پاورپوینت کامل شیعه، پنجره ای گشوده ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شیعه، پنجره ای گشوده ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شیعه، پنجره ای گشوده ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شیعه، پنجره ای گشوده ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

دلایل حقانیت شیعه، به خصوص در مورد اصل امامت چیست؟

براهین موجود در این زمینه را می توان به سه دسته کلی تقسیم کرد:

۱. براهین عقلی.

۲. دلایل قرآنی.

۳. روایات پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله.

هر یک از گزینه های فوق، دلایل بسیاری را شامل می شود و هر یک کتاب های گسترده ای را به خود اختصاص داده است. اکنون در این میان تنها به یک مورد که مشهورترین حوادث تاریخی است – یعنی واقعه غدیر خم – می پردازیم.

جریان حدیث غدیر خم

رسول خدا صلی الله علیه وآله، در سال دهم بعثت، تصمیم گرفت عمل حج به جای آورد و این تصمیم را به مسلمانان اعلام کرد. عده زیادی به مدینه آمدند تا در رکاب آن حضرت، حج به جای آورند. آن حج را حجهالوداع، حجهالاسلام، حجهالبلاغ و حجهالکمال نامیده اند. رسول خدا صلی الله علیه وآله از هجرت تا رحلت، جز آن حج، حج دیگری به جا نیاورده است.

پیامبر صلی الله علیه وآله پنج یا شش روز به ماه ذی حجه مانده، از مدینه خارج شد و آن گاه، اعمال حج و عمره با هدایت وی انجام شد و عملی را که تا قیامت باید به جای آورده شود، عملاً به مردم نشان داد. پس از پایان حج، از مکه به طرف مدینه رفت؛ در حالی که جماعت یاد شده، همراهش بودند.

وی در روز پنج شنبه، هجدهم ماه ذی حجه، با آن جمعیت انبوه، به «غدیر خم» در جحفه رسید. در آن جا جبرئیل نازل شد و این آیه را آورد: «یا اَیها الرَّسُول بَلِّغ ما اُنزِلَ اِلَیک مِن رَبِّک وَ اِن لَم تَفعَل فَما بَلَّغتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یعصِمُک مِنَ النّاس اِنَّ اللَّهَ لا یهدِی القَومَ الکافِرینَ».۱

بدین طریق، خدا به پیامبرش امر کرد تا علی علیه السلام را به جای خویش به ولایت منصوب و وجوب طاعت او را ابلاغ کند. در آن وقت که طلیعه کاروان به جحفه نزدیک شده بود، حضرت فرمان داد تا آنهایی که از محل گذشته بودند، برگردند و آنانی که در محل بودند، توقف کنند. در آن جا پنج درخت کنار هم بودند. حضرت فرمان داد که کسی زیر سایه آنها ننشیند. جمعیت همه در جای خود قرار گرفتند؛ زیر آن درخت ها را پاک کردند و آن گاه، اذان نماز ظهر گفته شد.

حضرت رسول صلی الله علیه وآله زیر آن درختان ایستاد و نماز ظهر را با جماعت خواند. هوا به قدری گرم بود و آفتاب چنان آتش می ریخت که مردم از شدت گرما، گوشه ای از عبا را سر کشیده و گوشه ای را از حرارت سنگریزه ها، زیر پا گذاشته بودند. پارچه ای بر یکی از درخت ها کشیده، برای آن حضرت، سایبان درست کردند.

چون پیامبر صلی الله علیه وآله از نماز فارغ شد، بالای جهازهای شتران که روی هم چیده شده بودند، رفت و صدایش را بلند کرد؛ به طوری که همه شنیدند و فرمود: شهادت می دهم که جز خدا، معبودی نیست و محمد، بنده و رسول اوست… احتمال می رود که خدا مرا به طرف خود ببرد و عمر من سر آید؛ من پیش خدا مسئولم و شما مسئولید؛ چه می گویید؟

گفتند: گواهی می دهیم که پیغام خدا را رساندی و در رساندن آن، تلاش کردی و خیرخواه بودی. خدا تو را جزای خیر دهد.

پیامبر صلی الله علیه وآله دوباره فرمود: ای مردم! من پیش از شما به کنار حوض کوثر خواهم رفت؛ شما در آن جا پیش من خواهید آمد؛ بنگرید در حفظ «ثقلین» که چطور جانشین من خواهید بود؟

گفتند: ای رسول خدا! ثقلین چیست؟ فرمود: ثقل بزرگ تر، کتاب خداست؛ یک طرف آن به دست خدا و طرف دیگرش به دست شماست؛ به آن چنگ زنید تا گمراه نشوید. ثقل کوچک، عترت (اهل بیت) من است. خدای لطیف خبیر به من خبر داده که آن دو، از هم جدا نمی شوند تا در حوض کوثر، پیش من آیند. من از خدا چنین خواسته ام. از قرآن و اهل بیت جلو نیفتید وگرنه هلاک و از آن دو کنار نمانید وگرنه نابود می شوید.

آن گاه، دست حضرت علی علیه السلام را گرفت و بلند کرد تا جایی که سفیدی زیر بغل هر دو دیده شد و همه علی علیه السلام را شناختند و بعد از آن فرمود: مردم! کیست که بر مؤمنان از خودشان مقدم تر است؟ گفتند: خدا و رسولش داناترند. فرمود: «همانا خدا، مولای من است و من مولای مؤمنانم و بر آنان، از خودشان اولی می باشم؛ پس هر که من مولای اویم، علی مولای اوست». پیامبر صلی الله علیه وآله این سخن را سه بار تکرار کرد و بعد گفت: خدایا! دوستی گزین با هر که او [علی ] را دوست دارد و دشمن دار، هر که او را دشمن دارد. دوستش دار، آن که با او دوستی ورزد و خشمگین باش از آن که به او خشم می ورزد. یاری کن، آن که او را یاری کند و خوار گردان، آن که او را تنها گذارد و به او پشت کند و حق را همپای او به پادار» و آن گاه، فرمود: هر که در این جا حاضر است، به غایبان برساند.

هنوز از آن جا حرکت نکرده بودند که جبرئیل این آیه را آورد: «امروز دینتان را کامل و نعمتم را بر شما تمام کردم و از دینتان اسلام، راضی شدم».

رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: اللَّه اکبر بر اکمال دین و اتمام نعمت و رضای خدا به رسالت من و ولایت علی بعد از من؛ سپس جمعیت به امیر مؤمنان، علی علیه السلام تهنیت گفتند؛ به ویژه، ابوبکر و عمر گفتند: «به به بر تو ای پسر ابی طالب! صبح و شام کردی در حالی که سرپرست من و سرپرست هر مرد و زن مؤمنی».

واقعه غدیر و خطبه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در آن، مورد اجماع و اتفاق تمام مسلمانان است و جایگاه ویژه ای در نصوص دینی و ادبیات مسلمانان – عرب و غیر عرب – دارد. در متون اسلامی، هیچ موضوعی به اندازه این واقعه، به حد تواتر یا فوق تواتر نرسیده است و احدی را یارای تردید در آن نیست. از صحابه پیامبر صلی الله علیه وآله، ۱۱۰ نفر و از تابعین، ۸۹ نفر آن را نقل کرده اند و طبقات راوی آن، به ۳۶۰ نفر رسیده است. شاعران بسیاری نیز این جریان را به نظم درآورده اند.

اکنون این سؤال رخ می نماید که اگر این واقعه در میان همه مسلمین، اجماعی و مورد اتفاق است، پس اختلاف در چیست؟ پاسخ این است که اساس اختلاف، بر سر ماهیت و دلالت این واقعه است.

الف) اهل تسنن اظهار می دارند که این حادثه عظیم تاریخی و سخنان و تأکیدات پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله، به معنای لزوم «محبت و دوستی» حضرت علی علیه السلام و یا حداکثر معرفی او به عنوان یکی از نامزدهای خلافت است و هیچ دلالتی بر امامت و زمامداری و لزوم پیروی از وی ندارد! دلیل آنان، این است که «ولایت» چند معنا دارد و یکی از معانی آن، «دوستی» است. بنابراین، تا زمانی که به این معنا قابل حمل است، نمی توان به معانی دیگر آن استناد کرد.

ب) دیدگاه شیعه این است که ماهیت این حادثه و سخنان پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله، نص صریح و قاطع بر امامت و پیشوایی حضرت علی علیه السلام و لزوم اطاعت از اوست. قرینه ها و شواهد، به گونه ای است که هرگز نمی توان آن را تنها به دوستی و محبت و یا نامزدی خلافت تفسیر کرد. دلایل صحّت دیدگاه شیعه عبارتند از:

۱. معنای ولایت

اگر چه گاهی ولایت به معنای دوستی به کار می رود، ولی لغت شناسان و کتاب های معتبر لغت، اغلب کلمه ولایت را به معنای سرپرستی، عهده داری امور، سلطه، استیلا، رهبری و زمامداری معنا کرده اند. در این جا معنای این کلمه با برخی از مشتقاتش، از کتاب های لغت اهل سنت، نقل می شود:

– راغب اصفهانی می نویسد: «وِلایت، یعنی، یاری کردن و وَلایت، یعنی، زمامداری و سرپرستی امور و گفته شده است که وِلایت و وَلایت، مانند دِلالت و دَلالت است و حقیقت آن «سرپرستی» است؛ ولی و مولا نیز در همین معنا به کار می رود».۲

– ابن اثیر می نویسد: «ولی، یعنی، یاور و هر کس امری را بر عهده گیرد، مولا و ولی آن است» و بعد می گوید: و از همین قبیل است حدیث «من کنت مولاه فعلی مولاه» و سخن عمر که به علی علیه السلام گفت: «تو مولای هر مؤمنی شدی»، یعنی «ولی مؤمنان گشتی».۳

– جوهری می نویسد: «هر کس سرپرستی امور کسی را به عهده گیرد، ولی اوست».۴

بنابراین، استعمال ولایت در دوستی، نیاز به قرینه دارد و بدون آن، به معنای زمامداری است. و علاوه بر این، قرینه ها نیز به کاربرد آن در زمامداری و مرجعیت دینی و سیاسی و اجتماعی دلالت دارد.

۲. خطاب تند و قاطع الهی

اگر حادثه غدیر صرفاً برای اعلام دوستی حضرت علی علیه السلام بود، آیا آن قدر اهمیت داشت که خداوند به پیامبرش وحی کن