پاورپوینت کامل پول بهتر است یا ثروت؟! ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پول بهتر است یا ثروت؟! ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پول بهتر است یا ثروت؟! ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پول بهتر است یا ثروت؟! ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

آیا جامعه ما واقعاً اسلامی است و آیا عدالت در این جامعه حکم فرماست؟ چرا من فارغ التحصیل، بعد از اتمام درس، با کوهی از مشکلات روبه رو
هستم؟ آخر این چه جامعه ای است که حرف اول و آخر آن را پول می زند؟

سؤال شما، حاوی موضوعات و مطالب مختلفی است؛ اما کلیدی ترین تکیه گاه آن، وجود مشکلات و معضلات اقتصادی،
اجتماعی و فرهنگی، نظیر مفاسد اقتصادی، تبعیض، عدم اجرای کامل عدالت اجتماعی و…، در سطح جامعه اسلامی است که
به هیچ وجه، زیبنده نظام اسلامی نیست. در این موضوع ما نیز با شما موافق هستیم؛ اما در مورد این که آیا با وجود این قبیل
مشکلات، می توان به جامعه ما جامعه اسلامی گفت یا نه، نیازمند شناخت دقیق جامعه اسلامی، ویژگی های آن و تطبیق آن بر
جامعه کنونی ماست.

الف) تعریف جامعه اسلامی و ویژگی های آن

جامع ترین تعریفی که از جامعه دینی وجود دارد، این است: جامعه دینی، جامعه ای است «دین باور»، «دین مدار»، «دین داور» و
«مطلوب دین».۱

جامعه دینی، جامعه ای است که شبکه روابط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، حقوقی و اخلاقی آن، بر اساس دین و آموزه های
آن تنظیم شده باشد. جامعه دینی، جامعه ای است که در آن داوری با دین باشد و افراد، آهنگ خود را همیشه با دین موزون
کنند. جامعه دینی، دغدغه دین دارد و این دغدغه و احساس نیاز به همسو کردن خود با دین، تنها به امور فردی و عبادیات و
اخلاق فردی محدود نمی شود؛ بلکه نسبت میان دین و تمام امور و روابط اجتماعی، باید سنجیده شود و داوری دین در همه
خطوط و تمامی شبکه روابط اجتماعی، باید نافذ باشد.۲

بر این اساس، ویژگی های جامعه دینی عبارتند از:

۱. دین باوری و اعتقاد به آموزه های دینی.

۲. تنظیم نظام حقوقی خود بر اساس دین (شریعت مداری).

۳. داشتن نظام دینی.

۴. در جامعه دینی، مردم سلوک و رفتار فردی و اجتماعی خود را با دین موزون می کنند و داوری دین را در این باره،
پذیرایند(دین داوری).

۵. چنین جامعه ای قطعاً مطلوب و مورد رضایت دین نیز هست (مطلوب دین).۳

جامعه ای که بر اساس موءلفه ها و ویژگی های فوق شکل گرفته باشد، جامعه ای دینی است.

بر این اساس، می توان دو معیار اصلی برای جامعه اسلامی نام برد:

۱. افراد این جامعه، به دین مبین اسلام باور داشته، تعالیم آن را در رفتارهای فردی و اجتماعی خود متجلی می سازند.

۲. تمام نظام های حقوقی و ساختارهای سیاسی این جامعه، بر اساس دین مبین اسلام تنظیم شده اند.

نکته مهمی که در این جا قابل ذکر است، توجه به مراتب متعدد جامعه اسلامی است؛ یعنی این که به هر مقدار این دو معیار در
جامعه ای رعایت شوند، درصد و میزان اسلامیّت آن جامعه بالاتر می رود.

ب) بررسی اسلامی بودن جامعه کنونی ایران

با نگاهی به واقعیات جامعه کنونی ایران، مشخص می شود که جامعه ما از دو معیار اصلی جامعه اسلامی برخوردار است؛
زیرا اولاً اکثر افراد جامعه به دین مبین اسلام عقیده و باور دارند و ثانیاً نظام حقوقی و ساختار سیاسی جامعه نیز بر اساس
آموزه های دین مبین اسلام شکل گرفته است. بنابراین، در اصل اسلامی بودن جامعه ما، هیچ گونه تردیدی نیست؛ اما این که
به چه میزان از اسلامیّت برخوردار هستیم، نیازمند بررسی عملکرد ارکان و عناصر تشکیل دهنده جامعه اسلامی، اعم از
افراد جامعه، مسئولین، نهادها و دستگاه های دولتی و میزان انطباق آن با آموزه های دین مبین اسلام است. در این زمینه، به
صورت مختصر باید گفت که نظام جمهوری اسلامی که بر اساس آموزه های دین مبین اسلام تشکیل شد، از ابتدا تاکنون،
تمامی سعی و تلاش خود را در جهت تحقق و اجرای کامل تعالیم و ارزش های اسلامی در سطح جامعه به کار بسته است و در
این راه تا آن جا که امکانات مادی و معنوی اجازه داده، از هیچ تلاشی دریغ نکرده است؛ اما باید به این نکته نیز توجه داشت که
وجود نظام سیاسی و حقوقی منطبق با دین، در صورتی در اجرای کامل تعالیم و ارزش های اسلامی در سطح جامعه موفق
خواهد بود که سایر شرایط و زمینه های لازم – از قبیل وجود منابع انسانی مورد نیاز، کارگزاران و مدیرانی صالح، مردم
وفادار و همیشه در صحنه، کفایت منابع مادی و اقتصادی – مهیا باشد و نیز موانع و مشکلات – از قبیل تهدیدات خارجی و
تهاجمات نظامی و فرهنگی، محاصره های اقتصادی، سیاسی و نظامی، بدعت ها و سنت های غلط، دنیاگرایی و تجمل پرستی –
وجود نداشته باشند؛ وگرنه هرگز آن حکومت دینی، در اصلاح کامل جامعه، موفق نخواهد بود. این موضوع، درباره حکومت
امیرالموءمنین علیه السلام نیز مطرح است.

حضرت علی علیه السلام از سوی خداوند متعال به عنوان ولی جامعه اسلامی و همسان پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله معرفی شده و هیچ
تردیدی در حقانیت و مشروعیت حکومت وی وجود ندارد. در قرآن کریم، ابلاغ ولایت وی به وسیله پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله،
موجب اکمال دین و اتمام نعمت و راضی بودن به دین اسلام دانسته شده است.۴ با نگاهی به تاریخ پنج ساله حکومت مولای
متقیان و اوضاع اجتماعی حاکم بر آن دوران، روشن می شود که موانع زیادی فراروی آن حضرت بوده است.

جنگ های داخلی صفین، جمل و نهروان، تهدیدات دشمنان خارجی، کمبود نیروی انسانی توانمند و تربیت یافته، کثرت
مشکلات، گستردگی بدعت ها و سنت های فاسد و آلودگی های مزمن اجتماعی و تغییر چارچوب نظام ارزشی، تنها گوشه ای از
مشکلات ایجاد شده در حکومت عدل امام علی علیه السلام بوده است. دنیاگرایی مردم، خیانت و یا نافرمانی برخی کارگزاران و
فرماندهان آن حضرت، از مسائلی بودند که آن حضرت در تمام دوران حکومت خود با آنها روبه رو بودند؛ ولی با این حال،
وی شایسته ترین فرد برای حکومت و زمامداری جامعه اسلامی در اوضاع آن روز بود و این نابسامانی ها، هیچ گاه تردیدی
در اصل مشروعیت ولایت آن حضرت ایجاد نمی کند.

حال آیا می توان به دلیل وجود آن مشکلات، حکومت امام علی علیه السلام را نالایق و ناکارآمد معرفی کرد و یا این که آن جامعه را
غیراسلامی دانست. در هر صورت، برای حل اساسی این شبهه، لازم است که فلسفه اصلی و اهداف تشکیل حکومت اسلامی و
سرانجام آن چیزی را که می توان از حکومت اسلامی انتظار داشت، مشخص کرد. بر این اساس، مهم ترین فلسفه و اهداف
تشکیل حکومت اسلامی عبارتند از:

۱. استقرار توحید و خداپرستی در زمین و رهانیدن مردم از بندگی و فرمانبرداری غیر خدا: «و لقد بعثنا فی کل امهٍ رسولاً ان
اعبدوا الله و اجتنبوا الطاغوت…».۵

روشن است که تحقق این هدف بسیار خطیر و بزرگ، نیازمند سازمان و یک قدرت سیاسی – اجتماعی است.

۲. رشد و تعالی علمی، فرهنگی و تربیتی انسان ها و رهایی آنان از نادانی و جهل؛ «هو الذی