پاورپوینت کامل چشم جهانی نگران من و توست…گپی صمیمانه با دانشجوی نخبه، علی اکبر ابوالحسنی، دانشجوی دوره دکترای فیزیک دانشگاه صنعتی شریف ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چشم جهانی نگران من و توست…گپی صمیمانه با دانشجوی نخبه، علی اکبر ابوالحسنی، دانشجوی دوره دکترای فیزیک دانشگاه صنعتی شریف ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چشم جهانی نگران من و توست…گپی صمیمانه با دانشجوی نخبه، علی اکبر ابوالحسنی، دانشجوی دوره دکترای فیزیک دانشگاه صنعتی شریف ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چشم جهانی نگران من و توست…گپی صمیمانه با دانشجوی نخبه، علی اکبر ابوالحسنی، دانشجوی دوره دکترای فیزیک دانشگاه صنعتی شریف ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

اولین احساسم نسبت به او این بود که نخبه بودن او، هیچ تأثیر منفی در ارتباط
اجتماعی اش نداشته است؛ چون وقتی با او تماس گرفتم و در خواست مصاحبه کردم، به گرمی
پذیرفت. تازه از سفر عمره دانشجویی باز گشته بود و آن را بهترین سفر زندگی اش
می دانست. وقتی از او درباره تز دکترایش سؤال کردم، با صمیمیت گفت: توضیح لازم دارد
و من گفتم برای مقدمه مصاحبه ات لازم است و او گفت: موضوع آن درباره جهان اولیه
است.

علی اکبر ابوالحسنی، دانشجوی دکترای فیزیک دانشگاه شریف است و تمام مراحل تحصیل را
در این دانشگاه گذرانده و در المپیاد دانشجویی فیزیک سال ۸۵، مقام سوم را کسب کرده
است. او در حضور رهبر معظم انقلاب، به عنوان نخبه، سخنرانی کرده، مهم ترین
دغدغه اش، وضعیت علمی کشور است.

پرسمان: چرا فیزیک، دلیل علاقه تان چه بود؟

هر انسانی علاقه ای دارد؛ حالا چه مطالعات علمی یا فنی و یا رشته دانشگاهی. آنهایی
که به فیزیک علاقه مند هستند و وارد آن می شوند، اینها به خاطر نوع نگاهی که فیزیک
به طبیعت دارد، وارد می شوند. نوع نگاه فیزیک به طبیعت، این است که پدیده های طبیعت
را در کلی ترین چهارچوب روابط ساده ریاضی، توصیف می کند. این نوع نگاه، خیلی افراد
را علاقه مند به خودش می کند و این نظم پذیری طبیعت، برای خیلی ها جذاب است. این
جور انسان ها به خاطر این که پاسخ هایشان را از فیزیک بگیرند، وارد این رشته
می شوند. من هم به این رشته علاقه مند شدم و از اول، این علاقه نبود و در دوره
دبیرستان، کم کم شکل گرفت و سرانجام، وارد رشته فیزیک شدم.

پرسمان: فیزیک امروز با گذشته تفاوتی کرده یا اصولاً فیزیک ثابت است یا شما هر چه
جلوتر رفتید، چیز جدیدتری دیدید؟

روح رشته فیزیک در کل مدت پیشرفت علم، با یک فراز و نشیب هایی، ثابت بوده، یعنی
هدف، شناخت طبیعت بوده است. بعضی وقت ها ممکن بود که عالمی که در فیزیک کار می کرد
وارد صنایع و یا تکنولوژی آن روز هم بشود و این مسئله به قبل از سال ۱۹۰۰م.
برمی گردد؛ اما بعد از پیشرفت علم – بعد از ۱۹۰۰م. – تقریباً روندش از نظر هدف
فیزیک، یک روند ثابتی بود؛ اما به طور تخصصی، می توان یک سری فرق هایی بیان کرد که
در کار فیزیک وجود داشته است؛ یک فرق های معمولی که در این جا وجود دارد؛ مثلاً نوک
علم فیزیک را اگر در نظر بگیریم، به یک سؤال هایی پاسخ می دهد و یک حوزه جدیدی باز
می شود و حل این حوزه، حوزه بزرگ تری از علم را در مقابل ما قرار می دهد.

پرسمان: پس این حوزه را می توانیم بی نهایت فرض کنیم؟

این طور به نظر می رسد که توصیف رفتار طبیعت، نیاز به یک کار بلندمدت دارد و حداقل
این افق، اکنون متصور نیست و خیلی از فیزیک دان ها هم دراوایل قرن بیستم فکر
می کردند که خیلی از مسائل تمام شده است؛ اما دیدند که این تفکر، اشتباه است و یک
مقدار که ابعاد فیزیک مطرح شد و به سه چهار سؤالی که وجود داشت پاسخ دادند، دیدند
که ابعاد آن بیشتر شد و همین طور این حوزه رشد می کند و سؤال ها، سؤال های بزرگتری
می شود.

پروژه شبیه سازی انفجار بزرگ که اخیراً مطرح شده، برگرفته از چه سؤال و ایده ای
بود؟

این عناوین که مثلاً اسمش را می گذارند پروژه شبیه سازی انفجار بزرگ یا سیاه چاله
یا…، بیشتر حالت تبلیغاتی داشته است؛ اما عامل اصلی در ساخت این شتاب گر بزرگ –
که هزینه زیادی هم پیدا کرد – ذره ای به اسم هیدز بود. این ذره، حلقه مهم و ندیده
تئوری استاندارد ذرات است که این برای ذرات، ایجاد جرم می کند و این ذره برای
فیزیکدان ها خیلی مهم است. از این جهت، دیدن این ذره، برای دانشمندان، خیلی مهم
است. این ذره، تئوری ذرات را که در سال ۱۹۶۷م. ارائه شد، ثابت می کند.

این تئوری چه سؤالاتی را پاسخ می دهد؟

این تئوری، تا این حد انرژی که ما امروزه به آن دسترسی پیدا کرده ایم، رفتار ذرات
بنیادی را به طور کامل توضیح می دهد و یک سری سؤالات محدود باقی می ماند و اگر ذره
را هم ببینیم، خیلی بیشتر شواهدمان بر وجود و صحت تئوری، بیشتر می شود؛ البته این
تئوری از سال ۱۹۶۷م. پذیرفته شده است و محاسبات ذرات، با آن انجام می شود و تنها
دیدن ذره هیدز باقی می ماند و من خوشبینم که این ذره دیده شود.

در قرآن آمده که آفرینش کائنات در شش روز بوده است. این بیان، با تئوری های رایج
مبنی بر خلق کائنات، مثل انفجار بزرگ، چگونه قابل تطبیق است؟

من همیشه به بچه هایی که فیزیک می خوانند، این تذکر را می دهم که چیزی که در قرآن
یا سخنان ائمه آمده، حقیقت محض است که در عالم وجود دارد؛ اما فیزیک، دنبال کشف
حقیقت به این معنا نیست. تئوری های فیزیک، به طور مؤثر، رفتار طبیعت را نشان
می دهد؛ البته موضوع خلقت کائنات در شش روز یا دوره، به نظر خیلی پیچیده می آید و
ادوار تحول عالم، به ویژه در زمان های اولیه، کاملاً ناشناخته است؛ هرچند که یک
گمانه زنی هایی در مورد آن دوره وجود دارد؛ اما گمانه زنی ها (یا سناریو) اصلاٌ
قابل اثبات نیست و برای این سناریوها، بدیل های دیگری هم وجود دارد و برای همین،
هیچ کس نمی تواند بگوید رفتاری را که من توصیف می کنم، رفتاری است که کاملاً اتفاق
افتاده و این موضوع، این سناریوها را جواب می دهد.

آن چیزی که در قرآن مطرح شده، حقیقت محض است. ما در فیزیک، به طور مؤثر رفتار را
توضیح می دهیم؛ هرچند که همین رفتار مؤثری که در مورد خلقت جهان هستی در موردش
توضیح دادیم، دچار نقایص زیادی است؛ به ویژه این که اگر بخواهیم وارد لحظات اولیه
شویم، از نظر ما فیزیک دانها که به آن لحظه تکین گفته می شود، فیزیک در مورد آن
نمی تواند حرفی بزند؛ اما این که مدل هایی برای فرار کردن از خلقت جهان یا مثلاً
تنظیمات ظریف موجود در جهان درست کنیم (مثل چگالی و دما بی نهایت می شود)، مجبور به
دستکاری هایی می شویم که خیلی خنده دار است و این موضوعات در فیزیک، وقتی که
فیزیک دان ها بخواهند پا را از گلیمشان درازتر کنند، اتفاق می افتند.

پرسمان: تعریف شما از نخبه چیست؟

تعریف سختی است؛ تعریفی که در آیین نامه شورای عالی انقلاب فرهنگی است، این است: به
فرد برجسته و کارآمدی اطلاق می شود که اثرگذاری وی در تولید و گسترش علم و هنر و
فن آوری، فرهنگ سازی و مدیریت، محسوس باشد و هوش و خلاقیت و کارآفرینی وی در راستای
تولید و گسترش دانش و نوآوری، موجب سرعت بخشیدن به رشد علمی و اعتلای جامعه اسلامی
گردد.

پرسمان: شما با این تعریف موافق هستید؟

نمی دانم؛ به ذهن می رسد که در ارائه این تعریف، از یک سری منابع علمی استفاده شده
است. نخبه کسی است که در هر رشته ای که کار می کند – چه دانشگاهی و غیر آن – از
ظرفیت فکرش، حداکثر استفاده را بکند؛ البته این ظرفیت فکری و حد کمینه ای از آن
باید وجود داشته باشد. معمول آدم ها اگر بتوانند این ظرفیت را که گفتیم، به ظهور
برسانند، می توان به آنها نخبه گفت و تعریفی که بنیاد نخبگان کرده اند، مربوط به
آیین نامه ها و روال اداری خودشان است.

پرسمان: چه حسی از نخبگی دارید؟

این حس ممکن است نوعی گول زنندگی داشته باشد. من خودم را که در نظر می گیرم، ۵ سالی
درس خواندم؛ تا این عنوان را به دست آوردم و این ۵ سال هم درسم را می خواندم و یک
آزمونی دادیم _ که حتی این آزمون جزء بهترین آزمون هایی که دادیم، هم شاید نباشد_ و
حالا بابت یک آزمون، انسان تبدیل می شود به یک نخبه. به نظر می رسد که احساس غرور
برای انسان ایجاد می کند و در یک رقابتی، اعتماد به نفس ایجاد شده است. به نظر
می رسد که اگر انسان، یک روند منطقی را طی کند و یک افق بالایی برای خودش در نظر
گرفته باشد، این دوره، ممکن است خوب باشد؛ ولی چیزی به انسان نمی دهد؛ به علت این
که در حال پیشروی به سوی آن افق بوده است.

پرسمان: آیا پیشرفت در بعد علمی، شما را از جنبه های دیگر زندگی باز نداشته است؟

نه این که بخواهم این موضوع را درباره خودم بگویم، بلکه خیلی از بچه های نخبه ای را
که من می شناسم، پیشرفت های علمی، تأثیری در ابعاد دیگر زندگی شان نداشته است.
می شود با یک مدیریت درست و استفاده از فرصت ها، به همه ابعاد زندگی رسید. این را
من به همه بچه ها در دانشگاه می گویم که همه کارهایی که در دانشگاه انجام می دهیم،
باید درصد پایین تری از نظر اولویتی نسبت به مباحث علمی داشته باشند. چون وظیفه
اصلی ما، کار علمی است؛ یعنی باید وظیفه مان را کار علمی تعریف کنیم و بعد به
کارهای دیگری مثل فوق بر