پاورپوینت کامل جنگ نرم، جنگ اقناع است;گفتاری از دکتر حسن عباسی درباره جنگ نرم و ویژگی های آن ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جنگ نرم، جنگ اقناع است;گفتاری از دکتر حسن عباسی درباره جنگ نرم و ویژگی های آن ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جنگ نرم، جنگ اقناع است;گفتاری از دکتر حسن عباسی درباره جنگ نرم و ویژگی های آن ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جنگ نرم، جنگ اقناع است;گفتاری از دکتر حسن عباسی درباره جنگ نرم و ویژگی های آن ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

جنگ و صلح یا جنگ و آشتی؟

یکی از اشتباهاتی که در ادبیات فارسی ما صورت گرفته، این است که ما جنگ و صلح را روبه روی هم قرار می دهیم؛ اما قرآن این اشتباه را برنمی تابد. در آیه ۱۱ و ۱۲ سوره بقره آمده است: «به بعضی گفته می شود که فساد نکنید و آنها می گویند: ما مصلحیم؛ حال آن که مفسدند؛ ولی خودشان نمی دانند». قرآن می گوید که صلح و فساد، اصلاح و افساد، مصلح و مفسد، مصلحت و مفسدت و صالح و فاسد، مقابل هم هستند؛ اما متأسفانه هزار سال است که در زبان فارسی، صلح، روبه روی جنگ قرار گرفته است. در روش شناسی، برای ما شبهه ایجاد شده که هر کس که اسلحه را زمین می گذارد، صلح کرده است و مصلح و اصلاح طلب است و هرکس که اسلحه در دست گرفت، مقاومت کرد و ایستاد، جنگ طلب است. امروز در محافل دانشگاهی ما این گونه جا افتاده که گاندی صلح طلب بود؛ چون بدون اسلحه، کشورش را مستقل کرد و کسانی که اسلحه به دست گرفتند، مثلاً سید حسن نصرالله، جنگ طلب هستند.

این گونه است که بحثمان این است که امام حسن علیه السلام، صلح کرد و امام حسین علیه السلام، جنگ. این خبط و خطا، ما را متوجه این نمی کند که آیا ممکن است پیغمبری آمده باشد برای چیزی غیر از صلح و اصلاح؟ آیا ممکن است امام معصومی کارش چیزی جز صلح و اصلاح باشد؟ آیا مصلحین عالم، اگر دست به اسلحه بردند، دیگر مصلح نیستند و مفسدند؟

نقض مفاهیم قرآنی، منتج به نقض روش ها در مفاهیم اجتماعی می شود، از این جهت، وقتی می گوییم کسی مقاومت می کند، ممکن است مقاومتش برای اصلاح باشد. ما در زبان فارسی، کلمه جنگ را روبه روی کلمه آشتی داریم. جنگ، روبه روی صلح نیست و عرب ها به آن حرب و سلم می گویند، عرب، حرب و صلح نمی گوید و انگلیسی ها هم می گویند: War Peace. بنابراین، یک بار شما مصلح و صلاح هستید و اصلاح می کنید و برای اصلاح، ممکن است دست به اسلحه هم ببرید و جنگ کنید و ممکن است اسلحه را کنار بگذارید و سلم و آشتی را بپذیرید و یک بار هم اگر شما جنگ کردید و آشتی کردید، هرکدام از این دو می تواند فساد باشد. امام حسین علیه السلام هم اصلاح طلب بود و فرمود: من برای اصلاح امت جدم، خروج کردم. پس امام حسن علیه السلام به خاطر اصلاح، هبوط کرد و امام حسینعلیه السلام به خاطر اصلاح، قیام کرد.

اقسام قدرت و جنگ

وقتی به تاریخ انبیا در این قرآن نگاه می کنیم، ۱۲۴هزار نبی و بعد هم ۱۴ معصوم ما، به ویژه آن ۱۲ امام ما، آرزوی آن را داشتند که شرایطی مثل امروز جمهوری اسلامی، برای اقامه دین داشته باشند؛ اقامه حدود الهی کنند و از آن پاسداری نمایند و در واقع، در طول تاریخ بشری، برای اولین بار، یک حکومتی به وجود آمده که نَمی از اسلام و بخش مختصری از گزاره های اسلام را داعیه دارد و می خواهد پیاده کند. هنوز چیزی از اسلام بروز پیدا نکرده است و درست در یک چنین شرایطی است که ابلیس کار از دستش در رفته است.

اسم حکومت که می آید، کلمه قدرت، معنا پیدا می کند. قدرت در ساده ترین شکل آن، یعنی تحمیل اراده و توان تحمیل اراده بر دیگری. جنگ نرم، جنگ سرد و جنگ نیمه سرد، همه نیاز به توان و قدرت دارند. کسی که می خواهد جنگ کند، باید توان و بنیه داشته باشد. یکی از عوامل تأثر و تأسف من، این است که وقتی جنگ نرم مطرح شد و ده سال پیش وقتی قدرت و تهدید نرم مطرح شد، متأسفانه دوستان بی درنگ جست وجو کردند ببینند غربی ها در این زمینه چه حرف هایی زدند؛ تا این را مبنا و معیار قرار دهند. من برای روشن شدن جنگ نرم، آن را در حوزه مفهوم مطرح می کنم.

جنگ، ریشه اش در قدرت است. باید قدرت مدیریت داشته باشیم. آنها می گویند قدرت به انواع مختلف، تقسیم بندی می شود. این تقسیم که امروز مورد نظر جامعه ما و جامعه بشری است، سه دسته است؛ یا نوع سخت است؛ یعنی اسلحه را روی شقیقه کسی قرار دهید که از سر اجبار، کاری را انجام می دهد یا نیمه سخت است که شما تشویق یا تنبیه می کنید تا کسی کاری را انجام دهد. امروز، قدرت تربیتی، نیمه سخت است؛ یعنی قدرت نیمه سخت اعمال می کنیم و اراده خود را تحمیل می کنیم؛ مثلاً برای این که کودک ما درسش را بخواند، تشویقش می کنیم که برایش کامپیوتر می خریم.

روش سوم، روش نرم است. روش اول، روش نظامی هاست که اراده شان را بر دیگری، به روش سخت، تحمیل می کنند؛ یعنی قدرت سخت اعمال می کنند. زمین بازی آنها مشخص است؛ یا زمین است یا دریا و یا هوا. آنها می خواهند در زمین، هوا و دریا، سیادت ایجاد کنند.

روش دوم که قدرت نیمه سخت است، قدرت اقتصادی و سیاسی است؛ مثلاً کالاهای خود را در تلویزیون تبلیغ می کنند و بازار را دست می گیرند. در روش تشویق، بعضی از این شرکت های تولیدی، تشویق می کنند؛ چون اگر دیر اقدام کنند، جای کالای آنها را کالای دیگری می گیرد. رقابت، برای حذف است؛ چون شما یک مخاطب هستید و به یک باطری نیاز دارید و باید بخرید؛ پس آن شرکت باید باطری حریف را حذف کند، باطری مورد نظر خودش را به شما بفروشد. در سیاست و اقتصاد، مسئله، مسئله حذف است و رقابت برای حذف. آن جا مسئله خشونت و نابودی بود و این جا مسئله حذف است.

قدرت سوم که امروزه موضوعیت پیدا کرده، این است که آن چه در طول چند هزار سال به صورت سخت و نیمه سخت اعمال می شد، در عصر شما و از آن به بعد به صورت نرم، اعمال می شود. در اولی، تصرف زمین و در دومی، تصرف بازار و حاکمیت مطرح بود؛ اما در سومی، تصرف پدیده ای دیگری مطرح است. در عصر استعمار سنتی، می آمدند سرزمین شما را می گرفتند و مستقیماً حکومت می کردند؛ اما استعمار نو که بعد از جنگ جهانی دوم شکل گرفت، دیگر نمی آید سرزمین شما را بگیرد و دولت دست نشانده، به وسیله کودتا در کشور شما تشکیل دهد؛ مثل دوره سلطنت سلسله پلهوی؛ چون هزینه آن سنگین است.

استعمار نوع سوم، استعمار فرانو است. در این استعمار، دیگر نمی آیند زمین و کشور شما را بگیرند. در این شیوه، استعمار، باور شما را تغییر می دهد و شما می روید حکومتی را تشکیل می دهد که آنها می خواهند و به این صورت، شما سرزمین خودتان را دودستی تقدیم آنها می کنید. این، یعنی قدرت نرم. در این روش، آنها توان و اراده خود را گونه ای به شما تحمیل می کنند که شما با دستان خودتان، کشورتان را تقدیم می کنید. در قدرت نرم، انسان ها تصرف می شوند و برای تصرف هر کدام از شما، دو جزء وجود شما را باید بگیرند؛ قلب و ذهنتان را. آنها در این باره اصطلاح نبرد قلب ها و ذهن ها (Mind Heart Battle) را به کار می برند.

کسی که می خواهد اراده خود را تحمیل کند، وقتی بر قلب شما و بر ذهن شما حکومت کند، اراده خود را تحمیل کرده است و شما همان کاری را انجام می دهید که او می خواهد. تصرف قلب هر کسی، با حب و بغض انجام می شود و تصرف ذهن هرکسی، با شک و یقین.

در قرآن به جای کلمه فارسی دل، چهار کلمه داریم؛ مثلاً یک پیاز چهار لایه را تصور کنید که لایه اول آن، صدر یا سینه است. لایه دوم که محل حب و بغض است، عشق و نفرتتان است و قرآن به آن شفاف می گوید. لایه سوم، قلب است. کفر و ایمان، به لایه سوم مربوط است؛ آن جا که آدم مؤمن می شود یا کافر. مرکز این پیاز، اسمش فؤاد است. آن جزئی از وجود ما که چشم و گوش دارد و می تواند ببیند و بشنود، اسم آن فؤاد است. ذهن هم جزئی از فؤاد است؛ یعنی اگر فؤاد را یک سینی بزرگ فرض کنیم، ذهن، یک نعلبکی کوچک، در گوشه این سینی است. بشر بیرون از دین، فقط می تواند قسمت ذهن را ادراک کند؛ اما وقتی آمد داخل دین، می تواند فؤاد و قلب را هم ادراک کند.

قدرت نرم، یعنی مدیریت حب و بغض و مدیریت شک و یقین. هرکس شک و یقین خودش را مدیریت کند، او اقتدار دارد و قدرتمند است؛ اقتدار نرم دارد و هرکس شک و یقین دیگران، حب و بغض دیگران را مدیریت کند، او قدرتمند است و توان تحمیل اراده بر دیگری را دارد؛ ذهنیت دیگران و حب و بغض دیگران را دستکاری می کند و بعد وقتی قلب طرف را با قلابش گرفت و بعد ذهن و قلب او را کشید، او دنبالش می آید و می تواند حکومت و جامعه اش را آن طور که او می خواهد، رقم بزند.

تولی و تبری؛ شاه بیت وقایع اخیر

نکته اصلی و اساسی و آن نکته ای که شاه بیت وقایع چند ماه گذشته است و شاه بیت حرکت آدم از زمان هبوط تا آخرالزمان است، تولی و تبری است. تولی و تبری، یعنی اساس قدرت نرم. اگر شما به کسی حب ورزیدید و ولایت او را قبول کردید، این می شود تولی و اگر به کسی بغض ورزیدید و نسبت به او، نفرت داشتید، می شود تبری. پس برائت و ولایت، یا تبری و تولی، یعنی مدیریت حب و بغض. بنابراین، جنگ نرم،