پاورپوینت کامل کِی گفت حسین (ع) که با تیغ بر سر خویش بزن؟از چه تاریخی، قمه زنی وارد عزاداری ها شد؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کِی گفت حسین (ع) که با تیغ بر سر خویش بزن؟از چه تاریخی، قمه زنی وارد عزاداری ها شد؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کِی گفت حسین (ع) که با تیغ بر سر خویش بزن؟از چه تاریخی، قمه زنی وارد عزاداری ها شد؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کِی گفت حسین (ع) که با تیغ بر سر خویش بزن؟از چه تاریخی، قمه زنی وارد عزاداری ها شد؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

تاریخچه

عبدالرزاق حائری اصفهانی در سال ۱۳۷۵ ق. کتابی به نام «رساله مواکب حسینیه» نوشته
است که ۴۲ سال پیش چاپ شده است. این کتاب، بیشتر درباره قمه زنی است. از نظر او،
قمه زنی اگر با آداب و رسوم خاص خود انجام شود، هیچ گونه مشکلی پیش نمی آید. در
صفحه ۹۰ این کتاب، چنین آمده است: عزاداری پنج دوره به خود دیده است؛ دوره اول،
مربوط به زمان امامان معصوم است. در این دوره، عزاداری به صورت محدود و در حال تقیه
انجام می شد و چنین نبود که

حکومت های اموی جلسات عزاداری را تحمل بکنند. دوره دوم، دوره خلفای عباسی است. در
این دوره عزاداری بدون تقیه انجام می شد. در این دوره ها، عزاداری به صورت گریه،
مرثیه خوانی و تشکیل جلسات عزاداری صورت می گرفت.

دوره سوم، در قرن چهارم و در زمان حکومت آل بویه بود که انواع گوناگون عزاداری
انجام می شد. در این دوره، سینه زنی و دسته های عزاداری در خیابان ها و کوچه و
بازار، به وجود آمد و سابقاٌ دسته های سینه زنی و حرکت در خیابان ها نبود. در این
دوره، در مراسم عزاداری، بازار تعطیل می شد. دوره چهارم، دوره صفویان است. در این
دوره، علاوه بر مراسم سابق، شبیه خوانی هم جزو برنامه های عزاداری شد.

دوره پنجم، مربوط به قرن سیزدهم هجری قمری است و در این دوره، علاوه بر همه آن
مراسم قبلی، زنجیرزنی و قمه زنی هم جزو مراسم عزاداری شد.

بنابراین، قمه زنی در قرن سیزدهم هجری قمری، رسم شده است و در همین کتاب آمده است
که قمه زنی حدود صد سال پیش رسم شده است. بنابراین، قمه زنی در سال ۱۲۷۵ ق. پیدا
شده است و اکنون، سال ۱۴۲۹ ق. است و اگر ۱۲۷۵ را از ۱۴۲۹ کم کنیم، ۱۵۴ سال می شود؛
پس ۱۵۴ سال پیش و در زمان شیخ انصاری، این رسم پیدا شده است. در صفحه ۳۴ این کتاب
هم به این مطلب اشاره شده و درباره فلسفه قمه زنی آمده است:

«اگر عده ای کفن پوش، صف بکشند و با شعارهای حسینی حرکت بکنند و با خنجر، کمی زخم
سطحی در جلو سر ایجاد کنند، تا چند قطره خون روی این کفن سفید بریزد، این صحنه،
تأثیر روانی خوبی بر عزاداران می گذارد و این تأثیر، آن چنان عمیق خواهد بود که تا
آخر عمر هم فراموش نمی شود».

در کتاب «تاریخ النیاحه»، نوشته سید صالح شهرستانی که به زبان عربی است، درباره قفل
زدن، چنین آمده است: «به نوشته احمد کسروی، قفل زدن در عصر صفویه آغاز شده است. در
این کتاب، به نقل از کسروی، آمده است: زخم زدن بر سر هم در عصر صفویه پیدا شده
است».

بنابراین، در تاریخچه پیدایش قمه زنی، دو نظر دیده می شود؛ یکی این که در عهد
صفویه بوده و دوم این که در قرن سیزدهم و در زمان شیخ انصاری بوده است.

در رابطه با قمه زنی، هیچ دستوری از ناحیه شرع نرسیده است و برخی از فقیهان نیز
درباره آن چیزی نگفته اند؛ اما کسانی که حکم آن را بیان کرده اند، اغلب در دو صورت
زیر آن را غیرجایز شمرده اند:

۱. در صورتی که مشتمل بر ضرر قابل توجه برای شخص باشد.

۲. در صورتی که موجب وهن اسلام یا تشیع گردد و با توجه به این که در حال حاضر، این
مسئله در سطح جهانی مورد تبلیغات سوء بر علیه اسلام و شیعه می شود، ترک آن بهتر
است.

بنا بر نظر بعضی از مراجع، مانند آیه الله فاضل لنکرانی، مکارم شیرازی و تبریزی،
عزاداری و سینه زنی و امثال اینها برای سید مظلومان، از کارهایی است که موجبات تقرب
به خداوند عالم است؛ اما از اعمالی که موجب سوء استفاده دشمنان اسلام و وهن دین
می شود، باید اجتناب شود.

به نظر مقام معظم رهبری، قمه زنی علاوه بر این که از نظر عرفی از مظاهر حزن و
اندوه محسوب نمی شود و سابقه ای در عصر ائمه علیه السلام و زمان های بعد از آن
ندارد و تأییدی هم به شکل خاص یا عام از معصوم علیه السلام در مورد آن نرسیده است،
در زمان حاضر، موجب وهن و بدنام شدن مذهب می شود. بنابراین، در هیچ حالتی، جایز
نیست. بنابراین، قمه زنی، زنجیر تیغی زدن و … که به مرور زمان و بر اثر
سهل