پاورپوینت کامل پیامبری که من دیدم… ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیامبری که من دیدم… ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیامبری که من دیدم… ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیامبری که من دیدم… ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

امیرمؤمنان علیه السلام مرد سخن بود و زیبایی کلمات درربارش، برای همگان جذابیت و گیرندگی داشته است و همانا سخنان او، گفتاری فروتر از کلام خالق و برتر از سخن مخلوق است.

گفتار علی بن ابی طالب علیه السلام، بر گرد سه محور می گردند؛ نخست خطبه ها و فرمان ها، دوم نامه ها و پیغام ها و سوم کلمات حکمت آمیز و موعظه ها و نهج البلاغه، گزیده ای از این مجموعه گران قدر است۱ و سید رضی، پدید آورنده این اثر، ابتدا خطبه های زیبا، سپس نامه های شگفت و سرانجام، حکمت ها و کلمات گوهرزا را انتخاب کرده است.

مهم ترین شاهکار علی علیه السلام سخن همه جانبه اوست که از روح وسیع و چند بعدی او حکایت می کند. او حاکمی عادل، عابدی شب زنده دار، حکیمی ژرف اندیش، خطیبی فصیح، پیکارگری شجاع، سرپرستی مهربان، معلمی دل سوز، سیاستمداری زیرک و نمونه یک انسان کامل الهی است؛ واقعیتی که سید رضی بر آن تاکید دارد و می گوید:

«من این مطلب را فراوان با دوستان در میان می گذارم و اعجاب آنها را بدین وسیله برمی انگیزم».

نهج البلاغه، دائره المعارفی از فرهنگ و معارف اسلامی است و مباحث بسیاری را می توان در آن جست؛ خداشناسی، پیدایش عالم، سلوک و عبادت، حکومت و خلافت، موعظه و حکمت، دعا و مناجات و ده ها موضوع دیگر که سرچشمه بسیاری از مباحث می باشند.

شناخت شخصیت حضرت محمد مصطفیصلی الله علیه وآله را تنها در آیینه نگاه علی علیه السلام می توان جست؛ آن گاه که پیامبرصلی الله علیه وآله به او فرمود: «یاعلی! لایعرفنی الاّ اللّه و انت؛۲ علی! من را جز خدا و تو نمی شناسند».

شخصیت رسول خداصلی الله علیه وآله در نهج البلاغه، پرتوی از نوع نگاه امیرمومنان علیه السلام به آن حضرت است که محور این نوشتار قرار دارد.

علیعلیه السلام از کودکی در دامن پیامبرصلی الله علیه وآله رشد کرد و با آغاز بعثت، نشان نخستین مسلمان را برای خود ثبت کرد و در دوران مکه و مدینه، هماره دوشادوش و همپای پیامبرصلی الله علیه وآله بود. او می گفت: «شما از منزلت من در نزد رسول الله آگاه هستید؛ هم از جهت خویشاوندی و هم از جهت حرمت خاصی که برای من می شناخت».۳ نمونه هایی از نکات شده در کلام امیرمؤمنان علیه السلام بدین قرار است:

بر سینه خویشم جا داد

قحطی و خشک سالی سختی که برای قریش فراهم شد، حضرت محمدصلی الله علیه وآله نزد دو عموی دیگرش عباس و حمزه رفت و از آنان خواست که چون ابوطالب عیالوار است، در روزهای قحطی، از فرزندان او نگه داری کنیم. آن دو پذیرفتند و وقتی نزد ابوطالب رفتند، او نیز پذیرفت؛ آن گاه محمدصلی الله علیه وآله علیعلیه السلام را برگرفت و همراه برد، عباس طالب را برد و حمزه نیز جعفر را. پیامبرصلی الله علیه وآله می فرمود: «همان را برگزیدم که خدا او را برای من برگزید؛ یعنی علی را».۴

این فرصت، برای پیامبرصلی الله علیه وآله، مغتنم بود؛ چون در میان تمام مردم مکه، کسی جز این کودک نبود که لیاقت همفکری و همروحی او را داشته باشد و از سوی دیگر، این فرصت، یکی از نعمت های الهی به علیعلیه السلام بود. او در آن هنگام، تنها شش سال از عمرش می گذشت. زیبایی این دوره را از زبان علیعلیه السلام می شنویم که می فرمود:

«پیامبر آن گاه که کودک بودم، مرا در اتاق خویش نهاد و بر سینه خویش جایم داد و مرا در بستر خود می خوابانید؛ چنانکه تنم را به تن خویش می سود و بوی خوش خود را به من می بویانید و گاهی چیزی را می جوید؛ سپس آن را به من می خورانید. هرگز دروغی در گفتار من و اشتباهی در کردارم نیافت… و من همواره با پیامبر بودم؛ چونان فرزند که همواره با مادر است. پیامبر، هر روز نشانه تازه ای از اخلاق نیکو را برایم آشکار می فرمود و به من فرمان می داد که به او اقتدا کنم».۵

در پی او افتادم

امام علیعلیه السلام در آغاز هجرت پیامبرصلی الله علیه وآله، و در آن شب که مشرکان قصد درآمدن در خانه پیامبرصلی الله علیه وآله و کشتن او را داشتند، در بستر آن حضرت آرمید و پس از چند روز با انجام ماموریت های محوله، رو به مدینه نهاد. امام، آن چه را پس از هجرت حضرت رسولصلی الله علیه وآله رخ داد، تا هنگامی که خود در مدینه به او رسید، در این گفته آورده است: «در پی رسول خداصلی الله علیه وآله افتادم و پا برجای پای او نهادم و هرجا خبر او پرسیدم؛ تا به عرج [نام مکانی] رسیدم».۶

از او می پرسیدم

امام از جست وجوگری و پرسش گری خود چنین می گوید:

«و همه یاران رسول خداصلی الله علیه وآله چنان نبودند که از او چیزی پرسند و دانستن معنی آن را از او خواهند؛ تا آن جا که دوست داشتند عربی بیابانی که از راه رسیده، از او چیزی پرسد و آنان بشنوند و از این گونه چیزی بر من نگذشت؛ جز آن که از او می پرسیدم و به خاطر می سپردم».۷

سستی به خرج ندادم

امام علی علیه السلام می فرمود «من در خردی، پشت عرب را به خاک رسانیدم و شاخ های ربیعه و مضر۸ را شکستم۹». او می فرمود:

«به خدا سوگند! من پیشرو لشگر اسلام بودم و لشکر کفر را می راندم تا همگی از کیش دیرین خود بازگشتند و فرمانبردار شدند. من در همه این احوال، سستی به خرج ندادم و از مرگ، نهراسیدم و به خیانت، آلوده نشدم و در کارم ناتوانی پدید نیامد».۱۰

بر جراحات، شکیبایی می ورزیدم

«هر آینه ما با رسول الله [صلی اللّه علیه وآله] بودیم و جنگ، هر آینه، بین پدران و فرزندان و برادران و خویشاوندان، دور می زد. هر مصیبت و رنجی که پیش می آ