پاورپوینت کامل دروغ، تاریخ، هویت ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دروغ، تاریخ، هویت ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دروغ، تاریخ، هویت ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دروغ، تاریخ، هویت ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۸

اولین سؤالی که از هم می پرسیم، این است که ۳۰۰ درباره چیست؟ بسیاری از ما تا کنون حتی اسم «ترموپیل» را نشنیده ایم و
چیز زیادی درباره خشایارشاه و سلسله هخامنشی که بزرگ ترین امپراتوری روی زمین بوده، نمی دانیم؛ درباره دشمنی و
علت جنگ های ایران و یونان و به طور کلی، نقشه جغرافیای سیاسی و فرهنگی آن دوران هم اطلاعات کمی داریم؛ اما در یک
چیز اتفاق نظر وجود دارد و آن این که «به ایرانیان توهین شده است». این نتیجه گیری – مثل خیلی دیگر از قضاوت های جمعی
ما – خیلی به فیلم ۳۰۰ و آن چه در تاریخ روی داده و دست مایه این فیلم شده، بستگی ندارد؛ بلکه به رابطه ما با غرب – و
مشخصا آمریکا – برمی گردد. آمریکا خود را قدرت برتر جهان می بیند؛ برای دنیا تکلیف تعیین می کند؛ ملت های ضعیف را
تحقیر می کند و هر صدای مخالفی را در دنیا بدنام و سرکوب می کند؛ اما همه اینها را هوشمندانه انجام می دهد؛ به طوری که
گاهی برای اثبات آنها متهم به حماقت می شویم. ما نیز به سابقه چند هزار ساله تمدن ایرانی و اسلامی خود می بالیم و به
موقعیت ارزشمند سیاسی خود در منطقه و جهان و این هماوردی با آمریکا، افتخار می کنیم. علاوه بر این، ده ها مورد از
برخوردها و دشمنی های آمریکا علیه ایران، کافی است تا هر اشاره ای در سینمای هالیوود به ایران، جلب نظر کند و با اندکی
ابهام، معنای دشمنی و توهین پیدا کند. این نگرش، به خودی خود، بد است و اگر در مورد فیلم ۳۰۰ به این نحو ادامه یابد، ضرر
بیشتری را به ما وارد می کند؛ زیرا ما را به ورطه روزمرگی و جدال بیهوده و ناآگاهی از تاریخ و غفلت از حال و آینده سوق
می دهد. بنابراین، قدم اول برای دوری از چنین پدیده هایی، شناخت درست از تاریخ، به مثابه موضوع و واکنش منطقی و
تأثیرگذار یا لااقل جلوگیری از افتادن در دام های دیگران است. اکنون فیلم ۳۰۰ به کارگردانی جوانی گمنام، در هالیوود، در
سالن های سینما فروش زیادی داشته و بر اساس واکنش های منتشر شده در مطبوعات و اینترنت، در ارائه تصویرش از
ایرانی ها، موفق بوده است و انتظار می رود که نسخه های ویدیویی این فیلم، رکورد توزیع مخفی را در ایران پشت سر بگذارد.
مخاطب ایرانی، ممکن است چندان از فیلم ۳۰۰ خرسند نباشد و حتی آن را فیلم خوبی نداند؛ اما قطعا او را با پرسش های
اساسی درباره هویت، ملیت و نگرش جهان درباره این هویت مواجه می کند. هالیوود قبلاً نیز با فیلم اسکندر، ایرانیان را تحقیر
کرد و نباید فراموش کرد که هالیوود، همیشه آمادگی ادامه راهی را که شروع کرده، دارد.

فیلم زرد، کتاب زرد

فیلم ۳۰۰ بر اساس قصه مصوری از یک نویسنده آمریکایی، به نام فرانک میلر، ساخته شده است.

قصه های مصور (Comic Book) ماجراهای خیالی و فانتزی هستند که بیشتر بر پایه تصویرهای وهم آلود و ماجراهای
عجیب و هیجان انگیز بنا می شوند. در ایران، تقریبا مشابهی برای این کتاب ها نداریم؛ اما اگر بخواهیم از حیث محتوا، نظیری
برای آنها بیابیم، می توان به قصه های جنایی دنباله دار هفته نامه ها و نشریات عمومی اشاره کرد. بنابراین، این کتاب ها در
ادبیات، جدی گرفته نمی شوند و با اطلاق کتاب های زرد به آنها، بی اهمیت تلقی می شوند. اغلب قصه های مصور، دارای
موضوعاتی جنجالی، جنسی و دنباله دارند. تا به حال از روی این کتاب ها، فیلم های پرفروشی ساخته شده که از بین آنها،
می توان به مرد عنکبوتی اشاره کرد. از فرانک میلر که استاد نوشتن چنین قصه هایی است نیز قبلاً فیلم شهر گناه (Cin City)
ساخته شده که شرح زشت و تاریکی از آمریکای امروز است و با استقبال زیادی هم مواجه شده بود.

کارگردان فیلم ۳۰۰، زاک اسنایدر نیز کارگردان جوانی در هالیوود است که تاکنون یک فیلم بیشتر نساخته و فیلم ۳۰۰، دومین
فیلم اوست. فیلم ۳۰۰، اقتباسی نما به نما و دقیق از کتاب فرانک میلر است. اسنایدر در گفت وگو با یک شبکه تلویزیونی اظهار
کرده است که «وقایع فیلم، ۹۰% دقیق هستند؛ فیلم را به مورخانی با اعتبار جهانی نشان دادم تا آن را با دقت شگفت انگیزی
بخوانند». وی همچنین گفت: «فیلم، یک اپراست؛ نه مستند. وقتی مردم به من می گویند که فیلم از لحاظ تاریخی دقیق نیست، این
جواب را به آنها می دهم».

فیلم به ماجرای جنگ ۳۰۰ سرباز اسپارتی در برابر لشگریان خشایارشاه در تنگه ترموپیل می پردازد که با سلحشوری
مقاومت می کنند و تسلیم نمی شوند. در سایت رسمی این فیلم، مطالب خلاصه ای از داستان کتاب فرانک میلر آمده که نبرد
میان یونانیان و ایرانیان را نبرد میان جزیره ای کوچک از عقل و آزادی با دریایی از توحش و نادانی، توصیف کرده است. در
فیلم ۳۰۰، چند بار به صراحت از زبان لئونیداس – فرمانده اسپارتی – گفته می شود که یونانی ها انسان هایی آزاد و نماینده
آزادی و دموکراسی و ایرانی ها، نماینده بربریت و برده دارانی بزرگ هستند و لئونیداس، برای حفظ و حراست از عقل و
آزادی، به جنگ ایران می رود. خشایارشاه و فرمانده هان ایرانی، چهره هایی مخنّث دارند و در میان دربار ایران،
همجنس گرایی رواج دارد. ضعف، ترس و ناتوانی در کنار نخوت و تکبر، از ویژگی های دیگر ایرانیان در این فیلم است. علاوه
بر این، توهین ها و مشابه سازی وقایع و افراد فیلم با وضعیت موجود در جهان معاصر، حساسیت ها را دو چندان کرده است.
تقابل بین شرق و غرب و تأویل آن به جدال ایران و آمریکا، بیشتر از ناحیه دیالوگ های لئونیداس، پادشاه اسپارت است که
شباهت عجیبی با سخنرانی های بوش پیدا کرده است و حتی در نخستین نمایش جشنواره ای این فیلم در جشنواره برلین
خبرنگاری با طعنه از کارگردان پرسید: آیا به نظر شما جالب نیست که در چنین زمانی روی فیلم شما سرمایه گذاری
کرده اند؟ منظور او این بود که دولت آمریکا، سرمایه فیلم را تأمین کرده است.

در فیلم ۳۰۰، علاوه بر ایرانیان، یونانیان هم ملتی ترسو، بزدل و فراری نشان داده شده اند؛ چنان که می دانیم، اسپارت در یونان
قدیم به قوای بدنی خود می بالید و یونانیان، فیلسوف را تمسخر می کردند. به نظر برخی منتقدان، فیلم ۳۰۰، بیشتر توهین به
یونانیان بوده است! ملکه اسپارت، برای کمک گرفتن از سنای یونان، تن به زنا می دهد و نمایندگان مجلس سنا، مردانی
هوس باز و تن پرور تصویر شده اند. در صحنه ای که لئونیداس برای شنیدن پیش گویی «اوراکل»، به معبد دلفی می رود، با
نمایش اروتیک بین اوراکل و کاهنان جذامی و چندش آور مواجه می شویم. همین کاهنان، توسط فرستاده خشایارشاه، تطمیع
می شوند و اصولاً مخالفان لئونیداس در معبد دلفی و مجلس سنا، خائنانی هستند که خود را به سکه های خشایارشاه
فروخته اند.

از سوی دیگر، فرستاده ایرانی خشایارشاه به دربار لئونیداس، سیاه پوست است و فرماندهان لشگر ایران نیز از نژادهای
گوناگون هستند. این مسئله که به قصد تحقیر و بربر نشان دادن ایرانیان صورت می گیرد، دارای وجه دیگری نیز هست و آن
این که ایرانیان از چند هزار سال گذشته، هرگز نژادپرست نبوده اند و همزیستی بین ادیان و بین نژادهای مختلف، در ایران،
امری مسلم و قطعی بوده است و این، بر خلاف برده داری و نژادپرستی یونانیان است.

امپراتوری ایران در عصر هخامنشی، به گواه مدارک مستند موجود، از جمله سنگ نوشته ها و کتیبه های تخت جمشید، با
آن که ملل و اقوام بزرگی را در سلطه خود داشت، اما هرگز به ظلم و برده داری و برتری نژادی نگروید.

ایرانیان در فیلم ۳۰۰، به طور کلی، قطبی منفی، علیل، معیوب، ناتوان و عقب افتاده، تصویر شده اند. این صراحت، بیش از همه
باعث جنجال ها و حرف و حدیث های بعد از فیلم شده است. هر چند کارگردان و تهیه کننده فیلم مدعی شده اند که این فیلم،
صرفا اثری خیالی و سرگرم کننده است و قصد صدور بیانیه سیاسی را ندارد.

فیلم ۳۰۰، قطعا از نظر سینمایی، بی ارزش است. این موضوع را می توان در اظهار نظر منتقدان معتبر در روزنامه ها و
سایت های معتبر از جمله IMDB دید. همه چیز فیلم، مدیون و متکی به کتاب فرانک میلر است و این، یعنی کمبود خلاقیت و
تقلید خام. زاک اسنایدر در طراحی و خلق شخصیت هایش، مخاطب خود را احمق تصور می کند! در صحنه های نبرد، سربازان
اسپارتی، طوری به لشگر ایرانی حمله می کنند و آنها را می کشند که گویا به گله حیوانات رم کرده یورش می برند و آن
حیوانات، توانایی دفاع از خود را ندارند! این جدال، حتی منطق فیلم های فانتزی را از یاد برده، واقع گرایی و تخیل را درهم
آمیخته است. جلوه های بصری فیلم و حیوانات عظیم الجثه تخیلی فیلم، کپی کورکورانه ای از شخصیت های داستان عظیم
ارباب حلقه های تالکین است؛ اما وقتی آن فیل ها و حیوانات وحشی را در فیلم ۳۰۰ می بینی، احساس می کنی که این موجودات
هم به اسیری در این فیلم آمده اند و گرفتار اوهام آقای کارگردان شده اند!

از آن همه رجزخوانی لئونیداس – که اسنایدر در دهان او گذاشته – در باب برتری عقل و آزادی و ارزش