پاورپوینت کامل هرگز توبه نکرد! ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هرگز توبه نکرد! ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هرگز توبه نکرد! ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هرگز توبه نکرد! ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

آیا یزید توبه کرد و آیا اصولاً توبه چنین شخصی پذیرفته می شود؟

بررسی و پاسخ به این پرسش، به دو بخش تاریخی و کلامی تقسیم می شود. اما بررسی کلامی این سؤال، مشروط بر آن
است که از نظر تاریخی، اثبات شود که یزید از جنایت خود پشیمان شده، به نحوی درصدد جبران آن برآمده، از درگاه الهی،
طلب مغفرت کرده است. اگر پاسخ این پرسش تاریخی، منفی باشد، نوبت به بخش دوم پرسش، نخواهد رسید.

در طول تاریخ اسلام، اکثر قریب به اتفاق مورخان، محدثان و دیگر دانشمندان اسلامی، یزید را به عنوان فردی جنایتکار
شناخته، او را در جنایات خود، به ویژه پدید آوردن حادثه عاشورا، مقصر دانسته اند؛ اما در این میان، کسانی مانند غزالی نیز
وجود داشته اند که در احیاء العلوم، سخن از نهی از لعنت یزید به علت امکان توبه او به میان آورده اند!

سخن غزالی با وجود شخصیت عظیم او در جهان اسلام مقبولیت نیافت و در همان زمان، بزرگان معاصر او همانند ابن
جوزی، با این نظریه، به شدت برخورد کردند و حتی کتابی مستقل با عنوان «الرّدّ علی المتعصب العنید» را پدید آوردند؛ با این
حال، در طول تاریخ، گاهی این گونه سخنان، از سوی برخی از خاورشناسان، مانند «لامنس یهودی» در مقالات دایره المعارف
اسلام (چاپ اوّل) بیان شده است. اخیراً نیز در برخی از محافل اسلامی، این سخن به گونه دیگری بیان می شود. همه اینها
اهمیت بحث تاریخی درباره این شبهه را روشن می سازد. عمده دلایلی که از نظر تاریخی برای توبه یزید آورده می شود،
عبارتند از:

۱. ابن قتیبه چنین آورده است: پس از رخ دادن حوادثی در بارگاه یزید، او چنان گریه کرد که نزدیک بود روح از بدنش پرواز
کند.(۱)

۲. پس از ورود سرهای شهیدان و اسرای کربلا به کاخ یزید، او را حالت تأثر فرا گرفت و این جنایت را به ابن زیاد نسبت داد و
چنین گفت: «خداوند پسر مرجانه (عبیدالله بن زیاد) را لعنت کند که مرا نزد مسلمانان، مبغوض و منفور کرد و در دل های
آنان، کینه مرا کاشت»!(۲)

در کتاب های دیگر، یزید، شخصی حلیم در مقابل مخالفت های امام علیه السلام معرفی شده، چنین آمده که او با کشته شدن امام
علیه السلام به جهت نسبت امام علیه السلام به پیامبر صلی الله علیه وآله، موافق نبود و این عمل را به ابن زیاد نسبت می داد.(۳)

۳. یزید هنگامی که کاروان کربلاییان را به سمت مدینه رهسپار کرد، خطاب به امام سجاد علیه السلام گفت:

«خداوند ابن مرجانه را لعنت کند! به خداوند سوگند! اگر من در مقابل حسین علیه السلام بودم، او هر خواسته ای داشت، اجابت
می کردم و به هر طریق ممکن، مرگ را از او می راندم؛ حتی اگر این کار منجر به مرگ فرزندانم می گشت!»(۴)

اگر بخواهیم همه این عبارات را بپذیریم و در اسناد آنها خدشه روا نداریم، نکات زیر را می توانیم از آنها به دست آوریم:

الف) مقصر اصلی در جریان کربلا، ابن زیاد بود و یزید هیچ فرمانی مبنی بر کشتن امام علیه السلام و حتی سخت گیری نسبت به او
صادر نکرد!

ب) یزید از این عمل ابن زیاد، خشمگین شد و او را لعنت کرد!

ج) یزید از کشته شدن امام علیه السلام، اظهار تأسف شدید کرد!

درباره نکته اول، خوشبختانه اسناد تاریخی به جای مانده، به خوبی، دروغ بودن ادعای یزید را اثبات می کند؛ زیرا در
گزارش های تاریخی آمده است که یزید به محض رسیدن به حکومت و با وجود سفارش های پدرش، در اولین نامه خطاب به
ولید بن عتبه، فرماندار مدینه، چنین نگاشت:(۵) «هنگامی که نامه من به دستت رسید، حسین و ابن زبیر را احضار کرده، از آن
دو، برای من بیعت بگیر و اگر نپذیرفتند، گردن آن دو را زده، سرهای شان را نزد من بفرست».

همچنین در بعضی از نقل ها چنین آمده است که یزید هنگام حضور امام علیه السلام در مکه، عده ای را مخفیانه به حج فرستاد تا در
حین اعمال حج، در کنار کعبه، امام علیه السلام را به قتل برسانند؛(۶) چنان که ابن عباس نیز در نامه خود به یزید، به این مطلب اشاره
می کند.(۷) همچنین در گزارش های تاریخی آمده است که هنگام حرکت امام علیه السلام به سمت عراق، یزید به ابن زیاد نامه نوشت و
از او خواست تا در مقابل امام علیه السلام با شدت عمل تمام بایستد.(۸)

عبدالله بن عباس نیز در نامه ای به یزید، صراحتاً او را قاتل امام حسین علیه السلام و جوانان بنی عبدالمطلب دانست و با عبارت های
زیر، او را توبیخ کرد: (۹) «تو حسین علیه السلام و جوانان بنی عبدالمطلب را کشتی و مپندار که من این را فراموش کرده ام»!

این مطلب در آن زمان به گونه ای روشن بود که