توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا او قهرمان من است؟ ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا او قهرمان من است؟ ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا او قهرمان من است؟ ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

به بهانه اکران «اخراجی ها ۳»

زمانی که می خواستم فیلم اخراجی های ۳ را ببینم، برایم یک پیش فرض انتقادی نسبت به اخراجی های ۱ و ۲ وجود داشت؛ به قضاوت های خوب و بد درباره اخراجی های ۳ توجه نکردم و مدتی صبر کردم تا گرد و غبار بخوابد و بعد به دقت فیلم شما را دیدم. فیلم، مدل دیگری از دو قسمت قبلی آن بود؛ البته تفاوت هایی هم با آنها داشت که به آنها می پردازم.

اگر اخراجی های ۱ و ۲ را خوب نگاه کنیم، آن دو در اصل، یک فیلم است که دو تکه شده بود. در این جا نمی خواهم به اخراجی های ۱ و ۲ بپردازم؛ اما قبل از پرداختن به اخراجی های ۳، می خواهم نکاتی را خدمتتان عرض کنم.

در دهه های ۶۰ و ۷۰، تفکری در سینمای ایران ترویج شد که در آن حزب اللهی ها و بسیجیان را انسان هایی فرازمانی، فرامکانی، فرااندیشه ای و… مطرح می کرد؛ مثلاً در یک جنگ و درگیری، یک جوان بسیجی با یک کلاش، صد نفر را می کشت و صد تا تیر باید می خورد؛ تا به زمین بیفتد یا یک خلبان با هواپیمایش می رفت یک پالایشگاه را می زد و یک لشکر را زمین گیر می کرد و مراکز کور دشمن را پیدا می کرد و خلاصه قهرمان بازی هایی که بیا و ببین. در آن فیلم ها، بیننده با یک ابر انسانی مواجه می شد که شبیه یک موجود فضایی عمل می کرد؛ اما برای ما که پسر همسایه مان را قبل از شهید شدن، بسیار دیده بودم، این سؤال مطرح می شد که آیا این همان بسیجی داخل فیلم است؟ الله اکبر! می گفتیم نکند اسطوره هایمان غیر قابل دسترس باشند.

سال هاست که در داخل مسجدمان، عکس های شهدای محله مان را زده بودند. وقتی خوب نگاه می کردم، بعضی ها نوجوانانی بودند که هنوز پشت لبشان سبز نشده بود و بعضی ها سبیل های بلند، یقه های باز و موهای بلندی داشتن و برخی یقه ها تا بالا بسته، ریش های بلندی داشتند و عده ای پیرمرد و پا به سن گذاشته و خلاصه از همه اصناف بودند؛ بقال و نجار، معلم و دانش آموز، دکتر و… اگر وارد خانه هایشان می شدی و آلبوم عکس هایشان را ورق می زدی، شلوارهای دمپا گشاد، موهای فرفری، دم خط های بلند، زبانم لال بعضی ها هم کراوات داشتند. عده ای خوش تیپ و خوش هیکل، با موهایی بلند و با ژست خاصی فیگور گرفته بودند و کلاه بر سر، نیم رخ به سمت دوربین نگاه می کردند و هر کدام دنیایی داشتند. این جا را داشته باش و به قسمت بعدی گوش کن!

وقتی با برادرم به سینما می رفتیم، بعد از این که یک بسیجی در حرکت متحیرالعقولی، پدر عراقی ها را در می آورد، می خندیدیم و تمام سینما سوت و کف می زدند و بعضی وقت ها تکبیر هم می شنیدیم. این سینما، مردم را این گونه به اوج می برد و مردم هم در حال خروج از سینما، خوشحال بودند. کارگردان و تهیه کننده نیز توانسته بودند تماشاگران را راضی کنند. کارگردان، راضی و تماشاگر راضی بود. الحمد الله (منتقد سیری چند) بیننده داریم و همین کافی است؛ همین شعاری که بعضی فیلم های امروزی هم می دهند.

حتماً شما از این اخباری که دادم، کم و بیش مطلعید و می دانید که در آن زمان ها چه بر سر فرهنگ آمد؛ البته بعد از هر انقلابی، بعضی از این امور گریزناپذیر است؛ خرده نگیرید. می خواهم بعضی چیزهایی را که دیده ام، بگویم. شاید الآن وقت خوبی باشد و شاید شما بهانه خوبی باشید؛ اما شما را به خدا جبهه نگیرید.

در ایام نوجوانی من، جوانان، شلوارهای لی می پوشیدند که بیشتر مارکشان livis بود و عده ای هم در سطح شهر مأمور بودند این شلوارها را در وسط شهر و در ملأ عام، پاره کنند. در آن زمان، روغن زدن بر موها یا بلند کردن موها، خلاف شرع بود و عده ای هم در شهر، همان موها را قیچی می کردند و در ملأ عام با ماشین، موهایشان را می تراشیدند.

می گفتیم چرا لباس این بچه ها را پاره می کنید؟ چرا موهایشان را قیچی می کنید؟ بروید درِ آن بوتیک ها و آرایشگاه ها را ببندید و بروید ببینید چه کسی این لباس ها و مدل ها را وارد می کند و یقه او را بگیرید. جلوی کشتی های وارد کننده را بگیرید. در بنادر و مرزها دقت کنید.

چرا ما خودمان را اذیت کنیم؟ همه آن جوانان بد بودند و همه آن مظاهر، کفر و نفاق و…، ما برای این جوانان چه کردیم و در مقابل این مظاهر به آنان چه دادیم؟ جوان دوست دارد زیبا باشد؛ خوش لباس باشد؛ خوش تیپ باشد. حتماً روایات فراوانی را که در این باره هست، را دیده اید یا شنیده اید.۱ پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می فرماید: خضاب کنید که بر جوانی و زیبایی شما می افزاید. امام صادق علیه السلام می فرماید: موقع روغن زدن موی سر، بگو بارالها! از تو درخواست زیبایی و زینت دارم. نباید فقط از افعال سلبی استفاده کرد؛ این را نپوش؛ این کار را نکن؛ این بد است و…. حال جوان قبول کرد چه بکند و چه بپوشد؛ اما همه که دارای سلیقه واحدی نیستند. اقوام مختلف و زمان ها و مکان های مختلف، آداب و رسوم مختلف و جوان تنوع طلب پوشش های متفاوت و گوناگونی را طلب می کنند.

خودم در ایام نوجو