پاورپوینت کامل آغازی بر یک پایان ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آغازی بر یک پایان ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آغازی بر یک پایان ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آغازی بر یک پایان ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

۶

تردید دارم که در سیاره زمین، هنوز هم جوامعی وجود داشته باشند که تسلیم اقتضائات تمدن اروپایی که جهان امروز را یکسره در تسخیر دارد؛ نشده باشند. نهادهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی دنیای متمدن، تا آن جا انسان جدید را محاصره کرده اند که اصلاً تصور دیگری از «حیات بشری» جز این که هست، ندارد. بچه ها در میان خانواده هایی به دنیا می آیند که عادات و فرهنگ ملازم با همین صورت خاص از زندگی بشری را به ناچار پذیرفته اند. تلویزیون ها در واقع امر با یک آنتن مشترک در سراسر جهان، به یک فرستنده مرکزی متصلند که یک پیام مشترک جهانی را به جذاب ترین صورت ها، ارائه می دهد. کودکان پای تلویزیون ها رشد می کنند و به مهدکودک ها، کودکستان ها و مدارس و دانشگاه هایی می روند که باز هم از آموزش و پرورش و تعلیم و تعلم، هیچ تصور دیگری جز این که هست، ندارند. این آموزشگاه ها از مهدکودک تا دانشگاه، متعهدند که شهروندان خوب و مطیع و کاملاً استانداردی برای دهکده جهانی تربیت کنند و چنین می کنند و بالاخره ضرورت معاش، جوانان را تحصیل کرده و یا تحصیل نکرده به صورتی جابرانه و مکانیکی، به درون نهادهایی اجتماعی می راند که بر سراسر سطح سیاره زمین، گسترده اند و با یک مکانیسم واحد و در خدمت غایاتی مشترک، اداره می شوند. تمدن نهادی شده غرب که موفق شده است فرهنگ خویش را به صورت اشیایی هدفمند و نظامی تکنولوژیک که روز به روز به آخرین مراحل اتوماسیون – خودکاری – و دقت ریاضی وار، نزدیک می شود، درآورد و از طریق مدولوژی و ابزار پیچیده اتوماتیک، جهان را تسخیر کند و مطلقا اجازه نمی دهد که افراد بشر، صورت دیگری از حیات را جز این که اکنون هست، تجربه کنند وبنابراین، وضع انسان در برابر حیات، یک «وضع جبری» است. او حق انتخاب ندارد و بنابراین، اصلا آزاد نیست. آزادی در اختیار انتخاب است. در اراده آزاد و حال که بشر نمی تواند هر طور که خود می خواهد زندگی کند و از این بدتر، حتی کمترین امکان شناخت صورت های دیگری از زندگی انسانی را از دست داده است، چگونه باید از آزادی و اختیار سخن گفت؟

چرا هیچ یک از انقلاب های پاگرفته در این سوی کره زمین، امکان نیافته اند که پس از پیروزی، به فرهنگ مستقل خویش و نهادهای اجتماعی متناسب با آن، روی بیاورند و به ناگزیر در یک مقابله فرسایشی، رفته رفته معیارها و مقیاس های تمدن غربی را پذیرفته اند؟ چرا چنین است؟ تمدن امروز، کلیت و شمولیتی دارد که آن را تجزیه ناپذیر می سازد. همه این انقلاب ها، حتی انقلابی همچون الجزایر که در نسبت با دین بر پا شده است، بعد از پیروزی، به این توهم دچار آمده اند که می توانند فرهنگ مستقل خویش را با تکنولوژی غربی و برنامه های جذاب غرب، برای توسعه اقتصادی، جمع آورند؛ حال آن که این امر، عملا ناممکن است.

هر چه پیش تر می رویم، بیشتر و بیشتر می توان صورت های متناقض نهفته در باطن تمدن تکنولوژیک را آشکارا دید. تمدن امروز، ذاتاً گرفتار تناقض است و این تناقض، هنگامی خود را به صورت تمام نشان می دهد که بدانیم همین بشری که جامعه محیط بر خود را «باز» می داند و به تقدیس آزادی روی می آورد، در هیچ یک از ادوار حیات خویش بر کره زمین، تا این اندازه که امروز هست، اسیر و برده نبوده است؛ نه فقط برده نفس اماره خویش، بلکه زندانی تمدنی که افراد بشر را از گهواره تا گور، به بند کشیده است. آن چه موجب شده که بشر نتواند بر این واقعیت آگاه شود و اسارت خفت بار و ذلیلانه و بسیار وحشت آور خویش را نسبت به جهان بیرون دریابد، همین نظام صنعتی جابرانه و بی رحمی است که با دقتی تقریبا مطلق و شیوه هایی انتزاعی، سیطره خویش را برحیات انسان، گسترانده است. تکنولوژی، موجودیتی کاملاً فرهنگی دارد و هر چه به سوی خودکاری – اتوماسیون – بیشتر حرکت کند، بیشتر و بیشتر از صورت ابزار، خارج می شود و جز به استخدام فرهنگ غرب در نمی آید.

یکی دیگر از این تناقض ها، «دموکراسی» است. دموکراسی، به مفهوم «حکومت مردم» است؛ اما در عمل، حتی در بهترین

نمونه های حکومت دموکراسی، حقوق ملت، نقابی است که در پس آن، ثروتمندان، پنهان شده اند. اشپینگلر می گوید:

«دموکراسی، یکی دیگر از تناقض هایی است که در ذات تمدن غربی، وجود داشته و اکنون آشکار شده است. تصور دموکراسی، یعنی حکومت مردم، بسیار فریبنده و جذاب است؛ اما در عمل، همواره قلیلی از مردم با استفاده از ریاکاری و مردم فریبی، حکومت را به دست می گیرند».۱ او همچنین می گوید: «همان طور که در قرن نوزدهم، با تاج و عصای سلطنتی، وسیله ظاهرسازی و نمایش ساختند، اینک «حقوق ملت» را در مقابل