پاورپوینت کامل داستان، یا داستان است یا نیست ; گفت وگو با محمدرضا سرشار، داستان نویس و قصه گو ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل داستان، یا داستان است یا نیست ; گفت وگو با محمدرضا سرشار، داستان نویس و قصه گو ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل داستان، یا داستان است یا نیست ; گفت وگو با محمدرضا سرشار، داستان نویس و قصه گو ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل داستان، یا داستان است یا نیست ; گفت وگو با محمدرضا سرشار، داستان نویس و قصه گو ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

محمدرضا سرشار، مشهور به رضا رهگذر، در سال ۱۳۳۲ش. به دنیا آمد. اولین نوشته هایش را در سال ۵۲، در یکی از نشریه های ادبی هفتگی
چاپ کرد و سه سال بعد، نخستین کتابش به چاپ رسید. سرشار در سال های پس از انقلاب، حدود ۹۵ کتاب را در قالب داستان، پژوهش، نقد و
مباحث نظری – ادبی (تألیف و ترجمه) منتشر کرده است. نوشته های او دست کم ۳۰ جایزه را در سطح کشور به خود اختصاص داده و بعضی
نیز به زبان های انگلیسی و اردو ترجمه شده اند. نشریه بین المللی «who is who»، در سال ۷۳، نام او را به عنوان یکی از مشاهیر فرهنگ ایران
ثبت کرده است. تدریس در مدارس و دانشگاه تهران، ۲۲ سال گویندگی قصه ظهر جمعه، ۲۴ سال داوری کتاب سال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی،
مدیریت هیئت علمی گروه ادبیات و اندیشه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، سه دوره ریاست هیئت مدیره انجمن قلم ایران و دو دوره
عضویت در هیئت منصفه دادگاه مطبوعات، گزیده ای از مسئولیت های سرشار، در طول سال های پس از انقلاب بوده اند. از میان آثار وی، می توان
به کتاب های الفبای قصه نویسی، منظری از ادبیات داستانی پس از انقلاب، ورود نویسنده به ساحت داستان و خروج شخصیت ها از آن، بررسی
۲۰ سال ادبیات داستانی دفاع مقدس (ویژه کودک و نوجوان)، نقدی بر کتاب «رازهای سرزمین من» از رضا براهنی، جنگ و صلح، نگاهی تازه به
ادبیات کودکان قبل و بعد از انقلاب، نیم نگاهی به ۸ سال قصه جنگ، رمان خداحافظ برادر، رمان دو جلدی آنک آن یتیم نظر کرده، مجموعه
داستان های جایزه، قصه پرغصه ما، غیر از خدا هیچ کس نبود و داستان های بلند گرداب سکندر، اگر بابا بمیرد، نردبان جهان و اصیل آباد اشاره
کرد. محمدرضا سرشار، این روزها علاوه بر داستان نویسی، سردبیری ماهنامه های ادبیات داستانی و سروش نوجوان را نیز برعهده دارد.

شاید خیلی کلیشه ای باشد؛ اما تعریف شما از داستان چیست؟

داستان، یک قالب روایی – ادبی است که در آن، به اقتضای نوع، تمام، بخش یا فرازی از زندگی یک یا چند شخصیت که در
وضعیتی ویژه قرار گرفته اند، به تصویر کشیده می شود.

نظر شما درباره داستان های مدرن چیست؟

بسیاری از شکل های ادبی و هنری که در هر زمان با صفت «مدرن» و «نو» و امثال آن به خورد هنرجویان و هنرمندان نوپا یا
کم دانش داده می شود، در ذات و ماهیت خود، تفریط هایی در برابر افراط های مشابهی هستند که در گذشته، در همین زمینه
صورت گرفته است؛ چیزی شبیه مدهای افراطی گذشته و تفریطی فعلی در عرصه لباس و پوشاک و آرایش موی سر و امثال
آن یا مثل افراط در خوردن شیرینی که در شخص، میل شدیدی نسبت به خوردن خوراکی های ترش ایجاد می کند و افراط
دوم، میل شدید به خوردن مواد حاوی نمک و… .

این مدها، به سبب همان غیرمتعارف بودنشان، در مرحله اول، چشم ها را پر می کنند و توجه ها را به طرف خود می کشانند؛ به
بیان دیگر، ایجاد نوعی شگفتی مقطعی می کنند؛ اما اولاً در واقع، دلی را نمی برند و در ثانی، عمری کوتاه دارند و به فاصله ای
اندک، حتی به ضد خود تبدیل می شود.

آیا به نظر شما، فرا داستان، داستان مینی مالیستی و… در تعریف داستان می گنجند؟

«فرا داستان» یا مثلاً «ضد داستان» و امثال آن، همان طور که از عنوانشان بر می آید، خود مدعی اند که از داستان در تعریف
رایج و متداول آن فراتر رفته اند یا در جبهه مخالف آن قرار گرفته اند. بنابراین، داستان تمام عیار نیستند؛ اما داستان مینی مال،
نوعی از داستان در مفهوم معقول آن است که شباهت های بسیاری با حکایت های قدیمی دارد؛ بی آن که اغلب، آن عمق
محتوایی، فراگیری و قابلیت تعمیم پیام را داشته باشد. با این حال، در ذات خود، قالبی مربوط به گذشته است که دورانش
گذشته و به مفهوم واقعی کلمه، نمی تواند عطش طالبان داستان را برطرف کند؛ ضمن آن که نوعی تنبلی ذهنی، راحت طلبی و
ساده انگاری را در نویسندگان جوان و نوپا ترویج می کند؛ به طوری که این سنخ افراد، اگر با نوشتن داستان مینی مال شروع
کنند، بعید است به این زودی ها بتوانند به یک داستان نویس واقعی تبدیل شوند.

آیا حکایت های تاریخی بازنویسی شده، داستان هستند؟

تصور می کنم منظورتان «ماجراهای تاریخی» باشد؛ در این صورت، بله. هر موضوع و ماجرای انسانی – مانند فرازهای
تاریخی – اگر با استفاده از شگردهای داستانی به تصویر کشیده شود و ساختار داستانی بیابد، می تواند تبدیل به «داستان»
شود.

تخیل، چقدر در داستان تأثیرگذار است؟

تخیل، جزء لاینفک زندگی ماست. ما در هنگام اندیشیدن به مسائل جدی یا صحبت درباره آنها نیز خواه ناخواه و دانسته یا
ندانسته، مقداری از تخیل خود را نیز با موضوع در می آمیزیم؛ داستان که جای خود دارد! گذراندن موضوع از صافی ذهن و
سپس بیان آن از این زاویه، خود نمونه بارزی از آمیختن تخیل فردی با آن موضوع است. در مجموع، تخیل، لازمه هرگونه
آفرینش و ابداع – اعم از ادبی، هنری، علمی و مانند آن – است.

آیا داستان های مذهبی ما از لحاظ بار دراماتیک، قابل عرضه هستند؟

نسبت به داستان های مذهبی، لزوماً با یک معیار نمی توان قضاوت کرد. بله، داستان های بسیاری داریم که فقط تهمت داستان
بودن را دارند؛ به عکس – و البته کمتر – داستان های مذهبی ای داریم که آثاری تمام عیار، فنی و دراماتیک هستند. بسیاری از
داستان های برگزیده جشنواره قصه های قرآنی، پیامبران، ائمه و صحابه، از این نوع هستند.

آیا به نظر شما داستان نویس های مذهبی توانسته اند در این چند دهه به توفیقاتی دست پیدا کنند؟

البته؛ کافی است مقایسه ای بین قوی ترین آثار نویسندگان مذهبی قبل از انقلاب و متوسط ترین آثار داستان نویسان این طیف
بعد از انقلاب به عمل آورید تا ببینید در این راه، چقدر پیشرفت کرده ایم.

آیا بین قصه گویی و داستان نویسی، ارتباطی وجود دارد؟ یعنی قصه گوی خوب، می تواند داستان نویس خوبی هم باشد یا برعکس؟

ارتباط و وجوه اشتراک که زیاد است؛ اما نه لزوماً یک داستان نویس، قصه گوی موفقی خواهد بود و نه یک قصه گو، حتماً
می تواند داستان نویس موفقی شود. با این همه، داستان نویسی که توانایی داستان گویی هم داشته باشد، قطعاً از ی