پاورپوینت کامل کدوم صندلی؟;جنگ نرم، براندازی در کشورهای مدل ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کدوم صندلی؟;جنگ نرم، براندازی در کشورهای مدل ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کدوم صندلی؟;جنگ نرم، براندازی در کشورهای مدل ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کدوم صندلی؟;جنگ نرم، براندازی در کشورهای مدل ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

استاد فلسفه، صندلی را بر می دارد و درست وسط کلاس می گذارد. او از دانشجویان خود می خواهد مقاله ای بنویسند و ثابت کنند که این صندلی، وجود ندارد. یکی از دانشجویان دو کلمه می نویسد و برگه اش را تحویل می دهد و بعد از تصحیح برگه ها همین دانشجو بالاترین نمره را می گیرد. او در برگه اش نوشته بود: «کدوم صندلی»؟

شاید خنده دار نباشد این که مردمک چشم هایمان درست روی چیزی تمرکز کند؛ آن را به وضوح ببیند و آن وقت از ما بخواهند انکارش کنیم و خنده دارترش این است که ما «بودن» همان چیز را ببینیم و بگوییم «نیست»!

درست که ببینیم، مصداقش را زیاد پیدا می کنیم؛ شاید مثل همین حوادثی که در چند وقت اخیر اتفاق افتاد؛ شکست پروژه ای به نام انقلاب مخملی در ایران؛ پروژه ای که به نقل از پژوهش گران و تحلیل گران سیاسی، از چندین سال قبل کلید خورده بود.

«کمیته خطر جاریCPD»، یک مرکز مطالعات استراتژیک در آمریکاست. بسیاری از اعضای این کمیته، ژنرال ها و دیپلمات های بازنشسته آمریکایی هستند که با تکیه بر تجربیات خود، خطرهای پیش روی آمریکا را در نقاط مختلف جهان، پیش بینی کرده، اطلاعات خود را در اختیار کاخ سفید قرار می دهند. این کمیته در اواسط سال ۲۰۰۶م. طی گزارشی که مارک پالمر آن را تهیه و تنظیم کرده بود، جمهوری اسلامی ایران را یک خطر جدی برای اهداف آمریکا در منطقه دانست و از برپایی آشوب های خیابانی به عنوان یک اهرم برای تضعیف نظام اسلامی ایران، یاد کرده بود.۱ آن وقت بعضی ها چقدر سرخوشند و توی دلشان قند آب می شود که هستند کسانی آن سوی مرزها که از خواب و خوراکشان زدند و فکر و ذکرشان احقاق حقوق بر باد رفته ملت ایران است!

بنیاد سوروس و کاخ سفید، با تئوری انقلاب مخملی و جنگ نرم، در سه سال پیاپی در تلاش بودند تا در سه کشور مورد هدف، این پروژه را اجرا و عملی کنند و قدرت سیاسی این کشورها را تحت نفوذ خود در آورند. حالا از این سه کشور به عنوان کشورهای مدل نام می برند:

۱. انقلاب گل رز

این جا گرجستان است؛ نوامبر سال ۲۰۰۳ م. هنوز چند روزی به انتخابات ریاست جمهوری مانده، رقابت شدید و تنگاتنگی بین «ائتلاف برای گرجستان نو» به رهبری «ادوارد شواردنادزه» و ائتلاف «تروئیکای گرجستان»، شامل «میخائیل ساکاشویلی و نینو بورجانادزه» در گرفته است. حزب رقیب شواردنازده، به شدت وابسته به غرب است و کمک های مالی فراوانی از آنها دریافت می کند و علاوه بر این، رسانه های داخل و خارج وابسته به غرب نیز به شدت از آنها حمایت می کنند. افراد حزب رقیب، تروئیکای گرجستان، دست به دامن شایعات می شوند و از هر کاری که بتوانند چهره رقیب را تخریب کنند، دریغ نمی کنند. تروئیکا، شواردنازده را به اتهام دروغ گویی، رسوا می کند و سعی می کند با چسباندن برچسب دروغ گویی، او را منفور جلوه دهد. رقابت همچنان ادامه دارد. در کوران رقابت انتخاباتی، بنیاد سوروس که مسئولیت پشتیبانی از انقلاب مخملی در گرجستان را عهده دار بود، از طریق انستیتو جامعه باز و با استفاده از افکار سنجی، پیروزی ائتلاف تروئیکا را پیشاپیش اعلام کرد.

انتخابات برگزار می شود و منابع رسمی، ادوارد شوواردنادزه را برنده اعلام می کنند؛ اما هنوز ساعتی از اعلام نتایج نگذشته که حزب تروئیکا، دولت گرجستان را به تقلب در انتخابات متهم می کند و از مردم می خواهد از حق خود دفاع کنند و به خیابان ها بریزند و با در دست داشتن گل رز و اهدای آنها به مخالفین، خواستار ابطال انتخابات شوند.

ائتلاف تروئیکای گرجستان که از طریق رسانه های آمریکایی و اروپایی حمایت می شد، هواداران خود را به مبارزه منفی

و نافرمانی مدنی دعوت می کرد. جنبش «کامارا» توانست پانزده هزار نفر را در پایتخت، سازماندهی کند. آنان چند روز در مقابل ساختمان های دولتی، مانند ساختمان ریاست جمهوری، تجمع کردند و به پلیس و ارتش گرجستان شاخه های گل رز اهدا می کردند و به دنبال همین شورش ها، مردم، پارلمان دولت گرجستان و ساختمان های دولتی را تصرف کرده، ادارات را تعطیل کردند و سرانجام به دنبال فشار کشورهای غربی و تحصن مردم، ادوارد شواردنازده به اجبار، تن به استعفا داد و گرجستان به دست تروئیکا افتاد و این جنبش، به نام انقلاب «گل رز» ثبت شد.

۲. انقلاب نارنجی

بنیاد سوروس که ظاهراً از پیروزی اش در گرجستان ذوق زده شده بود، در سال ۲۰۰۴م. این بار نوک پیکانش را به سمت «اوکراین» نشانه گرفت؛ زیرا این کشور، دومین کشور بزرگ اروپایی است و با توجه به برخورداری از منابع غنی و هم مرز بودن با روسیه، طعمه مناسبی برای آمریکا بود؛ زیرا از طرفی حلقه محاصره روسیه را تنگ تر می کرد و از سوی دیگر، میان بر خوبی برای دست یابی آمریکا به بازار نفت و گاز منطقه بود.

دخالت محسوس غرب و آمریکا در سال ۲۰۰۴م. در جریان انتخابات اوکراین، موجب شد تا رقابت انتخاباتی بین «یوشچنکو» و «یانوکویچ» که نخست وزیر وقت و هوادار روسیه بود، نفس گیر و تنگاتنک شود. یوشچنکو به کمک حمایت مالی آمریکا و غرب، شروع به مخدوش کردن چهره یانوکویچ کرد و به وسیله شایعه سازی برضد او، یانوکویچ را به دروغ گویی متهم کرد. انتخابات اوکراین برگزار شد و هیچ کدام از دو نامزد رقیب، نتوانستند میزان رای لازم را در انتخابات کسب کنند. یانوکویچ، ۸۸/۳۹ درصد آرا و یوشچنکو ۲۲/۳۹ درصد آرا را به دست آورد و در نتیجه، انتخابات به دور دوم کشیده شد.

در دور دوم انتخابات، «یوشچنکو» قبل از اعلام نتایج رأی گیری، خود را پیروز رفراندوم اعلام کرد و زمینه را برای اعلام تقلب گسترده، آماده کرد.

بعد از شمارش آرا، پیروزی یانوکویچ اعلام شد؛ اما یوشچنکو و هوادارانش، نتیجه را قبول نکر