پاورپوینت کامل پرزیدنتی که سوسک شد!ماجرای لنگه کفش های منتظر الزیدی ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پرزیدنتی که سوسک شد!ماجرای لنگه کفش های منتظر الزیدی ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پرزیدنتی که سوسک شد!ماجرای لنگه کفش های منتظر الزیدی ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پرزیدنتی که سوسک شد!ماجرای لنگه کفش های منتظر الزیدی ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

دوران ۸ ساله ریاست جمهوری جرج بوش هم بالاخره به پایان رسید. دورانی که نتیجه ای جز برافروخته شدن آتش جنگ در جهان و کشته، آواره و بی خانمان شدن میلیون ها انسان بی گناه نداشت. به اذعان رسانه های آمریکایی، جرج بوش دوم، به عنوان منفورترین رئیس جمهور تاریخ این کشور شناخته شده است. شاید به جرأت بتوان گفت که در سراسر دنیا هم کسی به منفوری او وجود نداشته باشد. نفرتی که به شکل های مختلف، بروز و ظهور یافت و بارزترین و تحقیرآمیزترین آنها، پرتاب لنگه کفش از سوی خبرنگار عراقی به سوی بوش در آخرین روزهای حکومت او بود. در این مطلب، با گوشه هایی از این اقدام شجاعانه بیشتر آشنا می شویم.

گفتی: «برای بوسه آخر …»؛ خبرنگار!

گفتی: «به یاد خون برادر…»؛ خبرنگار!

یک جفت کفش تازه برای خودت بگیر

سرباز پابرهنه حیدر؛ خبرنگار!

دو بیتی را یکی از دوستان با پیامک برایم ارسال کرد. حالا دیگر قطعاً همه شما ماجرای منتظر الزیدی، خبرنگار تلویزیون البغدادیه و آن دو لنگه کفش معروف و تاریخ سازش را می دانید؛ دو لنگه کفشی که بوش میان آنها بدرقه شد؛ دو لنگه کفشی که حالا دیگر دو لنگه کفش معمولی نیستند؛ زیرا انتفاضه ای را پدید آوردند؛ «انتفاضه کفش».

«ای سگ! این بوسه خداحافظی است. این کفش از سوی زنان بیوه، یتیمان و آنهایی است که عزیزان آنها به دست تو در عراق کشته شدند. این جملات را خبرنگار شجاع قصه ما در هنگام پرتاب کفش هایش، خطاب به بوش بر زبان آورد. او البته بعدها درباره انگیزه این کارش که در رسانه های جهان با عنوان پر کنایه بوسه خداحافظی ملت عراق با بوش تعبیر شد، گفت که نمی توانست دروغ های بوش را تحمل کند. ماجرا از این قرار بود که وقتی رئیس جمهور آمریکا به همراه رئیس جمهور عراق با هدف امضای توافق نامه امنیتی واشنگتن و بغداد در حال دست دادن بودند، در کمال ناباوری، خبرنگار البغدادیه عراق که در ردیف سوم نشسته بود، ناگهان از جا بلند شد و با فریاد «این یک بوسه خداحافظی است؛ تو سگی»، کفش های خود را به سمت بوش پرتاب کرد. بوش که غافلگیر شده بود، سر خود را هنگام پرتاب شدن کفش ها خم کرد. با این حال، یکی از دو لنگه کفش زیدی، به پرچم امریکا اصابت کرد. آقای رئیس جمهور، پس از این واقعه، کوشید خود راخونسرد نشان دهد؛ آن جا که البته با رنگ پریده، گفت: «تنها چیزی که می توانم بگویم، این است که شماره کفش او ۴۳ بود»! در پی این حادثه، نیروهای امنیتی عراق وارد عمل شدند و الزیدی را دستگیر کردند و به بیرون از سالن کنفرانس بردند. این در حالی بود که نیروهای امنیتی عراقی از ضرب و شتم زیدی پرهیز کرده، تنها وی را بازداشت کردند؛ اما نیروهای امنیتی امریکایی با رفتاری خشن و سبعانه، زیدی را آماج مشت و لگد خود قرار دادند.

تولد انتفاضه کفش

داستان اما آغاز شده بود و در این میان، روز به روز، بازتاب جهانی این کفش پرانی، شدت می گرفت؛ به طوری که در کم ترین زمان، در صدر اخبار رسانه های مختلف جهان قرار گرفت.

ساعاتی بیشتر نگذشته بود که مردم مظلوم عراق به نشانه تنفر از سربازان امریکایی و بوش، کفش های خود را به سوی اشغال گران و گشتی های آنها پرتاب کردند.

بله، انتفاضه کفش برای اولین بار در جهان متولد شد و از این پس بود که شبکه های خبری جهان نیز بوش را به سخره گرفتند. شبکه خبری فرانسه با لحنی تمسخرآمیز گفت: بوش از لنگه کفشی که به سوی سرش نشانه گرفته شده بود، جان سالم به در برد! دیگر شبکه های خبری نیز این گونه با موضوع برخورد کردند: «ترور بوش با دو لنگه کفش»!

روزنامه لس آنجلس تایمز در تفسیری پیرامون شهامت منتظر الزیدی، خبرنگار عراقی در پرتاب لنگه کفش به طرف بوش، نوشت: همه مردم جهان، اعم از عراقی و غیرعراقی، به غیر از بوش، انگیزه خبرنگار عراقی برای پرتاب لنگه کفش به سوی بوش را به خوبی درک می کنند. قابل درک است که چرا زیدی در بخش های وسیعی از جهان، یک قهرمان شناخته شده است.

فرصتی برای ابراز انزجار

لس آنجلس تایمز با اشاره به شادمانی بیش از حد مسلمانان و اعراب، پس از این واقعه، نوشت: منتظر الزیدی به یک قهرمان ملی تبدیل شده است. تهاجم آمریکا به عراق و اشغال آن و قربانی کردن ۱.۳ میلیون عراقی از جمعیت ۲۵ میلیونی عراق، به وضوح انگیزه انزجار شهروندان عراقی را از بوش، جلوه گر می سازد. بسیاری از مردم جهان، آمریکای دوران بوش را کشوری زورگو و حریص می شناسند. بنابراین، جای شگفتی نیست که بسیاری از مردم، خوشحال خواهند شد که فرصتی برایشان پیش آید تا کفش هایشان را به سمت بوش پرتاب کنند؛ حتی تصور پرتاب یک وسیله مرگبار مانند نارنجک و بمب هم دور از انتظار نیست.

ساندی تایمز توهین به قرآن را عامل پرتاب کفش الزیدی به بوش دانست و به نقل از خانواده منتظر الزیدی نوشت: خبری درباره سرباز آمریکایی که چند ماه قبل از قرآن به عنوان هدف تمرین تیراندازی خود استفاده کرده بود، منتظر الزیدی را بسیار اندوهگین ساخت.

وی که خبرنگار شبکه تلویزیونی البغدادیه است، در جریان کنفرانس خبری مشترک نوری المالکی، نخست وزیر عراق و جرج بوش، رئیس جمهوری آمریکا، کفش های خود را شجاعانه به طرف بوش پرتاب کرد. خانواده وی بر این باورند که توهین به قرآن که توسط سربازان بوش صورت گرفت، وی را خشمگین کرد و باعث شد که دست به اقدام عملی علیه بوش بزند.

خبرگزاری فرانسه با پوشش دادن خبر پرتاب کفش، اعلام کرد: این، بهترین بوسه برای خداحافظی با بوش بود!

خبرنگار سی ان ان نیز با رد برداشت و تفسیر جورج بوش که گفته بود: خبرنگار عراقی هدفش از پرتاب کفش، تنها معروف شدن بوده، گفت: پرتاب کفش، بالاترین توهین ممکن در فرهنگ عراقی هاست؛ با این که در گذشته نیز شاهد پرتاب اشیای مختلفی توسط افرادی دیگر در کشورهای گوناگون به سمت رئیس جمهور آمریکا بودیم؛ ولی پرتاب کفش به بوش، اتفاقی بی سابقه است و تاکنون هیچ رئیس جمهوری با چنین مسئله ای روبه رو نشده است. در فرهنگ عراق، پرتاب کردن کفش به سوی کسی، نشانه بالاترین توهین و اعلام نفرت و انزجار است.

خفتی برای یک شکست خورده

در بیانیه حزب دمکرات آمریکا در واکنش به پرتاب کفش به بوش آمده است: این حادثه، دلیلی بر شکست سیاست جورج بوش در عراق و دلیلی بر شکست این دولت در دفاع از وجهه بین المللی آمریکا بود.

اقدام این خبرنگار جسور عراقی در سرتاسر دنیا، با حمایت گسترده بسیاری از مردم جهان روبه رو شد که اشاره به همه آنها، در این مقال نمی گنجد. با این حال، جالب است بدانید که تمامی سازمان های بین المللی، حقوقی و مطبوعاتی، خواستار همبستگی با خبرنگار البغدادیه و اعمال فشار بر دولت عراق، برای آزادی الزیدی و عدم تحویل وی به دولت آمریکا شده اند؛ ضمن آن که تا زمان نگارش این مقاله، ۲۰۰ وکیل برای پذیرش وکالت منتظر الزیدی، اعلام آمادگی کرده اند.

منتظر الزیدی کیست؟

منتظر در سال ۱۳۵۹ ش. در خانواده ای شیعی در شهر بغداد متولد شد. وی فارغ التحصیل دانشکده اطلاع رسانی بغداد است. او در حال حاضر به عنوان مدیر بخش خبر شبکه تلویزیونی «البغدادیه»، فعالیت می کند. همکاران منتظر الزیدی وی را به عنوان فردی آرام می شناسند. با این حال، منتظر، همواره به عنوان یکی از مخالفان جدی حضور نظامیان امریکایی در عراق شناخته می شد و به همین دلیل، چندی پیش توسط گروه های تروریست، ربوده شد.

منتظر الزیدی به خاندان «زیدی» تعلق دارد. زیدی یک از خاندان کهن عراقی است که از قرن ها پیش در «شهر شیعی اماره»_ مرکز استان میسان _ و استان ناصریه، سکونت داشته اند. در زمان حکومت عبدالکریم قاسم تلاش شد تا این عشیره، به دلیل مبارز بودن و سلحشوری، از هم پاشیده شود و به همین دلیل، بسیاری از اعضای طایفه الزیدی به شرق بغداد کوچ داده شدند. والدین منتظر الزیدی از اعضای عشیره الزیدی بودند که به ناچار در شهرک «مدینه الصوره» که بعدها به مدینه الصدر تغییر نام داد و حدود ۲.۵ میلیون نفر جمعیت دارد، سکونت گزیدند. تعداد زیادی از اعضای این عشیره روحانی هستند که یکی از آنان، شیخ عباس زیدی است که کتاب «سفیر خامس» در مدح اهل بیت علیه السلام را نگاشته است.

خاندان زیدی در جریان «انتفاضه شعبانیه» که پس از حمله صدام حسین به کویت شکل گرفت، حضور فعالی داشتند. انتفاضه شعبانیه با هدف آزادسازی عراق از سلطه رژیم بعث و مقابله با اشغال عراق توسط آمریکا، صورت گرفت و در سال ۱۳۷۰ ش. به آزادسازی ۹ استان جنوبی عراق منجر شد؛ ولی با عقب نشینی عراق از کویت، شیعیان از سوی نظامیان آمریکا و حکومت صدام، مورد حمله قرار گرفتند و صدها هزار نفر از آنان شهید شدند. در ماجرای «انتفاضه شعبانیه»، هزاران نفر از طایفه الزیدی- از جمله دو عضو خانواده منتظر الزیدی- به شهادت رسیدند.

خاندان منتظر الزیدی یک بار دیگر در سال ۱۳۷۸ ش. که صدام حسین آیت الله «سید