پاورپوینت کامل مرز فضای ذهنی و واقعی در تبیین مفاهیم دینی ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرز فضای ذهنی و واقعی در تبیین مفاهیم دینی ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرز فضای ذهنی و واقعی در تبیین مفاهیم دینی ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرز فضای ذهنی و واقعی در تبیین مفاهیم دینی ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

با رویکرد نقد سریال های تلویزیون در ماه مبارک رمضان

برنامه های طرح تکمیلی همایش کوثر، بسیار فشرده بود؛ ما بودیم و فرصتی بین ساعت یک
تا سه بعدازظهر؛ درست موقع ناهار بچه ها. از رو نرفتیم و با شجاعت، موضوع پرسش و
پاسخ دانشجویی را از طریق بلندگوی محل برگزاری همایش اعلام کردیم. خیلی از
دانشجویان، به سرعت، غذایشان را خوردند، از استراحت خود گذشتند و خود را به محل
برگزاری نشست، که خیلی هم توی چشم نبود، رساندند. تنها چیزی که پس از ورود
می گفتند، این بود: خیلی گشتیم! محل برگزاری جلسه، همچون زمانش «مرده» بود؛ اما جای
شما خالی، بحث، زنده زنده بود و چالشی…

می گویند در عالم قصه نویسی، هر داستانی را بخوانید، هم فضای ذهنی نویسنده است و هم
فضای واقعی عصر و زمانی که نویسنده در آن زندگی کرده است. به عنوان نمونه، آثار
چارلز دیکنز، مثل « الیور توییست»، از دو عنصر برخوردارند؛ یکی عنصر تخیل نویسنده و
دیگری فضای آن زمان شهر لندن. نام قهرمانان داستان، نوع گفت وگوها، فضاسازی ها، همه
و همه، برای آن عصر و زمان است. در رمانی چون «جنگ و صلح» تولستوی و یا نویسنده
بزرگ دیگری، می توانید با آداب و رفتار، نوع گفت وگو و حتی طبقات مختلف اجتماعی آن
عصر، آشنا شوید.

در حوزه های دیگر نیز همین طور است. در هنری مثل هنر کاشی کاری، اگر شما سررشته ای
داشته باشید، می توانید عصری را که این هنر در آن وجود داشته، پیدا کنید. کاشی کاری
عصر تیموری، متفاوت با کاشی کاری عصر صفویه و قاجاریه است. در نگارگری، فضای
نقاشی های بهزاد، غیر از فضای نگارگری استاد فرشچیان است. هر نوع کاشی کاری و هر
نوع نقاشی برای عصری است و عنصر تخیل هم در آن به کار رفته که لازمه هنر است.
فیلم ها هم همین گونه اند. یک فیلم، دو بخش دارد؛ بخش واقعی و بخش تخیلی و ذهنی
نویسنده که با هم مخلوط شده اند.

اگر عنصر واقعیت را از هنر بگیریم، در حقیقت، به هنر خیانت کرده ایم؛ مثلاً اگر
بخواهید دین را از حماسه دفاع مقدس خودمان بگیریم و فیلمی بسازیم که در آن، دین و
نمادهای دینی نباشد، هم به تاریخ، خیانت کرده ایم و هم به هنر. بنده اعتقادم این
است که سریال «خاک سرخ» ابراهیم حاتمی کیا، از این مقوله بود؛ یعنی حتی یک نماد
دینی در آن وجود نداشت؛ اما در مقابل، فیلم «دلیران تنگستان» که قبل از انقلاب هم
ساخته شد، پر است از دین و نمادهای دینی. گرچه در هر دو، عنصر تخیل هست؛ اما در
یکی، واقعیت ها به چشم می خورد و در دیگری نه. یک اتفاقی که در عالم، درحال روی
دادن است، این است که خیلی از واقعیت ها در عالم هنر، در حال انکار شدن هستند؛ یعنی
اساس اومانیسم و انسان مداری (نگاهی که لیبرال دموکراسی به انسان دارد)، بنایش بر
این است که بخش هایی از واقعیت های تاریخی و اجتماعی ما را حذف کند.

در فیلم ها و کارتون ها، معمولاً وقتی که انسان نخستین را نشان می دهند، یک انسان
تقریبا شبیه میمون به تصویر کشیده می شود. یعنی نگاه و جهان بینی خودشان را که نسل
انسان به میمون می رسد، نشان می دهند. در کارتون پلنگ صورتی و… که برای کودکان ما
ساخته شده، یک چنین تصویری از انسان های نخستین وجود دارد. از این طرف، یعنی اگر از
مبدأ آفرینش به سوی مقصد برویم، آخرالزمانی را به تصویر می کشند که تقریباً می توان
گفت: «غلبه شیطان بر جنود رحمانی است» و فضاها، همه انتزاعی است. در فیلم ها و
سریال هایی که ساخته می شوند، بنا، بر این است که یا واقعیت ها انکار شوند و یا
تاریخ دیگری نگاشته شود. تاریخ و واقعیت را با فضای ذهنی، آن چنان آمیخته می کنند
که ما مرز بین تخیل و واقعیت را نفهمیم. فیلم «ماتریکس» هالیوود، به سمت این خلط
می رود و همین فضاها را دارد. فیلم های اسپیلبرگ هم این گونه اند و آخرالزمان
دیگری را نشان می دهند. در فیلم «شهر تاریک» هالیوود که در مورد شهری در فضاست،
آینده بشریت، مملو از ترس و دلهره است.

یکی از دانشجویان: در کارتون لوک خوش شانس، لوک، نماینده یک یهودی سرگردان است که
به دنبال سرزمینش می گردد و در آخر هر قسمت از کارتون که تمام می شود، به سمت
خورشیدی در حال غروب حرکت می کند که نمادی از سرزمین موعود (یهودیان) است و در
حقیقت، نوعی تبلیغ برای نمادهای خودشان است.

پرسمان: همین گونه که خواهرمان اشاره کردند، گذشته از این، در فیلم ها و سریال های
مذهبی که در هالیوود ساخته می شود، به نوعی هم نسبت به انبیای الهی جفا می شود و هم
نسبت به تقابل بین «رحمان و شیطان» و «نور و ظلمت». معمولاً انبیای الهی را در
موقعیت های خاص، افرادی شکست خورده و چسبیده به زمین می نمایانند و فیلم با نوعی
قداست زدایی همراه است. نشاندن بلقیس با چهره زننده، در کنار سلیمان پیامبر علیه
السلام و… در فیلم ها، گذشته از «تحریف تاریخی»، نوعی قداست زدایی است.

بقیه پیامبران هم همین طور… چون درفرهنگ امانیسم، (العیاذبالله) انسان به جای خدا
نشسته و تمام تصمیم گیری ها، بر عهده انسان است. در این دیدگاه، خدا، عالم را
آفریده و به دست بشر داده تا خود انسان، قانون وضع کند و آن را اداره کند. از این
رو، «تخلیه نمادهای دینی»، «تحریف تاریخ» و «قداست زدایی» از پیامبران الهی، امری
طبیعی است و به راحتی، بعضی از مطالب کتاب های آسمانی، مورد ریشخند قرار می گیرند.
آیا درباره مفاهیم و چیزهایی مثل شیطان که در فیلم های ما به آنها پرداخته می شود،
ما هم «مجاز» به این هستیم که فضای ذهنی خود را با فضای واقعی آن چنان خلط کنیم که
«شیطانی» درعرصه دین و یا «حاج یونسی» را در عرصه اجتماع، معرفی کنیم که با واقعیت
دینی و اجتماعی ما فاصله دارد؟ آیا «شیطان» اغما، شیطان دینی بود یا هالیوودی؟ آیا
شیطانی که آموزه های دینی به ما نشان می دهد، این قدر قدرت دارد یا این شیطان،
مخلوق ذهن تهیه کننده و کارگردان است که به نام دین، به جامعه معرفی شد؟ چند درصد
جامعه مومن و بازاری ما، حاج یونس است که باید آن را به عنوان یک کل تعمیم داد.

نظرات دانشجویان در مورد شیطان

خانم گودرزی (علوم پزشکی شاهرود): در اکثر فیلم ها، شیطان، پرقدرت است؛ مثلاً در
فیلم «کودک را دعا کنید»، نمادهایی از شیطان هست که واقعاً وحشتناک است و ما قادر
به تسلط بر شیطان نیستیم. در سریال های خودمان، شیطان در جایگاه وسوسه گر نشان داده
شده و قدرت آن چنانی ندارد و زیاد وحشتناک نیست.

خانم غفاری (رازی کرمانشاه): در یکی از فیلم های هالیوود، حضرت عیسی علیه السلام به
صورت یک بچه تصور شده بود و در سریال های داخل کشور مثل «فیلم اغما»، به صورت
نمادهایی مثل «الیاس» بود که به صورت فردی جذاب و قدرتمند، مطرح بود.

خانم گچ خوبان (شهید چمران اهواز): در فیلم اغما، شیطان به صورت یک ناجی، افراد را
از مرگ نجات می دهد؛ در صورتی که شیطان نمی تواند کسی را از مرگ نجات دهد.

خانم خدایی (اصفهان): تا حدی می شود گفت: که در این فیلم (اغما)، زیاده روی شده بود
و شیطان، قوی نشان داده شده بود؛ ولی آن قدر نه که دارای قدرت کامل باشد؛ مثلاً
پیش گویی های او درست از آب درنمی آمد. باید این مسائل پررنگ تر می شد؛ صحنه هایی
که نشان داده می شد، چنین القا می کرد که واقعاً شیطان قوی است و در برابر شیطان،
خدا، هیچ کمکی به انسان نمی کند.

پرسمان: روی اسم چطور؟ آیا نمی توانستند برای یک شخصیت منفی، نامی سفید نگذارند؛
آن هم نام یک پیامبر الهی؟

خانم سیماپرست (شهید باهنر کرمان): این مسئله، توجه مرا به خودش جلب کرد؛ البته
ظاهر الیاس، ابتدا انسان خوبی بود و شیطان در شمایل او ظاهر شد.

پرسمان: مثلاً در میوه ممنوعه، آیا نمی توانستیم اسم سمانه و غزاله را عوض کنیم؟ در
این فیلم، غزاله به یک منجی تبدیل شد و سمانه، دختری شکست خورده و کتک خورده به
تصویر کشیده شد؛ آیا بهتر نبود نام منجی، «سمانه»، یعنی نام مادر حضرت رضا علیه
السلام انتخاب می شد و دیگری غزاله؟

خانم گچ خوبان: به نظر من، اسم، نماد است و دلیلی ندارد ایراد بگیریم. من وقتی اسم
الیاس به ذهنم می رسد، پیامبری او را تصور نمی کنم؛ ولی وقتی اسم الیاس پیامبر برده
می شود، خصوصیات ایشان در ذهنم مجسم می شود و زمانی که الیاس در نقش شیطان می آید،
خصوصیات شیطان تداعی می شود.

پرسمان: خوب نماد، نماد است و اگر قرار باشد به همین صورت عمل کنیم، آیا شاهد نماد
مقدسی خواهیم بود؟ آیا در غرب هم همین طور با نمادهای خود برخورد می کنند و به
عبارت دیگر، فضای ذهنی خود را بر فضای واقعی تحمیل می کنند؟ با این که خود را اهل
تسامح و تساهل می دانند؟

خانم گودرزی: این، ضعف فیلم سازان ماست. در سینمای هالیوود، آن قدر روی فیلم نامه
فکر می شود که حتی روی تک تک اسم های انتخابی دقت می کنند. حتی حرکت دوربین با نور
صحنه نیز هماهنگ است که اینها در مجموع، خیلی تأثیرگذار است و در فهم مطالب، کمک
زیادی می کنند.

خانم قنبری (علوم پزشکی قم): به نظر من، این، بحث کارشناسی می خواهد. هر مبحثی که
در تلویزیون مطرح می شود، در جامعه تأثیرگذار است. رواج خالی بندی های سال های اخیر
در تلویزیون و به دنبال آن، رواج آنها در جامعه باید بررسی شود. در مورد تبلیغ «حسن
خطر داره»، به موازات حرکت سید حسن نصرالله در جنگ لبنان که خیلی جا افتاد، با وجود
کمرنگ کردن در قسمت های بعد، باز هم در سطح جامعه مورد سوء استفاده قرار می گیرد.

پرسمان: اگر می دانستید این قدر جا می افتد، این جرأت را به خودتان می دادید؟ مثل
این که امروز ببینید نام یک پیامبر الهی لقلقه زبان اراذل و اوباش شود و برای شروع
کارهای بد، خود را الیاس بنامند؟

خانم خدایی: ما از یک طرف دیگر بررسی کنیم؛ در نظر بگیرید اسمی که برای شخصیت الیاس
انتخاب شده بود، اسمی بود که به شخصیت شیطان می خورد؛ حال با توجه به پیشینه الیاس
که انسان رستگاری بود، آیا مشکلی ایجاد نمی شد که یک انس