پاورپوینت کامل هدف از نویسندگی چیست؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هدف از نویسندگی چیست؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هدف از نویسندگی چیست؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هدف از نویسندگی چیست؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

شماری از دانشجویان و به ویژه استادان دانشگاه، به دلیل ها و مناسبت های گوناگون، قلم به دست می گیرند و نوشته ای را رقم می زنند. بسیار شایسته است – اگر نگوییم بایسته است – که این گروه، پیش از نوشتن و قلم زدن، هدف از نویسندگی را بدانند که برای چه می نویسند و در دریای نویسندگی، در جست وجوی چه گوهری هستند. چه بسا دانستن این امر، باعث شود که پس از آن، به دیدگاه یا نگاهی نو در نویسندگی دست یابند و چشم اندازی تازه را فراروی خویش به تماشا ایستند. آن چه در پی می آید، پاسخ گویی به این پرسش بنیادین و با روشی کاربردی است که پاورپوینت کامل هدف از نویسندگی چیست؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint

مطرب عشق، عجب ساز و نوایی دارد

نقش هر نغمه که زد، راه به جایی دارد۱

قطره ای کز جویباری می رود

از پی انجام کاری می رود۲

نویسنده نیز می نویسد تا نوشته خویش را به دیگران عرضه کند و متاع خود را به بهترین صورت، در معرض دید مشتریان گذارد و اندیشه شخصی و فردی خویش را به یک اندیشه اجتماعی و جهانگیر، تبدیل سازد.

سخن باید که چون از کام شاعر

بیاید، در جهان گردد مسافر

نه زان گونه که در خانه بماند

به جز قاتل، مر او را کس نخواند۳

یکی از استادان زبان و ادب فارسی، در این باره می گوید:

«نوشتن، امری اجتماعی است؛ زیرا هیچ کس برای خود یا – چنان که نویسنده ای نوشته است – از برای «سایه خود» نمی نویسد و اگر کسی چنین ادعایی کند، از او نمی توان پذیرفت؛ زیرا که انسان، بالطبع، اجتماعی است و حتی آن گاه که فکر می کند یا با خود سخن می گوید، دیگری را مخاطب قرار می دهد و بی دیگری و دیگران، زندگی انسانی برای او مفهومی ندارد… .

نویسنده باید هدفی داشته باشد و انگیزه و دردی برای نوشتن. هدف، چیرگی بر تیرگی ها و دانستن نادانسته هاست و انگیزه، شوری و عشقی بشری که زاییده روان آدمی است. نویسنده ای که شور و عشقی ندارد، درد را نمی شناسد و فکری تازه در سر نمی پروراند، یاوه می نویسد.

در این جاست که سهم محتوا و فکر در ایجاد اثری که ارزش بشری داشته باشد، از قالب بیشتر می شود، گو این که محتوا و قالب در هنر، چون روان و کالبد در انسان، از هم جدایی ناپذیرند. همچنان که کالبد بی روح، انسان نتواند بود، قالب بی محتوا را هم در جهان هنر، جایی نیست.

کار نویسنده از نظر محتوا، باید نشان دهنده کوشش بشری برای یافتن چیزی تازه باشد و فکری و پیامی – نه به صورت شعار، بلکه مانند سرخی در گل – از لابه لای اثر، به خواننده تبلیغ شود و به خصوصی در داستان و نمایشنامه، فکر و پیام، باید از کردار قهرمانان و از بطن حوادث، زاییده شود؛ نه آن که داستان، روندی دیگر داشته باشد و فکر و پیامی بی تمهید، در زبان قهرمانی به بیان آید.

از این جاست که یکی از اندیشمندان نامدار جهان غرب در عصر حاضر گفته است: «غرض از ادبیات، تلاش و مبارزه است؛ تلاش و مبارزه برای نیل به آگاهی؛ برای جستن حقیقت و برای آزادی انسان و از این روست که نویسنده در مقابل عملی که انجام می دهد، مسئول است. برای چه می نویسد؛ دست به اقدامی زده است و چرا این اقدام، مستلزم دست یازیدن به نگارش بوده است؟ زیرا که سخن گفتن، در حکم عمل کردن است۴».۵

آری، همین عرضه و حضور نوشته در بیرون است که نشان می دهد چه کسی حرفی برای گفتن داشته و نویسنده است و آن کس، چگونه نویسنده ای است؛ اما همین امر نیز اهداف گونا گونی را در پی دارد؛ گاهی جسمی را روح بخشیدن است و گاهی دلی را روشنایی دادن؛ گاهی نامی را برای خود خواستن است و گاهی نانی را برای خود به دست آوردن؛ گاهی عقلی را رام کردن است و گاهی قلبی را آرام ساختن؛ گاهی کسی را از چشم انداختن است و گاهی کسی را در چشم نشاندن؛ گاهی اندیشه ای را نقل کردن است و گاهی اندیشه ای را به نقد کشیدن؛ گاهی خبری را به گوش رساندن است و گاهی از گوش بیرون راند و گاهی چیزهایی دیگر را به قلم آوردن. یکی از نویسندگان فرادست می گوید:

«نویسنده … باید ببیند که غرض او از نوشتن چیست؛ می خواهد رویدادی را گزارش یا تعلیل کند؛ دعوی ای را به کرسی بنشاند یا قولی را نقض و رد کند؛ تجربه ای عاطفی یا هنری را منتقل سازد؛ هیجانی برانگیزد یا عملی را باعث شود؛ سرگرم سازد یا تعلیم دهد»؟۶

با توجه به آن چه گفته شد، می توان هدف نهایی و متعالی از نویسندگی را به صورت کوتاه تر، عام تر و شامل تر، چنین دانست: ایجاد ارتباط با خواننده و انتقال فکر و دانشی نو یا احساس و عاطفه و تخیلی