پاورپوینت کامل نو، نوگرا و نوآور;در گپ و گفتی صمیمانه با دانشجویان ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نو، نوگرا و نوآور;در گپ و گفتی صمیمانه با دانشجویان ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نو، نوگرا و نوآور;در گپ و گفتی صمیمانه با دانشجویان ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نو، نوگرا و نوآور;در گپ و گفتی صمیمانه با دانشجویان ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

هرچند که رهبر انقلاب، سال ۱۳۸۷ را سال نوآوری و شکوفایی نام گذاری کرد و بر شیرین
شدن کام مردم از این تلاش، تأکید نمود، با خطاب قرار دادن دستگاه های گوناگون
اجتماعی و اقتصادی و خدماتی کشور، به ویژه دستگاه دیپلماسی، خواستار ارائه خدمات به
قشرهای مختلف، به خصوص قشر محروم گردید، اما واقعیت این است که رهبری در سال های
گذشته و به هر مناسبتی، در دیدار با دانشجویان و استادان دانشگاه ها از نوآوری و
مبارزه با تحجر یاد کرد. رهبر انقلاب در تاریخ ۲۲/۲/۱۳۷۷ در جلسه پرسش و پاسخ در
دانشگاه تهران، باز کردن گره ایستایی و مبارزه با فرهنگ رکود و ایستایی را در توان
دانشجویان دانسته، فرمود: «تحجر و جمود هم نوعی فرهنگ است؛ فرهنگ بسته است. بایستی
با روش های فرهنگی با آن مقابله کرد. به نظر من، دانشجویان می توانند در این زمینه
مؤثر باشند».

همچنین مقام معظم رهبری در تاریخ ۹/۱۲/۱۳۷۹ در دیدار با استادان و دانشجویان
دانشگاه صنعتی شریف، از فقدان نواندیشی و نوآوری و گرفتار آمدن در تار ایستایی، به
عنوان بلای دانشگاه ها یاد کرد و فرمود: «یکی از مهم ترین وظایف دانشگاه ها،
عبارتست از نواندیشی علمی؛ مسئله تحجر، فقط بلای محیط های دینی و افکار دینی نیست؛
در همه محیط ها، تحجر و ایستایی و پای بند بودن به جزمی گرایی هایی که بر انسان
تحمیل شده، بدون اینکه منطق درستی به دنبالش باشد، بلاست».

زمان ما محدود بود و ما هم به دنبال فرصتی بودیم تا نظرات دانشجویان را در اولین
شماره سال ۸۷ در خصوص نوآوری و موانع آن در مجله خودمان منعکس کنیم و در همین ایام
با خبر شدیم که گروهی از دانشجویان از دانشگاه های مختلف، میهمان نهاد نمایندگی
هستند.

سربار بچه های پرتلاش اداره اردوها شدیم و در روز پنجشنبه ۲۹/۱/۸۷ راضی و ناراضی،
خودمان را میهمان مسئول با حوصله و شوخ طبع، اردوها کردیم و سوار ماشین شدیم و به
محل دانشجویان رفتیم. یک ساعت و نیم فرصت داشتیم تا در میان برنامه ای، پرسش هایی
را در خصوص نوآوری از دانشجویان داشته باشیم و در بین دانشجویان سئوالاتی هم از
استاد آرژانتینی و نیز از یک روحانی که با یکی از اردوهای دانشجویی همراه بود،
کردیم؛ تا سورمان تکمیل شود. این شما و این هم پاسخ های دانشجویان درباره نوگرایی،
موانع آن و … :

پرسمان: تعریف شما از نوگرایی که امسال نام گذاری شده، چیست؟

استاد سهیل اسعد (آرژانتین):

درباره مفهوم نو و جدید، باید تمایزی بین مادیات و امور معنوی قائل شد. در مادیات،
چیزهای جدید روز به روز در دنیا تجدید می شوند. در دنیای طبیعت، تجدد و نوآوری،
طبیعتاً هست و در امور معنوی، تجدد خودبه خود نیست و این انسان است که باید کاری
بکند تا کاری جدید در امور معنوی، علمی و روحی انجام شود. در مادیات؛ یک پدیده
طبیعی که تکویناً انجام می شود، وجود دارد.

علیرضا رحیمی (مهندسی کشاورزی، اهواز):

انسان باید ببیند نو چیست و کهنه چیست و تأثیر نو در زندگی انسان چیه؟ آیا کهنه به
درد نخورده که به جای آن نو آمده یا نه؟ گاهی اوقات ما چیزهای ظاهری را می بینیم که
مفهوم نو و کهنه پیدا می کنند؛ همان چیزهای ظاهری که گفته می شود؛ مثل طرز لباس
پوشیدن یا رفتار انسان؛ مد لباس که کهنه و نو دارد و اینها چیزهای ظاهری هستند.

گاهی اوقات افراد سراغ بحث های دیگری در نو و کهنه می روند و آن را در قالب زمان،
بررسی می کنند؛ مثلاً می گویند که اسلام مربوط به ۱۴۰۰ سال قبل بوده، کهنه شده،
الان دوره جدید است و ما باید یک چیز نو داشته باشیم و برای پیشرفت، باید به سراغ
مدل های جدید برویم و روشن است که اینها درک درستی از نو و کهنه ندارند. در این جا
بحثی که وجود دارد، این است که نو به چه چیزی اطلاق می شود و کهنه به چه چیز اطلاق
می شود؟

حجت الاسلام رضا حسنی (آزاد اسلامی زنجان):

نوگرایی، یعنی قائل نبودن به یک حالت مکث و ایستایی؛ یعنی هر کس در هر صنف و
جایگاهی که هست؛ به ایستایی قائل نباشد و من این جا هستم، نباید کفایت کند و هر
لحظه که تبدیل به لحظات می شود، ما هم خود را با آن لحظات وفق بدهیم. در طبیعت هم
همین طور است و در احادیث داریم که وقتی طبیعت نو می شود، شما هم به این بهار و
زندگی بهاری نزدیک شوید.

احمد قدوه (نقشه کشی صنعتی، اراک):

چیزی که جدید و نو باشد، به آن نوگرایی گفته می شود: مثلاً اگر بخواهیم امروزی
باشیم، در زمینه مد، می گوییم نوگرایی.

ابوالفضل فتاحی (پتروشیمی، اراک):

نوگرایی را هر کس به نوبه خودش تعریف کرد. پس از این که غرب، لیبرالیسم و توسعه را
مطرح کرد، هر کس به نوبه خود، یک چیزی بیان کرد. ما باید نوگرایی را برای دست یابی
به همان هدفی که خدا خلق کرده، به کار گیریم. برخی می گویند: برای از بین بردن فقر،
باید لیبرالیسم را مطرح کنیم. کسانی هم که در جامعه ما دم از روشن فکری دینی زدند،
در اصل، لیبرالیسم را ترویج کردند و دست به توسعه های به اصطلاح نوگرایانه
این چنینی زدند؛ برای از بین بردن فقر؛ اما در واقع، فقر را از بین نبردند؛ بلکه
فقیر را از بین بردند.

…………………………………

پرسمان: معنای شکوفایی چیست؟

ایمان جعفری (الکتروتکنیک؛ اراک):

یعنی شکوفایی و استعداد.

کیومرث رضایی (کامپیوتر، اراک):

یک معنی آن به کمال رسیدن است و یا این که من از یک سطح پایین، به سطح بالاتر
بیایم.

رحیمی:

قبل از بحث شکوفایی، باید به توانایی ها و استعدادها پرداخت. همه ما بالقوه استعداد
و توانایی داریم؛ اما در بحث شکوفایی، مهم به ظهور رساندن است و اگر بتوانیم
توانایی و استعداد را بروز بدهیم، این را شکوفایی می گویند.

……………………………

پرسمان: شاخص هایی که به وسیله آنها می توان بدعت را از نوگرایی تشخیص داد، کدامند
؟

استاد سهیل اسعد:

چهارچوب اصلی در دنیای اسلام، باید شریعت باشد؛ چون در شریعت، حد و مرز وجود دارد.

رضا ارجمند (دانشگاه بیرجند، شیمی):

مرز نوگرایی و بدعت مشخص است و برای من جای این سؤال است که از شما سؤال کنم آیا
شما واقعا فکر می کنید این موضوع مشخص نیست؟

پرسمان: از نظر ما برای همه نه؛ ببینید در مفاهیم دینی، مرزها خیلی به هم نزدیک
است؛ مثلاً مرز بین«تقیه» و« هدف وسیله را توجیه می کند» که در آن جا طرف تقیه کرد
یا وسیله را توجیه کرد. به هر حال، توی هر حرکتی، خطوط قرمزی هست که اگر از آن
گذشت، بدعت است و این، دیگر نوگرایی نیست. البته نه فقط در مسائل دینی، بلکه در
مواردی مثل پوشش هم این مسئله به چشم می خورد. ممکن است عرف نپذیرد و آن را نو
نداند و بگوید ابتذال است و یا لباس شهرت که اگر کسی از دایره آن خارج شد، دیگر
نوگرایی نیست. خیلی از فعالیت های سیاسی – اجتماعی به نام نوگرایی شروع می شوند؛
ولی بعدها به انحراف کشیده شده، به بدعت تبدیل می شوند؛ مثل سازمان منافقین که
نیروهایش به اسم نوگرایی آمدند؛ ولی بعد سر از نفاق درآوردند و با دشمنان اسلام
همدست شدند.

ارجمند:

نوگرایی، یک آرمان و لازمه تحول است و تحول، نشانه پیشرفت است و شرط این تحول،
نوگرایی است و از این نوگرایی، به شکوفایی درونی می توان رسید. مرز بین نوگرایی و
بدعت، کاملاً مشخص است. بدعت چیزی است که می خواهد نابود کند و درست است که جدید
است، ولی قطعاً ویران گر است و چیزی که بخواهد ویران کند، مشخص است که با اصول دین
ما که قطعیت آن با قرآن است، کاملاً متضاد است؛ به عنوان مثال، در مراسم عزاداری ما
خیلی از مسائل در تعاریف و اصول آن هست و از زمان گذشته بوده و ما آن را سمبل قیام
عاشورا می دانیم. این مسائل، تعریف شده و نوآوری های جدیدی می توان انجام داد و
خیلی از مسائل رد شده و بدعت است؛ پس مرز بین نوآوری و بدعت، قابل تفکیک است.

……………………………………….

پرسمان: آیا دین اسلام شما را در همه ابعاد اقنا می کند؟

قدوه:

دین اسلام، یک دین امروزی است؛ چون نسبت به دین های دیگر کامل است.

پرسمان: آیا عقب ماندگی و روی نیاوردن به نوگرایی، ریشه در دین دارد؟

قدوه:

نه، مشکل از مسلمانی ما نیست و از تنبلی خودمان است که به دنبال حل مسائل خودمان
نیستیم. از دکتر حسابی نقل شده که سازمان فضایی آمریکا، خیلی از اطلاعات فضایی خود
را از قرآن گرفته ، ولی ما نسبت به قرآن، بی تفاوت هستیم.

پرسمان: به نظر شما در بین مذاهب اسلامی، آیا می توان شیعه ر نوگراترین مکتبی به
حساب آوریم که در درون خود، با حفظ اصول، تحول دارد؟

حسنی:

اصلاً مذهب تشیع، یعنی مذهب نو. وقتی حضرت زهرا علیهاالسلام خطبه فدک را بیان
می کند، یعنی به سیستم حاکم جامعه اعتراض می کنند؛ زیرا یک سیستم ایستایی در جامعه
ایجاد و موجب شده که افرادی بیایند که اهلیت این کار را ندارند. هر پیشرفتی در
جامعه مسلمین رخ می دهد، مسلمین هم باید خودشان را وفق دهند و اگر ندهند، عقب
مانده اند. وقتی به کاروان امام حسین علیه السلام نگاه می کنیم، از خروج از مدینه
تا آخرش که عصر عاشوراست، ۷۲ تن بیشتر نماندند. از آن هزار نفری که با امام بودند،
بیشترشان نتوانستند به حضرت برسند و با ایده های او وفق پیدا کنند. عالمان شیعه هم
همواره نوگرا بوده اند. در زمینه عالمان تحول گرا، می توان به شهید بهشتی و شهید
مطهری اشاره کرد و از علمای فعلی هم می توان آقای مصباح یزدی را نام برد.

…………………………….

پرسمان: نو بودن انقلاب ما به بعد معنوی آن باز می گردد یا ریشه در چیز دیگری دارد؟

استاد سهیل اسعد:

پدیده انقلاب، نو بود؛ اما خود انقلاب اسلامی و تغییر، از اوایل اسلام مطرح بود و
اصلاً پیامبر اکرم با انقلاب آمد. درباره انقلاب اسلامی، یک تغییراتی در جمهوری
اسلامی ایجاد شده که این تغییرات، از لحاظ نظام سیاسی بوده است و از لحاظ معنوی و
شرعی، یک سری احکام و قوانینی قبلاً مجاز بود و الان تمام شده و برعکس و از لحاظ
اخلاقی هم هدف انقلاب، تربیت جامعه بود و این تربیت اسلامی، چیزهای جدیدی با خود
آورده است.

……………………………………….

پرسمان: چرا رهبری امسال را سال نوآوری نامیدند؛ با این که انقلاب ما انقلاب نویی
بود؟

سید احمد ابوترابی(برق، بابل):

معمول این است که سالی که نام گذاری می شود، باعث می شود جامعه متحول بشود؛ مثلاً
در سال پیامبر اعظم، من حال دیگری داشتم یا در زمینه جنبش نرم افزاری، طوری بود که
استادان به دنبال دانشجویان بودند و از آنها چیز یاد می گرفتند. شاید یک نوع درجا
زدن و سستی در جامعه دیده اند که این سال را به این نام نام گذاری کرده اند.

رحیمی:

ایشان این سال هایی را که نام گذاری می کنند، این طور نیست که برای اولین بار است
که موضوعی را شروع کنیم و یا با پایان سال، آن را رها کنیم. این نام گذاری ها، برای
این است که این موضوع در طول سال، به عنوان یک اصل قرار گیرد؛ در حالی که هم در سال
گذشته و هم در سال های آینده وجود داشته است، ولی امسال، این را اصل قرار می دهیم؛
تا روی این موضوع، تأکید خاصی داشته باشیم و یک عمل خاصی انجام دهیم؛ تا بتوانیم در
گرو همین سال هایی که نام گذاری می شود و اهدافی که داریم، کشور به پیشرفت برسد. در
سال های قبل سال پیامبر اعظم، اتحاد ملی و… را داشتیم و اینها به این مفهوم نیست
که سال آنها تمام شد و دیگر کنار رفته و کهنه شده است؛ اهداف اینها، در سال های بعد
هم باید ادامه پیدا کنند.

پرسمان: منظور رهبری از همراه آوردن نوآوری و شکوفایی چیست؟ می توانیم بگوییم آن
حرکتی که به سرانجام رسیده، باید به آن نقطه کمال برسد؛ یعنی نقطه کمال را شکوفایی
قرار دهیم؛ مثل این که یک گل شکوفا شود و به اوج کمال برسد؛ اما بحث نوآوری، فرق
دارد و ممکن است آغاز حرکت باشد؛ یعنی هم باید آغازگر یک حرکت شویم و هم حرکتی را
که قبلا شروع کرده ایم، به پایان برسانیم؛ نظر شما چیست؟

رحیمی:

درست می فرمایید. باید چیزهایی را که داشتیم، به نتیجه برسانیم و چیزهای جدیدی را
شروع کنیم و به نتیجه برسانیم.

ارجمند: اجازه بدهید توضیحی دهم؛ من ق