پاورپوینت کامل چرا بیعت نکرد؟ ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا بیعت نکرد؟ ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا بیعت نکرد؟ ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا بیعت نکرد؟ ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۸

به چه دلیل و با کدامین توجیه منطقی، امام حسین علیه السلام به هیچ وجه حاضر نبود حتی از روی مصلحت، با یزید بیعت کند؟

نخست باید دانست که هر تصمیم تاریخ ساز، در یک موقعیت حساس و در پی مجموعه ای از علل و حوادثی گرفته می شود که دو طرف، از قبل منتظر چنین فرصتی بوده اند.

زاویه انحراف از سنت نبوی و عدالت علوی، از گذشته، آغاز شده بود؛ اما با ظاهرفریبی، روند خود را ادامه می داد. اهل بیت علیهم السلام و اصحاب پاک او همچون سلمان، ابوذر، عمار و… در هر فرصتی، به ابراز حق و آگاه کردن مردم می پرداختند؛ اما نقطه ای از تاریخ فرا رسید که طرفین احساس کردند که باید حرف آخر را بزنند و کار را یک سره کنند. پس از مرگ معاویه و روی کار آمدن یزید، چنین موقعیتی ظاهر شد؛ یزید، منکر همه چیز شد و اعلام کرد: «بنی هاشم با حکومت، بازی کردند و هیچ خبری از آسمان نیامد و هیچ وحی ای نازل نشد».۱

او تصمیم قطعی گرفته بود که با تهدید و یا قتل، اجازه هیچ گونه فعالیت را به دیگران ندهد؛ به طوری که قبل از انتشار خبر مرگ معاویه، سعی داشت از امام حسین علیه السلام، عبدالله بن زبیر و عبدالله بن عمر، بیعت بگیرد؛ حتی با تهدید به قتل. این جا بود که امام حسین علیه السلام نیز باید تصمیمی جدی می گرفت. هنر آن حضرت در این بود که «حقانیت» خود را با پاسخ به دعوت کوفیان، با تدبیر و «عقلانیت»، پیش برد؛ به گونه ای که بر همگان اتمام حجت شد. او نهضت خود را با «مظلومیت» آمیخته کرد تا چهره ظالمان هر چه منفورتر در طول تاریخ، باقی بماند و قابل محو شدن و کم رنگ شدن نباشد. از این رو، این رنگ الهی، تنها با «شهادت و اسارت»، جاودانه ماند.

از دیدگاه امام حسین علیه السلام – که آیینه وحی و در خانه وحی و در محل رفت و آمد فرشتگان الهی است – امامت و رهبری امت اسلامی، صلاحیت هایی را می طلبد که یزید و هر کسی مثل یزید، فاقد آن بوده است.

ولید، استاندار مدینه، امام حسین علیه السلام را به سوی استانداری دعوت کرد و خبر مرگ معاویه را به آن حضرت داد و نامه ای را که یزید برای گرفتن بیعت به او نوشته بود، قرائت کرد. در آن نامه، یزید خطاب به ولید نوشته بود: اگر حسین و ابن زبیر از بیعت خودداری کردند، گردنشان را بزن و سرهایشان را، نزد من بفرست.۲ امام در پاسخ او فرمود: «این که من در پنهانی و خلوت بیعت کنم، برای تو کافی نخواهد بود؛ مگر این که آشکارا بیعت کنم و مردم آگاه شوند». ولید گفت: آری! فرمود: تا بامداد صبر کن و در این موضوع، تصمیم بگیر!

مروان گفت: به خدا سوگند! اگر حسین در این ساعت بیعت نکند و از تو جدا شود، دیگر بر او قدرت نخواهی یافت. او را حبس کن و نگذار از این جا خارج شود؛ مگر آنکه بیعت کند یا گردنش را بزن!

امام حسین علیه السلام فرمود: «وای بر تو ای پسر زرقاء! آیا تو امر می کنی به کشتن من؟ دروغ گفتی و پستی کردی»؛ سپس رو به ولید کرد و فرمود:

«ای امیر! ما خاندان نبوت و معدن رسالتیم؛ محل آمد و رفت فرشتگان و محل فرود رحمت خدا هستیم. خدا با ما (فیض وجود را) آغاز کرده، با ما به پایان می رساند. یزید، فاسق، فاجر، شراب خوار، قاتل بی گناهان و متجاهر به فسق و فجور است. کسی مانند من، با مثل او بیعت نکند؛ ولی بامدادان خواهیم دید که کدام یک از ما سزاوار و شایسته بیعت و خلافت است».

وقتی امام علیه السلام از نزد ولید بیرون رفت، مروان گفت: خلاف گفته من کردی. به خدا! دیگر چنین فرصتی به دست تو نخواهد افتاد. ولید گفت: وای بر تو! تو به من می گویی دین و دنیای خود را از دست بدهم! به خدا سوگند! دوست ندارم که مالک دنیا باشم و حسین[علیه السلام] را کشته باشم. سبحان الله! آیا حسین[علیه السلام] را بکشم برای این که می گوید: من بیعت نمی کنم! به خدا! کسی که خدا را به خون حسین[علیه السلام] ملاقات کند، میزان عملش، سبک است و خدا روز قیامت، به او نظر نمی کند و به او رحمت ننماید و برای او، عذابی دردناک است!۳

این فراز از تاریخ امام حسین علیه السلام، برای درک علّت قیام و خود