پاورپوینت کامل پاسخ صحیح، گزینه آخر ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پاسخ صحیح، گزینه آخر ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پاسخ صحیح، گزینه آخر ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پاسخ صحیح، گزینه آخر ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

مرد جوان، آن طرف دست شویی عمومی نشست و از بقیه افراد بازداشتگاه مهاجران دنور
فاصله گرفت. او آشفته و وحشت زده به نظر می رسید؛ گویی اصلاً در آن جا نیست و
در یک کلام، مثل همه خارجی هایی به نظر می رسید که در ایالات متحده، در کشاکش جنگ
جدید علیه مهاجران، دستگیر شده بودند. نامش یاشار زنده دل بود؛ دانشجویی ایرانی
الاصل که در سال سوم دانشگاه کلورادوی بولدر تحصیل می کرد.

وی در بهار ۲۰۰۲م. تصمیم گرفت از کامپیوتر به اقتصاد تغییر رشته دهد. مشاور دانشگاه
به او پیشنهاد کرد که یکی از واحدهای مشکل رشته کامپیوتر را حذف کند؛ تا به صورت
موقت، فشار آن ترم را از چهارده واحد به ده واحد کاهش دهد. این جریان هم چیزی مثل
هماهنگی های دانشگاهی به نظرم می رسید؛ اما از نظر اشکرافت، دادستان کل، این جریان،
تمام ویژگی های تروریسم بین المللی را در برداشت.

زنده دل، بی درنگ، دستگیر و زندانی شد. یک سؤال چهار جوابی: دلیل زندانی شدن یاشار
چه بود؟

الف) دزدی ب) مشکلات اخلاقی
ج) قتل د) تعداد کم واحدهای درسی

پاسخ صحیح؟ گزینه آخر است.

یاشار زنده دل، دست کم یکی از شش دانشجوی خاورمیانه ای دانشگاه کلورادو بود که
پاییز آن سال به علت نرسیدن واحدهایشان به دوازده، بازداشت شدند. از آن جا که یاشار
ایرانی بود و ویزای تحصیلی داشت، می بایست در دسامبر ۲۰۰۲م. به اداره مهاجرت آمریکا
(INS) مراجعه و در بخش ویژه ای که ایالات متحده در مورد بیست و پنج کشور دنیا مشخص
کرده بود، نام خود را ثبت می کرد.

او هرگز تصور نمی کرد که چه چیزی در انتظار اوست. او در برنامه «و اینک دموکراسی»
گفت: «بعد از صحبت با مشاوران زیادی تصمیم به تغییر رشته گرفتم. مشاور مربوط به من
پیشنهاد کرد تا یکی از درس های مشکل رشته کامپیوتر را حذف کنم. دفتر بین المللی
دانشگاه هم به من اعلام کرد که برای انتخاب کمتر از دوازده واحد، طبق قانون،
باید از دانشکده مجوز داشته باشم و من نیز همین کار را کردم. آن روز، وقتی
برای ثبت نام در دفتر ویژه اداره مهاجرت به دنور رفتم، مأمور INS از این قانون
اطلاعی نداشت و بازداشتم کرد و بعد هم مرا به زندان منتقل کردند».

یاشار از مأمور INS خواست تا با دانشکده تماس بگیرد؛ چون بهار آن سال، دانشکده
اجازه حذف آن درس را به او داده بود؛ اما او در آن لحظه، مجوز کتبی همراه نداشت.
زمانی که یاشار با مأمور صحبت می کرد، ترم دوازده واحدی اش را شروع کرده بود؛ اما
مأمور همچنان به برنامه کلاس های او اعتراض داشت.

او می گوید: «حتی به مأمورINS گفتم که کارت اعتباری، کارت شناسایی و پاسپورت را – و
هر چیزی را که او می خواهد – جا گذاشته ام و می توانم بروم و آنها را برایش
بیاورم»؛ اما او به هیچ وجه قبول نکرد و حتی اجازه یک تماس تلفنی را که بتواند
تأیید مسئولان دانشکده را ثابت کند، به او نداد.

آن شب یاشار به جای آماده شدن برای امتحان، در زندان به سر برد. روز بعد، سه نفر از
دوستانش او را به قید ضمانت آزاد کردند. این درسی بود که یاشار نمی دانست در آمریکا
با آن مواجه می شود. او می گوید: «حتی اگر این یک قانون نبود، آنها نباید مر
تنها به این علت که دو واحد کمتر از حد نصاب مورد نظر آنها داشتم، به زندان
می انداختند».

***

در شرایط آشفته و مشکوک پس از یازده سپتامبر، یاشار زنده دل، خوش شانس ترین فرد
بود. او دوستان و دانشگاه صاحب نامی داشت که از او دفاع کردند؛ اما مهاجران دیگری
که هیچ حامی نداشتند، به راحتی در بگیر و ببندهایی که بوش و اشکرافت به راه انداخته
بودند، مورد ارعاب و بدرفتاری قرار گرفتند. طبق آمار حامیان آزادی های مدنی، بعد
از حملات یازده سپتامبر، پانصد خارجی، محکوم به بازداشت پیش گیرانه شدند؛ اما به
گفته دیوید کل، استاد حقوق دانشگاه جورج تاون و نویسنده کتاب «دشمنان خارجی»، تنها
سه مورد از این بازداشت ها به اتهام های تروریستی مربوط می شد که دو مورد از
آنها منجر به تبرئه شد و نیز پرونده مردی که به حمایت از تروریسم متهم شد، در حال
بررسی است.

به ادعایِ کل، «در جست وجوی کورکورانه تروریست ها، هزاران نفر بدون هیچ مدرک واقعی،
بازداشت شدند و سرانجام، هیچ تروریستی به دام نیفتاد». همان طور که حامیان
آزادی های مدنی می گویند، نقص حقوق مهاجران، معمولاً مقدمه ای برای تجاوز همه
جانبه به حقوق مردم آمریکاست.

تنها چهل و پنج روز پس از واقعه یازده سپتامبر، جورج بوش، تقریباً بدون هیچ بحثی
«قانون پاتریوت» را به کنگره وحشت زده تحمیل کرد. این عنوان، برگرفته از سرواژه
کلمات این جمله است: «اتحاد و تقویت آمریکا با فراهم کردن ابزار لازم برای متوقف
ساختن تروریسم». هدف از این قانون، کمک به نابودی تروریسم در دوره پس از یازده
سپتامبر عنوان شد. تا زمانی که سناتورها مجبور به رأی دادن به این لایحه شدند،
اجازه هیچ گونه بحث یا اصلاحیه ای داده نشد. از نظر نِت هنتاف، این قانون، سرآغاز
دوره «یا با مایی یا با تروریست ها» بود. آرای سناتورها به قانون پاتریوت، نود و
شش به یک بود. آن روز فقط راس فینگلد، سناتور ایالت ویسکانسین، با تروریست ها بود.

طعمه ای برای زندان

درست زمانی که بحث شناخت فرهنگ ها داغ است، دولت بوش، جامعه دانشگاهی را هدف اصلی
کنترل و فشار خود قرار داده است. دانشجویان و استادان، بیشتر از تروریست ها تحت
کنترل هستند. برای آنها مهم نیست که یک تروریست، فرصت مناسبی دارد که به بهانه
تعطیلات، وارد کشور شود؛ اما کسی مانند یاشار زنده دل که دانشجوی رشته اقتصاد در
دانشگاه کلورادو می باشد، از چنین موقعیتی برخوردار نیست. تنها یک نفر از
هواپیمارباهای حادثه یازده سپتامبر، با ویزای دانشجویی در آمریکا بود که البته او
هیچ گاه در کلاس دانشگاه حاضر نشده بود؛ اما اداره مهاجرت آمریکا، شش ماه پس از
برخورد هواپیماها به برج های دوقلو، برای دو نفر از هواپیمارباها که در همان حادثه
کشته شدند، ویزای دانشجویی صادر کرد.

در حال حاضر، دانشکده ها طبق قانون، موظفند که در پایگاه اطلاعاتی کامپیوتری، به
نام «سیستم اطلاعات دانشجویی و توریستی» (sevis)، اطلاعات مفصلی را در مورد
دانشجویان بین المللی وارد کنند. sevis را اداره امنیت راه اندازی کرده، اطلاعات آن
در هر پورت ورودی، در دسترس مقامات اداره مهاجرت آمریکا و همچنین مقامات کنسولی
خارجی قرار می گیرد.

دانشگاه ها موظفند جزئیات زندگی دانشجویان را در اختیار sevis قرار دهند. اگر
در این میان اشتباهی رخ دهد – گرچه اشتباه تایپی – می تواند منجر به اخراج و
جلوگیری از ورود یک دانشجو به ایالات متحده شود. مقامات دانشگاهی طی ملاقات با
استادان و مدیران، به آنها هشدار داده اند که اشتباهی مرتکب نشوند. دانشگاه ها نیز
مجبورند که نقش پلیس را بازی کنند و می خواهند از هرگونه توقیف اشتباهی جلوگیری
کنند؛ ا ما حتی اگر استادان هم اشتباهی مرتکب نشوند، sevis می شود. کاترین
استیمپسون، رئیس دانشکده هنری و علوم دا