جا ویران شده بود. اثری از زندگی، جز در چشمان بهت زده آنها که دیر رسیده بودند، پیدا نبود. آسمان ساکت بود؛ نه
حتی پرواز پرستویی و نه حتی حرکت ابری. زمین ساکت بود؛ نه حتی وزش بادی و نه حتی عبور جغجغه ای از کوچه ها. همه
چیز در یک لحظه اتفاق افتاد و بعد گویی از ابتدا چیزی نبود. همه جا ساکت شد. اولین گروه امداد که رسید، آخرین کسی هم که
امیدی به ماندنش بود، رفت. هر خانه به تلّی از خاک تبدیل شده بود که ستون ها و آهن ها از آن بیرون زده بود. کسی نتوانست
فرار کند؛ خیلی شدید بود. شب قبل، مردم از زمین صداهایی شنیده بودند و کسی نمی دانست چرا؟ کسی نپرسیده بود چرا؟
زمین مهربان است. روزی ما از زمین می آمد. نیمه شب هم که زمین می لرزید، کسی نمانده بود که بپرسد چرا؟

گروه امداد انگلیسی که رسید، بعضی ها کار را شروع کرده بودند. گروهی در کوچه شقایق، چند نفر در گذر ارگ، سه نفر در
خانه داخل باغ و همکاران آلن با حیرت به اطراف نگاه می کردند. تا آن وقت، به مناطق زیادی رفته بودند و صحنه های دردناکی
دیده بودند؛ اما این جا چه خبر بوده است؟ زمین با تمام وجود فریاد زده بود. کاش می دانستیم چه گفته بود. خیلی زود محل را
ارزیابی کردند. به زبان حرفه ای چیزهایی گفتند و به خانه ای نزدیک شدند. به سرعت آماده شدند و کار را شروع کردند. با
زنده یاب های خود به دنبال جایی می گشتند که ممکن بود کسی هنوز نرفته باشد. با امید به این طرف و آن طرف می رفتند. بقیه
گروه با نگرانی به کار آنها خیره شده بودند. آخرین محل باقی مانده هم کاوش شد و هیچ. با افسوس به یکدیگر نگاه کردند و
به دیگر افراد پیوستند. پس از مدت کمی دوباره ویرانه را به چند قسمت تقسیم کردند و این بار همگی مشغول خاک برداری از
قسمت های خاصی شدند. معلوم بود حدس هایی زده اند. به دنبال روزنه هایی بودند که ممکن بود آنها را با کمترین خطر به
داخل اتاق ها برساند. یک بار مجبور شدند با دقت تمام، از بیل مکانیکی استفاده کنند. سرانجام راه ورود به یکی از اتاق ها باز
شد. مثل همیشه آلن، نفر اولی بود که وارد می شد و بعد از علامت او، نفرات بعد می توانستند وارد شوند. او باید وضعیت را با
یک رنگ مشخص و سطح کمک رسانی مورد نیاز را اعلام می کرد. لحظاتی گذشت و از علامت آلن خبری نشد. ممکن بود او آن
جا راه دیگری پیدا کرده باشد. گاهی اتفاق می افتد. باید صبر کرد. کمی که گذشت، وضعیت، غیرعادی به نظر می رسید. باید
وارد عمل شد. ممکن است اتفاقی افتاده باشد. دو نفر آماده شدند که به داخل اتاق بروند؛ ناگهان آلن با چهره ای حیرت زده و
چشمانی ترسیده بیرون آمد؛ مثل برق گرفته ها شده بود و زبانش بند آمده بود. رنگش مثل گچ سفید شده بود و بهت زده نگاه
می کرد. به آرامی قدم برمی داشت و چیزی نمی گفت. به طرف بقیه گروه رفت و جلو ماشین رو به روزنه نشست و به آن خیره
شد. گروه دور او جمع شدند. پشت سر هم سؤال می کردند. آلن چیزی نمی گفت و فقط به سمت