پاورپوینت کامل وقتی همه خوابیم… ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وقتی همه خوابیم… ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وقتی همه خوابیم… ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وقتی همه خوابیم… ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

چندین ماه از انتخابات ریاست جمهوری می گذرد. رهبر معظم انقلاب در این مدت بر سه نکته تأکید ویژه داشته است؛ جنگ نرم شکل گرفته به وسیله دشمن، فتنه و لزوم بصیرت برای مقابله با فتنه. در کنار اینها، نکته چهارمی هم بارها تکرار شده و آن، پرهیز از تهمت های ناروا به یکدیگر، بدون مدرک و سند است. اگرچه انتظار می رود محققان و نخبگان کشور بتوانند تحلیلی عمیق، قابل فهم و کارآمد از این نکته ها در قالب یک چهارچوب تحلیلی ارائه دهند، اما در لابه لای مقالات مختلف، کمتر می توان این گونه مطالب را پیدا کرد.

رویکرد متداولی که رواج دارد، فتنه را درآمیختن حق و باطل برمی شمرد؛ به گونه ای که تشخیص آنها از یکدیگر بسیار سخت می شود؛ سپس در این رهگذر، بحث های مختلفی پیرامون کسب بصیرت صورت می گیرد. اگرچه چنین تعریفی در جای خود صحیح است، اما به نظر نمی رسد کارآمدی لازم را برای تحلیل شرایط و اتخاذ راهکارهای کارآمد برای مواجهه با شرایط فتنه، در بر داشته باشد.

در ادبیات علوم انسانی غرب نیز به مسئله فتنه اشاره ای نشده است و کلمه مشابهی را نیز نمی توان در این فرهنگ ها جست وجو کرد؛ زیرا اغلب واژه های آنها به آشوب، نافرمانی مدنی، انقلاب و ایستادن در برابر حکومت موجود اشاره دارند. این مسئله شاید به این دلیل باشد که حق و باطل و آمیخته شدن آنها با یکدیگر، در فرهنگ و تمدن غرب، جایگاهی ندارد؛ بلکه قانون، محور مسائل مختلف است؛ اما در حکومت ها و جوامع اسلامی که قانون و حکومت، ریشه خود را از شرع می گیرد، توجه به حق و باطل و جریان حق و باطل، جایگاه والایی پیدا می کند.

از این رو، ضروری است که نخبگان کشور، با توجه به داشته های خود، درباره نظریه پردازی در زمینه فتنه از دیدگاه جامعه شناختی، معرفت شناسی و… به کنکاش و بررسی بپردازند که این می تواند سرآغاز حرکتی به سمت بومی سازی نظریه ها باشد. بنابراین، با فرض مسئله حق و باطل در جوامع اسلامی، این نوشتار تلاش دارد تا فتنه را از یک دیدگاه جامعه شناختی- معرفت شناختی، مورد کنکاش قرار داده، نحوه بروز و شاخصه های آن را تحلیل کند.

در یک تقسیم بندی ساده و کارآمد، می توان دانش را به چهاربخش مهم تقسیم کرد؛ دانش علمی، دانش تکنولوژیک، دانش درک رایج (Common Sense) و دانش فلسفی و معرفت شناختی. یکی از اصلی ترین شاخه های دانش فلسفی و معرفت شناختی، کنکاش و بحث پیرامون سه نوع دانش دیگر است و از این جهت، گاهی معرفت شناسی را دانش مرتبه دو نیز می نامند؛ زیرا خود دانشی پیرامون دانش است.

دانش علمی، دانشی است که تلاش آن بر کشف و شناخت واقعیات بیرونی- چه در حوزه طبیعت و چه در حوزه عالم انسانی، اجتماعی- متمرکز است. چنین دانشی، اغلب از طریق تجربه، آزمایش و فرضیه سازی ، توسعه می یابد و اساس آن، شکاکیت و نقد و بهبود نظریه های پیشین است.

دانش تکنولوژیک به حوزه کارکرد ارتباط دارد و نوعی عملگرایی را تجسم می کند که در آن جدای از قوانین حاکم بر عناصر، عملکردها مهم هستند. در این دانش، معیار قضاوت، کارآمدی و کیفیت بهتر است و چه بسا دانش های تکنولوژیک جدید، سوار بر اصول جدیدی، به کلی دانش های تکنولوژیک گذشته را منسوخ کنند. در این میان، بحث های گسترده ای پیرامون رابطه دانش عملی و تکنولوژیک، صورت گرفته که خارج از این نوشتار است. نوع سوم دانش، درک رایج یا همان common sense است که بحث آن حول نحوه ای است که انسان ها در زندگی عادی خود، وقایع را می فهمند؛ تفسیر می کنند و تجربیات خود را انباشته می سازند. رابطه میان این دانش و دانش علمی و تکنولوژیک نیز موضوع بحث های فراوانی بوده است.

دانش درک مشترک (common sense)

دانش درک مشترک، کلید فهم فتنه است. دانش درک مشترک، عنصرهای متفاوتی را در دل خود جای می دهد که گستره ای از باورها و اعتقادات، تجربیات شخصی، آموخته های مختلف و یک سری مفروضات پذیرفته شده را در بر می گیرد. این نوع دانش، در طول زندگی و تعامل اجتماعی، توسعه می یابد و فرهنگ های یکسان که روش آموزش و تعلیم و تربیت یکسانی دارند و تحت تأثیر رسانه های مشترک و محیط های همسانی قرار می گیرند، اغلب درک های مشترک تری را برای اعضای خود به ارمغان خواهند آورد و طبیعی است که درجه خطاپذیری دانش درک مشترک، بالاست و چه بسا افراد از راه های مختلفی، عقاید خود را کسب کنند که توجیه عقلائی یا شرعی برای آن عقاید نداشته باشند. در فهم شرایط فتنه، توجه به دو عنصر از دانش درک مشترک، حیاتی است؛ عنصر اول و اصیل عناصر دانش درک مشترک، باورهای یک جامعه است که در تفسیر و فهم رویدادها، بسیار کلیدی است. باورها نه تنها تفسیری از وقایع ارائه می دهند بلکه اغلب راهنمای عمل نیز هستند و به انسان ها می گویند که در مواجهه با شرایط خاص، چه عکس العملی نشان دهند. هنگامی که جامعه ای، به عنوان یک باور کلیدی، دروغ را بد بداند، هنگام مواجهه با دروغ، نه تنها آن را بسیار بد تفسیر می کند، بلکه از طریق نپذیرفتن حرف دروغ گو و طرد وی، واکنش نشان می دهد. باورها از اصیل ترین عناصر دانش درک مشترک در یک جامعه هستند.

عنصر دوم دانش درک مشترک، اعتماد است که در دنیای امروزی، متفاوت از دنیای سنتی شکل گرفته است. اعتماد به خودی خود، معرفت نیست؛ بلکه کانال انتقال معرفت است که در دانش درک مشترک؛ بسیار مهم است؛ برخلاف دانش علمی که بنای آن عقلانیت و شکاکیت است، افراد در زندگی روزمره خود، بسیاری از مسائل را به دلیل اعتماد به گوینده آن می پذیرند و کنکاش چندانی حول صحت و سقم نقل قول ها نمی کنند. از این روی، وجود معتمدین صادق، متخصص و سالم، برای بقای جامعه، ضروری است.

در جوامع سنتی، افراد در جوامع کوچک زندگی می کردند و مسائل پیچیده ای نداشتند که نیاز به تخصص چندانی داشته باشد و در حوزه هایی که نیاز به راهنمایی و مشاوره وجود داشت، معتمدانی محلی، وجود داشتند که در جامعه کوچک آن روز، شناخته شده بودند و افراد با رجوع به این معتمدان، مسائل شناختی خود را از طریق توصیه های آنان، حل می کردند. از این رو، حکیمان به عنوان معتمدان مردم، در جوامع گذشته ایران، نقش برجسته ای بازی می کردند؛ اما در جوامع مدرن، پیچیده شدن جامعه و به دنبال آن، مسائل مختلف دیگر و نیز بزرگ شدن جوامع، مانع می شود که اولا افراد در حوزه های مختلف، مهارت و معرفت کسب کنند و ثانیا به سادگی در این حوزه ها معتمد پیدا کنند. از این رو، در جوامع مدرن، یکی از اصیل ترین مبانی اعتماد، رجوع به متخصصانی است که در حوزه های مختلف، آموزش دیده اند و در حوزه هایی که کسب تخصص، نهادینه شده است (مانند پزشکی یا فقه)، مردم می توانند به صورت ساده تری مسائل خود را با رجوع و اعتماد به متخصصان، حل کنند؛ اما در حوزه های دیگری که تخصص نهادینه نشده و چه بسا حاصل تجربه یا مسائلی غیر از تحصیلات باشد، مکانیزم خاصی برای ایجاد اعتماد در جامعه، وجود ندارد و افراد اغلب به صورت مقطعی و از طریق روابط با آشنایان و نزدیکان، به دنبال معتمدی می گردند؛ تا بتوانند از وی توصیه لازم را اخذ کنند.

در این حوزه ها که عموما حوزه های اجتماعی- انسانی هستند، چه بسا اشتباهات فاحشی رخ دهد و انسان های زیادی به فالگیر و رمال و افراد شیادی نظیر آنها (به عنوان معتمد) مراجعه کنند. بنابراین، در مسائل پیچیده، مردم شناخت خود را از معتمدان خود کسب می کنند که این معتمدان، می توانند متخصص باشند (حالت خوب) یا متخصص نباشند (حالت خطرناک) و طبیعی است که این سازوکار، از حالت ایده آلی که همه انسان ها خودشان شناخت داشته باشند، یا همه معتمدان، متخصص باشند، به دور است.

فتنه

یکی از اصیل ترین حوزه های شناخت در یک جامعه اسلامی، شناخت حق و باطل است؛ همان گونه که در دنیای مدرن،

شناخت بیماری و راه علاج، نیازمند مراجعه به متخصص، به دلیل عدم شناخت کافی است. شناخت حق و باطل نیز از این قاعده جدا نیست. اگرچه مردم یک جامعه باورهای خاصی نسبت به معیارهای حق و باطل دارند (نظیر بدی، دروغ و… ) اما در امور پیچیده در جامعه، قدرت تحلیل جنبه های مختلف امور را ندارند و به همین دلیل برای تشخیص حق از باطل، نیازمند به رجوع به معتمدینی هستند که لازم است متخصص نیز باشد. از این دیدگاه، جامعه اسلامی با مطرح کردن نظریه ولایت فقیه، تلاش می کند تا مسئله حق و باطل را به صورت نهادینه، به دست متخصصی بدهد که منبع اعتماد و رجوع مردم جامعه باشد.

با این تفاسیر، می توان فتنه را باز شناخت؛ البته شاید فتنه همیشه به شکل مطرح شده زیر نباشد؛ اما قطعا حالت زیر از مصادیق اصلی فتنه به شمار می رود و آن، زمانی است که میان باورهای یک جامعه در مورد حق و باطل از یک طرف و معتمدان جامعه از طرف دیگر، تناقض به وجود آید. در این حالت، معتمدان به مردم، شناختی را القا می کنند که در تضادی آشکار با تفسیری است که خود آنها می توانند از وقایع داشته باشند. این تفسیر، حاصل دو عنصر زیر است: اطلاعات انتقال داده شده به مردم و باورهای آنها که تفسیر را برای آنها حاصل می کند.

بنابراین، هنگام وقوع چنین تعارضی میان باورها و معتمدان، سه حالت بیشتر متصور نیست؛ یا معتمدان اشتباه می کنند، یا اطلاعات، غلط است و یا این که باورها مشکل دارند. اولین عکس العملی که در این مواقع میان عوام اتفاق می افتد، زیر سؤال بردن معتمدان است؛ زیرا باورها را نمی توان به سادگی کنار گذاشت و اطلاعات هم آن قدر به مردم القا شده اند که گویی مثل روز برای آنها روشن است و در نتیجه، دیگر نمی توان به حرف معتمدان قبلی اعتماد کرد و اعتبار آنها به سرعت، زیر سؤال می رود.

هنگامی که معاویه، پیراهن خونی عثمان را پرچم می کند و در کوی و برزن از امام علی علیه السلام می خواهد که قاتلان عثمان را معرفی کند و امام علی علیه السلام در این میان، این کار را انجام نمی دهد، بلکه می خواهد مردم را متوجه فریب اموی کند، طبیعی است که فتنه بروز می کند؛ زیرا اطلاعات انتقال داده شده به مردم، در کنار باور آنها قرار می گیرد که همانا بدی قتل و لزوم مجازات قاتلین است و اینها سرانجام منجر به زیر سؤال بردن حضرت امام علی علیه ا