پاورپوینت کامل رفاقتی که حالا حالاها ادامه دارد;گزارشی از حضور مبلغان روحانی در دانشگاه ها و خوابگاه های دانشجویی ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رفاقتی که حالا حالاها ادامه دارد;گزارشی از حضور مبلغان روحانی در دانشگاه ها و خوابگاه های دانشجویی ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رفاقتی که حالا حالاها ادامه دارد;گزارشی از حضور مبلغان روحانی در دانشگاه ها و خوابگاه های دانشجویی ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رفاقتی که حالا حالاها ادامه دارد;گزارشی از حضور مبلغان روحانی در دانشگاه ها و خوابگاه های دانشجویی ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

حضور روحانیون تبلیغی در سطح دانشگاه ها در طول سالیان اخیر، به اذعان بسیاری از
استادان و دانشجویان و خود مبلغان، یکی از اقدامات خوب و ارزنده نهاد نمایندگی مقام
معظم رهبری در دانشگاه ها می باشد؛ اقدامی که تا حدود بسیاری توانسته روابط نسبتاً
خشک و بی روح روحانی برخاسته از حوزه با دانشجوی دانشگاهی را به سمت و سوی تعاملی
دوستانه، صمیمی و البته راهبردی سوق دهد.

بدون تردید، حضور مبلغان در دانشگاه ها و ارتباط نزدیک و مستمر آنان با دانشجویان،
یکی از راه های تحقق وحدت حوزه و دانشگاه است و به تعبیر رهبر فرزانه انقلاب، حضور
روحانیون در دانشگاه به منزله حضور علم و دین در دانشگاه ها است. آن چه در این
گزارش مورد توجه پرسمان قرار گرفته، کسب نظرات دانشجویان و مبلغان درباره این مسئله
است. آن چه در پی می آید، نه تمام صحبت ها و نظرات، بلکه گوشه ای از آنها در گپ و
گفت ما با تنی چند از مبلغان و دانشجویان است.

مبلغان حتماً به خوابگاه ها بروند

علی رفیعی، دانشجوی رشته حقوق یکی از دانشگاه های قم است. او با تأکید بر این که
مبلغان اعزامی به دانشگاه ها، باید در خوابگاه های دانشجویی مستقر شوند، گفت: در
طول دو سه سال اخیر، بسیاری از دانشجویان – از جمله خود من – نسبت به این امر،
استقبال نشان داده اند و اگر روحانیون دانشگاهی به دو نکته مهم توجه کنند، قطعاً بر
تعداد دانشجویان مشتاق افروده می شود؛ نخست این که در جلسات پرسش و پاسخ بکوشند هر
چه بیشتر و بهتر، فضا را برای دانشجویان باز کنند؛ به طوری که حتی مخالفان آنها هم
بتوانند حرف ها و اعتراض های خود را در فضایی صمیمانه و بدون نگرانی، مطرح کنند. به
نظر من اگر این کار همراه با قانع کردن این قبیل دانشجویان در بحث باشد، در تغییر
نظر منفی شان نسبت به حضور روحانی در دانشگاه، بسیار مؤثر خواهد بود.

مسئله دوم این است که یک روحانی و مبلغ، اگر واقعاً در مورد مسئله ای اطلاع کافی
ندارد، راست و پوست کنده به بچه ها بگوید نمی دانم و این نمی دانم گفتن، علاوه بر
آن که تواضع وی را نشان می دهد، از تبعات بعدی پاسخ های اشتباه و من درآوردی،
جلوگیری می کند.

آراستگی و صمیمیت، دو شرط موفقیت کار تبلیغی در دانشگاه

احسان سعیدخانی، دانشجوی مدیریت صنعتی نیز با مثبت ارزیابی کردن حضور مبلغ در
دانشگاه ها، خواستار طرح مطالب مورد نیاز و مورد علاقه دانشجویان از سوی آنان شد و
افزود: یک روحانی موفق در دانشگاه، کسی است که قبل از هر چیز بتواند ارتباط خوب و
مناسبی با بچه ها برقرار کند و به قول معروف، رنگ دانشجویی به خود بگیرد و با
دانشجوها همگن و صمیمی شود؛ ضمن این که باید ظاهری آراسته و مناسب داشته باشد و
انتظار ما از مسئولان نهاد، این است که روحانیون آراسته، خوش بیان و دارای دغدغه
دانشجویی را به دانشگاه ها اعزام کنند.

وی همچنین گفت: تبلیغ باید همراه با هوشمندی و موقعیت شناسی باشد تا بتواند اثر
لازم را بر مخاطب بگذارد؛ به عنوان مثال، مبلغ باید بداند در چه شرایطی، چه بحثی را
پیش بکشد و با هر دانشجویی، با توجه به احساسات او و جو خاص دانشگاه، چگونه برخورد
کند. اگر این طور شد، قطعاً کمتر شاهد طرح مباحث سنگین فلسفی، عرفانی یا سیاسی که
اغلب خسته کننده اند خواهیم بود و به جای آنها، مباحث منطقی، شیرین و روانی را
خواهیم داشت که دانشجویان میل و گرایش بیشتری به آنها دارند.

دانشجو به اخلاق و رفتار مبلغ نگاه می کند

یکی از دانشجویان دختر دانشگاه آزاد که خواست نامی از او در این گزارش برده نشود
نیز با مورد توجه قرار دادن تبلیغ عملی در دانشگاه ها، دیدگاه خود را در خصوص این
بحث این گونه بیان کرد: این که یک روحانی فقط و فقط موعظه و نصیحت کند، هیچ
فایده ای ندارد؛ زیرا گوش جوان دانشگاهی امروز، از این طور صحبت ها پر شده است.
آنها به دنبال الگو هستند و در این خصوص، یک روحانی با رفتار و گفتار مناسب و
بهره مندی از اخلاق خوب، می تواند خودش یک الگو باشد و لازمه این الگو شدن هم اخلاص
در گفتار، تواضع، حسن خلق و ساده زیستی است.

وی به نکته مهم و ظریف دیگری هم اشاره کرد و گفت: متأسفانه بیشتر روحانیون در
دانشگاه ها ارتباط عمده شان با بچه مذهبی هاست و کمتر پیش می آید که ارتباطی نزدیک
و صمیمانه با بقیه دانشجویان داشته باشند؛ در حالی که اگر سعی کنند با همه بچه ها
از هر قشر و تفکری، تعامل لازم را داشته باشند و بی تکلف و در فضایی دوستانه، به
سخنان و درد دل های آنها گوش کنند، بدون تردید، خیلی از بچه های دیگر هم به مسائل
دینی و مذهبی گرایش پیدا می کنند و دیدگاه مثبتی نسبت به روحانیون پیدا می کنند.

مبلغان به خوابگاه ها بروند و صحبت کنند

محسن قوامی، دانشجوی رشته ادبیات انگلیسی، گفت: روحانیون دانشگاه باید حضور خود را
در خوابگاه، سالن و اتاق های دانشجویی، اعلام کند و با فراهم کردن فضایی خودمانی –
البته با حفظ شأن روحانیت و حفظ احترام دانشجویان – آنان را تشویق کنند تا سؤالات و
شبهات خود را مطرح کنند؛ البته جلسه گفت و شنود، نباید یک حالت خشک و بی روحی داشته
باشد؛ بلکه باید طوری باشد که دانشجویان با علاقه و داوطلبانه، در آن، حضور داشته
باشند.

نکته دیگری که لازم می دانم حتماً به آن اشاره کنم، این است که روحانی نباید منتظر
بماند تا دانشجویان او را به اتاقشان دعوت کنند؛ زیرا تجربه نشان داده که معمولاً
افراد مذهبی، روحانی را به اتاق خودشان دعوت می کنند و در نتیجه افراد دیگر،
نمی توانند آن طور که باید و شاید، از وجود روحانی استفاده کنند. بنابراین، پیشنهاد
من این است که روحانی به طور اتفاقی، اتاقی را انتخاب کند و بدون اطلاع قبلی، در
جمع دانشجویان حاضر شود و با آنان صحبت کند و هر چقدر این حضور و گفت و گو، مفید و
مختصرتر باشد، بهتر و مؤثرتر است.

ماجرای رفاقتی که حالا حالاها ادامه دارد!

آرش مرادی نسب، دانشجوی رشته حسابداری نیز ضمن مفید ارزیابی کردن حضور روحانی در
بین دانشجویان، به ذکر خاطره ای در همین باره اشاره کرد و گفت: «ترم دوم دانشگاه
بودم که حاج آقایی برای تبلیغ به خوابگاه ما آمد و حدود دوازده روزی را پیش بچه ها
بود. یادم هست که روز اول و دوم، خیلی با او گرم نگرفته بودند؛ اما وقتی بچه ها
دیدند که او برای صرف غذا به سلف دانشجویی می آید و برای تماشای تلویزیون مثل همه
بچه ها به سالن تماشا می آید و خلاصه مثل بچه ها رفتار می کند و خودش را به اصطلاح
تافته جدا بافته نمی داند، به تدریج با این حاج آقا احساس دوستی می کردند. خود من
با روحانی جماعت میانه خوبی نداشتم؛ اما وقتی او را در آن چند روز دیدم و رفتارش را
مشاهده کردم، نظرم برگشت و هنوز هم پس از گذشت دو سال، با او به صورت تلفنی در
ارتباط هستم و سؤالات و شبهات خودم را از وی می پرسم و او هم همیشه به من لطف داشته
است و در حد مقدور، پاسخ گوی پرسش های من بوده است.

سیاسی صحبت شود؛ اما بی طرفانه!

شاهرخ کم