پاورپوینت کامل از سینما تا پشت پیش خوان;نکاتی اندر باب تکثیر غیرقانونی فیلم های سینمایی در ایران ۱۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از سینما تا پشت پیش خوان;نکاتی اندر باب تکثیر غیرقانونی فیلم های سینمایی در ایران ۱۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از سینما تا پشت پیش خوان;نکاتی اندر باب تکثیر غیرقانونی فیلم های سینمایی در ایران ۱۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از سینما تا پشت پیش خوان;نکاتی اندر باب تکثیر غیرقانونی فیلم های سینمایی در ایران ۱۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

«آی بیا! بیا که آخرین فیلم روی پرده سینماهای تهران رسید».

فریاد می زند و جمعیت بیشتری، دور و برش حلقه می زنند. چهره آفتاب سوخته اش، زیر کلاهی لبه دار، جلب نظر می کند.
بساطش را پهن کرده و انواع سی دی ها را روی گونی پاره ای، منظم چیده است. از روی کنجکاوی هم که شده، کمی کنار
بساطش می ایستی. با یک نگاه گذرا و کمی اطلاعات سینمایی (که از روزنامه ها به دست آورده ای) متوجه می شوی که انواع
فیلم های جدید را در بساط دارد؛ فیلم های وطنی که هنوز اکران نشده اند و فیلم های خارجی که هنوز از سردر سینماها پایین
نیامده اند.

این که می گویند قرن بیست و یکم، عصر تبادل اطلاعات و ارتباطات است، واقعاً درست است. آخر مگر می شود هنوز فیلمی
اکران نشده باشد و ما بتوانیم آن را ببینیم؟ بله، اگر قید یک پانصد تومانی را بزنید و یکی از آن سی دی های رایتی را بخرید و
در منزل، با خیال راحت تخمه بشکنید و به تماشای آن بنشینید، تازه متوجه می شوید که امکان دارد.

این واقعیتی که ملاحظه کردید، دو حکایت دارد که خدمتتان عرض می کنم:

حکایت اول

اگر بخواهیم نگاهی به گذشته های دور بیندازیم و تاریخ را ورق بزنیم، با پدیده ای روبه رو می شویم که کار خود را با
عکس های متحرک آغاز کرد و بعدها نام سینما را به خود گرفت. در آن زمان، افراد و مجموعه های تولیدی (همان کمپانی ها)
تلاش می کردند تا تماشاگرانِ پرده جادویی (که مثل زندگی واقعی، تحرک داشت) را به سوی خود جلب کنند. به همین دلیل،
محیط هایی کوچک و تاریک، در کنار سوپرمارکت ها، پذیرای چشمان خیره تماشاگران گردید؛ آن هم دقیقاً به خاطر نفع
اقتصادی که از این راه نصیب فروشندگان و سینماداران می شد. چرخ این صنعت بر غرایز، تمایلات و فکر تماشاگر استوار
بود و این تماشاچی ها بودند که با پرداختن پول بابت بلیت سینما، کمپانی را به جلو و ساختن فیلم بعدی سوق می دادند و یا با
استقبال نکردن از فیلمی، آن را به ورطه نابودی می کشاندند. امروز نیز صنعت سینما، تا وقتی که تماشاگران، وقت و پول
خود را به آن اختصاص می دهند، به حیات خود ادامه می دهد.

حکایت دوم

زمانی بود که هر کسی به خودش اجازه می داد که نوشته، شعر و داستان شخص دیگری را چاپ کند و یا به نام خود، جا بزند
و بیچاره، نویسنده و شاعر هم کلاهشان پشمی نداشت؛ چیزی که از آن به عنوان «سرقت ادبی و هنری» نام می بردند. از این
رو، برای حمایت از دارایی های ادبی و هنری، پیمانی در سال ۱۸۸۶م. در شهر برن سوئیس به امضای کشورها رسید که طبق
آن، حق قانونی موءلف و مالکیت یک اثر را در تمام کشورها، قابل اجرا می دانست. اجرای این پیمان، از سال ۱۹۶۷م. بر عهده
سازمان WIPO یا همان Word International Property Organization نهاده شد که مطابق مفاد آن، تاریخ انقضای کپی
رایت، حداقل شامل طول حیات خالق اثر و پنجاه سال پس