پاورپوینت کامل کسی که مثل هیچ کس نیست… گپی صمیمانه با مریم سقلاطونی، شاعر و داستان نویس ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کسی که مثل هیچ کس نیست… گپی صمیمانه با مریم سقلاطونی، شاعر و داستان نویس ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کسی که مثل هیچ کس نیست… گپی صمیمانه با مریم سقلاطونی، شاعر و داستان نویس ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل کسی که مثل هیچ کس نیست… گپی صمیمانه با مریم سقلاطونی، شاعر و داستان نویس ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

۸

کسانی که صفحه «گپ» را دنبال می کنند، اگر از این به بعد، از این دست گفت وگوها در این صفحه دیدند، تعجب نکنند. روش گفت وگوها در این
صفحه، تغییر پیدا نکرده است؛ بلکه شیوه های دیگری، به آن اضافه شده. به شما پیشنهاد می کنم گفت وگوهایی این چنینی را با دیدی دیگر
بخوانید؛ ضرر نمی کنید.

مریم سقلاطونی، شاعر و داستان نویس، از ما دور نبود. آثار او را در همین پرسمان خودمان می دیدیم؛ تا این که امسال، عنوان شاعر برگزیده
جایزه کتاب سال، یعنی «قلم زرین» را ناخودآگاه! از آن خود کرد؛ کم کم اهمیت خبری این نویسنده آن قدر بالا گرفت که ما را نیز واداشت تا وی را
به پای مصاحبه بکشانیم. گفت وگویی که با ۷۰ سوءال از پیش تعیین شده آغاز شد. در چنین گفت وگوهایی، سؤالاتی حین مصاحبه به ذهن آدمی
خطور می کند؛ ولی آن قدر پاسخ ها دقیق و روشن بود که بنده را مجاب کرد تا همان ۷۰ سوءال از پیش تعیین شده را برای چاپ تنظیم کنم تا
یکدستی پرسش ها و پاسخ ها را به هم نزنم.

شاعر؟

کمترینش کسی که یه نموره احساس داشته باشه و بالاترین آن، کسی نیست جز حضرت حق که زیباترین شعر هستی، یعنی
انسان رو خلق کرد.

شعار؟

بعضی وقتا بد نیس؛ مثلاً شعارهای اول انقلاب، کارساز بود؛ ولی شعار تو شعر شاعرا، خیلی بده. بعضی ها هم تو سیاست
اهل شعارن و بعضی ها هم تو عاشقی…

شعر طنز؟

یاد گل آقا می افتم؛ یاد شعرهای طنزی که دل و روده آدم رو می ریخت بیرون.

شعر و شعار؟

بعضی شعرها، شعاری ان و بعضی شعارا، واقعاً شعرن. شعر به معنی آخر احساس و اندیشه است.

دلتنگی؟

لازمه؛ خدا هم گاهی دلش برای بنده هاش تنگ می شه؛ برای همین، با سختی اونا رو به طرف خودش دعوت می کنه؛ یعنی
دوست داره دلتنگی هاش رو با بنده هاش تقسیم کنه؛ خب تنهاس؛ برای همین.

سیب سرخ؟

کربلا؛ ضریح شش گوشه امام حسین علیه السلام و عطر بهشتی.

عبادت بی طهارت؟

دیگه عبادت نیست؛ می شه گفت یه عمل بیهوده.

روشنفکری؟

ژست بعضی آدمای امروز، برای خودنمایی بیشتر و جلب توجه.

آشپزی؟

اگه دو نفری نباشه، خوبه.

ورزش؟

کوه نوردی؛ اسکی روی آب با سرعت زیاد.

هنرمند؟

هنرمند واقعی، خداس؛ بقیه هم مقلدن. هنرمندان بی هنر هم که الی ماشاءالله… هنرمند، باید ذاتش هنرمند باشه؛ اگه ذات و
روحش هنرمند بود، می شه فرشچیان و تابلوی عصر عاشورا رو می کشه؛ می شه موءذن زاده؛ می شه عبدالباسط.

نیاز به هنر؟

اگه هنر نباشه، همه چی یکنواخت می شه؛ برای همین، خیلی ضروریه؛ مثل اکسیژن برای نفس کشیدن.

تئاتر یا سینما؟

سینما؛ اونم از نوع دینی اش؛ البته اونی که بیننده رو میخکوب کنه سر جاش. هنری آمیخته با مفاهیم دینی. هنری که آدم رو از
زمین بکنه و بالا ببره.

آژانس شیشه ای؟

فیلم خوبی بود؛ به چند بار دیدنش می ارزه.

انجمن شاعران مرده؟

یه واقعیتیه؛ اگر چه تلخ. توصیه می کنم که بعضی از شاعرا ببیننش و به حال خودشون گریه کنن؛ نه برای شاعرای مرده اون
انجمن.

نَفْس؟

کل نفس ذائقه الموت و چقدر وحشتناکه که انسان، اون لحظه دستش خالی باشه.

ترس؟

می گن برادر مرگه؛ اما ترس از مرگ، اگه نباشه، آدما خدا رو بنده نمی شن. شب اول قبر، فکر کنم بدترین نوعش باشه؛ تجربه
تلخی باید باشه.

مرگ؟

برادر ترسه؛ ولی با این تفاوت که دیگه خودشه؛ نمی شه کاری اش کرد؛ همه چی تموم می شه. می گن بهار که می شه، یادش
بیفتید؛ اما ما آدما، وقت چی رو داریم که به این یکی فکر کنیم. بعضی ها هم مرگ شیرین رو تجربه می کنن؛ خوش به حالشون.
کلمه سیاهیه و خیلی انرژی منفی داره.

شیطان؟

اعوذ بک من شر نفسی؛ روابط عمومی اش با آدما خیلی قویه؛ خیلی زبون بازه؛ رو بهش بدی، می گه من خدام. خیلی از آدما هم
خود شیطان هستن. می گن شیطان از یه چیز، بیشتر از چیزای دیگه می ترسه و اون لحظه سجده کردن آدماس؛ هر چی
طولانی تر بشه، بیشتر ناراحت می شه. راست راستی که «ان الشیطان لکم عدو مبین».

او یک فرشته بود؟

منظورتون که فرشته فیلم نیست؛ چون اون یه شیطان بود، تو قالب آدم. آدمای مثل اون فرشته، تو خیابونا پُرَن؛ حیف بود
اسمش رو گذاشتن فرشته.

دانشگاه؟

تنها چیزی که نیست، گاه دانشِ! بیشتر، گاه سرگرمیه؛ البته از نوع دانشگاه آزادش بیشتر. یکی از استادام همیشه می گفت:
حیف پولتون که این جا خرج می کنید. خب خیلی ها دنبال آزادی ان؛ یعنی آدما همیشه دوست دارن رها بشن؛ پس چه بهتر که
برن دانشگاه.

نسل سوم؟

نسل اول نیست… نسل دوم هم نیست؛ پس نسل سومه؛ پس هست… پویا، بانشاط و پرانرژی.

حراست دانشگاه؟

بچه ها می گفتن: اتاق کلاغ سفید؛ ولی من معتقدم کارشون باارزشه. اگه نباشن که اون یه ذره هدف هم گم می شه. چشم
دانشگاست که اگه بسته باشه، وحشتناکه. خب بعضی وقتام خراب می کنن؛ به جای این که درست کنن.

نمازخانه؟

اتاقی کوچک، زیر شیروانی دانشگاه؛ جایی چندمنظوره؛ هم برای خوابیدن هم برای خوردن ناهار، هم درس خواندن و هم
دستی به سر و گوش کشیدن؛ البته نمازخانه از نوع دانشگاه آزادی اش.

سلف سرویس؟

معده دانشجوها رو سرویس کردن؛ با غذاهای مونده و گرون قیمت و صندلی های مندرس؛ به اضافه یه مقدار زیاد… .

گناه؟

تا دنیا دنیاست، دست از سر آدم برنمی داره. اللهم اغفر لی الذنوب التی تغیر النعم.

گناه کار؟

همیشه وجدانش ناراحته.

تا حالا جلوی چشم کسی گناه کردی؟

جلوی چشم خدا! مثل همه آدم هایی که هنوز کامل نشدن.

گناهی برای شما عادت شده؟

شک و بدبینی نسبت به آدمای دور و برم.

چند بار حس کردی پوزه شیطان را به خاک مالیدی؟

هر وقت زیارت می رم و برای اونایی که در حقم بدی کردن، از ته دل دعا می کنم، احساس می کنم پوزه شیطان رو به خاک
می مالم؛ توی نمازهای نافله ام هم همین حس رو دارم. گاهی وقتا، وقت نماز، با خودم نیت می کنم که طوری نماز بخونم که لج
شیطان رو دربیارم… .

قرآن کریم؟

با ارزش ترین کتاب جهان که نویسنده اش بی هیچ چشم داشتی، او