پاورپوینت کامل عالی ترین نمایش عرفان ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عالی ترین نمایش عرفان ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عالی ترین نمایش عرفان ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عالی ترین نمایش عرفان ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

دکتر مسرور بت لیلتا، استاد دانشگاه بیروت در رشته تاریخ است. بت لیلتا در کتاب انقلاب های بزرگ جهان، به بررسی و تحلیل ابعاد اسلامی، سیاسی و اخلاقی انقلاب اسلامی ایران پرداخته است. نگاه او در این کتاب به بنیان گذار جمهوری اسلامی، نگاهی محترمانه و تحسین برانگیز است. به اعتقاد وی، با نگاهی به شخصیت امام خمینی(ره) و روحیات مردم ایران در آن دوران، متوجه می شویم که آرایش شکلی و محتوایی جمهوری اسلامی در اتمسفر گفتمانی ناشی از انقلابی به نام خدا، متاثر از عرفان خداشناسی و اخلاق الهی است.

یکی از بزرگ ترین و عالی ترین نوع نمایش عرفان و اقتدار دینی، این است که آن را در قالب حکومت اجرا کنند؛ چون از این طریق، تمام جنبه های سیاسی، عرفانی، اجتماعی، اخلاقی، فرهنگی و اقتصادی آن، نشان داده می شود و در صورتی که به طور کامل و دقیق و براساس موازین دین اجرا شده باشد، بهترین نوع تبلیغ مذهب خواهد بود. به همین دلیل، بنیان گذار مذهب تشیع، امام جعفر صادقعلیه السلام، فرمود: «ما اهل بیت را بیشتر از گفتارتان، با عمل خود تبلیغ کنید». در سرتاسر دنیا که نگاه می کنیم، با چنین منظری، آیه الله خمینی(ره) که بعدها به امام خمینی شهرت جهانی پیدا کرد، یک دلالت عینی است که گفتارها و اعمال او، دلالت های ضمنی زیادی را بر گرایش به عرفان و سیاست، در کنار بهترین و بزرگ ترین ویژگی های اخلاق، از خود به نمایش می گذارد.

امام خمینی(ره) به همین دلیل، به عنوان سمبل و رمز پیام انقلاب اسلامی، در بازگشت کشور ایران و دنیا به روحیه اخلاقی و مذهبی، مطرح می شود و به عنوان یک مرجع گفتاری و رفتاری، چهره نشان می دهد و در یک مقام مرجع غیر قابل انکار، در ابعاد مختلف عرفان و سیاست، در دنیا شناخته شده است.

دوری از تجملات، گرایش به همنشینی با مردم، اخلاق در عمل، صداقت در گفتار، صبر در سختی ها، صلابت در مدیریت، صراحت در سخن و خیلی دیگر از خصوصیات وی، همگی نشان دهنده روح عرفانی و سیاسی حاصل از گرایش به معنویت است که در بازگشت به خویشتن و رهایی از هرگونه تعلق و وابستگی غیر انسانی، معنا می شود. گرایش به عرفان، حاصل از روحیه آزادگی و حریت است و در نهایت، بندگی خداوند به وجود می آید و در میان جامعه و زندگی جمعی، رشد می کند و قدرت می گیرد و این همان عرفان سیاسی است که گرایش به معنویت را در فضای زندگی جمعی، در عین عشق به خدا و احترام بی دریغ به مردم، در مقام جانشینان خدا بر روی زمین، معنا می کند.

عرفان سیاسی، عرفان گوشه نشینی و انزوا نیست؛ عرفان صومعه و خانقاه نیست؛ عرفان عزت و شکوه است؛ عرفان حضور و فعالیت در صحنه های سخت و مشکلات زندگی است و همین عرفان سیاسی است که در ماهیت و نوع گرایش به معنویت، در انقلاب اسلامی، ظاهر می شود و از طریق تعریف دوباره مفاهیم دینی در حوزه عمل سیاسی جلوه می کند از چنین جهتی است که انقلاب اسلامی در چارچوب فعالیت دینی، بر اساس یک حکومت سیاسی- عرفانی است که در سطح دنیا متجلی می شود، در پرتو عمل و اراده مردم رشد می کند و در واقعیت جامعه یا افعال عقلانی معطوف به ارزش مردم در صحنه های مختلف انقلاب، ارتقا پیدا می کند و بعد از این همه تلاش، باید به اندازه همه دنیا گسترش پیدا کند و شناخته شود.

بنابراین، هر نوع فعالیت و حرکتی که در سطح واقعیت جامعه، بر خلاف عرفان سیاسی اتفاق بیفتد، هر چند که ادعای عرفان داشته باشد، اما در همان حال، ناقض گرایش به معنویت و خداشناسی در حکومت و مهم تر از آن عرفان سیاسی حاصل از آن خواهد بود و بیشتر از هر چیز، به بدنه حکومت دینی در سطح بیان و قدرت پشتیبانی کننده این ادعا، ضربه وارد می کند. در چنین رویکردی، عرفان و سیاست به عنوان یک علت، بر معلول هایی بر می گردد که در مسیر حیات فردی و اجتماعی آدمی، او را در مسیر هدایت قرار می دهد و از ظلالت و گمراهی، آزاد می کند. از این رو، هر عملی که در این زمنیه انجام شود، عبادت محسوب می شود و فاعل آن، عابدی آزاد معرفی می شود که به دلیل عمل به پایه های رفتاری، معطوف به انجام وظیفه و تکلیف الهی است. اگر به ادبیات سیاسی در چارچوب جامعه شناسی سیاسی و بخش مربوط به بررسی تغییرات و دگرگونی های اجتماعی و سیاسی که با عنوان جامعه شناسی حکومت از آن یاد می شود، نگاه کنیم، می بینیم که بیرون از چند دیدگاه معروف به اسطوره های انحراف که حکومت دینی را در فضایی منفی و کدر قضاوت می کنند، یعنی نظریات چهارگانه انحراف از مسیر طبیعی تاریخ، آسیب زایی اجتماعی، حرکت خطی تاریخ و توهم معنایی نگاه به مفهوم حکومت عرفانی – سیاسی در دستگاه های فکری گوناگون، نگرشی مثبت به حساب می آید و نظریه عرفان سیاسی و اخلاق سیاسی، با فضایی از هاله های قداست، عظمت رشادت و عزت، همراه است.

به این جهت، انسان عرفانی و سیاسی، در شاکله هستی معنادار و کوشایی متجلی می شود که قابل احترام و تقدیر است و در تحلیلی نهایی، ضد حکومت دینی هم بر آن می شود که در بستر زمان، خود را در شکل حکومت دیگری تعریف پذیر کند. با این نوع نگاه، هر عرفانی جدا از هویت های زیرین ایدئولوژیکی، تاریخی و سیاسی در سطح اولیه خود بر اساس هویت زیرین گرایش به خداوند و شناخت او قرار دارد و هر رهبر سیاسی که به دنبال تغییر وضع موجود به وضع مطلوب باشد، تعریف شده از سوی انقلاب و انقلابیون است و از همین جهت، از نوعی عرفان و اخلاق، هویت می گیرد. اگر تمایل به عرفان و اخلاق را در عالم معنا در نظر بگیریم، مشاهده می کنیم که دنیای تفکر انسانی، تا حدود زیادی به روح و روان انسانی نزدیک است؛ یعنی انسان، ذاتا تمایل به خداشناسی دارد و ذاتا به ابعاد سیاسی جامعه می پردازد و از این نظر، گرایش به عرفان در سامانه درونی اش، خود به نوعی رضایت روحی و روانی و احساس امنیت مربوط می شود. در این چشم انداز، چون قیام امام خمینی(ره) و مردم ایران مخالف وضع موجود و خواهان وضع مطلوب بوده است، در همین راستا، به نوعی ارجاع دهنده به حکومت سیاسی – عرفانی است.

از طرف دی