پاورپوینت کامل بنی صدر چگونه سقوط کرد؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بنی صدر چگونه سقوط کرد؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بنی صدر چگونه سقوط کرد؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بنی صدر چگونه سقوط کرد؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۳۱خرداد، سال روز عزل بنی صدر از ریاست جمهوری

ورق زدن کتاب خاطرات خرداد و تیر سال ۶۰، بسیاری از ابعاد و زوایای مشکلات امروز و فردا را برای ما عیان می سازند. بر این اساس با نگاهی به گذشته، ریشه ها و شکل گیری فضایی را که منجر به مقابله بنی صدر و منافقین با مردم ایران در آن سال شد و نیز درس ها و عبرت های امروزی از آن حوادث را دنبال می نماییم.

در پی اقدامات اغتشاش طلبانه و خشونت بار گروه ها و طرفداران بنی صدر، پس از روی کار آمدن او، سرانجام در روز دهم اردیبهشت۱۳۶۰، امام خمینی (ره) طی سخنانی به گروه های مسلح و به ویژه سازمان مجاهدین خلق هشدار داد که اسلحه را کنار گذاشته، به آغوش ملت بازگردند. امام در آن تاریخ چنین بیان داشت: «اینها اشتباه می کنند. اگر اینها به ملت برگردند که برای خودشان صلاح است و اگر به این امر [تشنج آفرینی] ادامه بدهند، یک روز [در پیش] است که پشیمانی دیگر سودی ندارد و آن روزی است که به ملت تکلیف شود».

سازمان مجاهدین بی درنگ نسبت به این سخنان واکنش نشان داد و در نامه خود بدون پذیرش خلع سلاح از موضع مظلوم و حق به جانب و در عین حال مدعی قدرت، خطاب به امام این گونه به تهدید برخاست: «باز هم به عنوان انقلابیون یکتاپرست به عرض می رسانیم تا وقتی راه های مسالمت آمیزِ ابراز عقیده و فعالیت انقلابی مطلقاً مسدود نشده و به اصطلاح حجت تمام نگردیده است، [تلاش خواهیم نمود] از عکس العمل های خشونت بار و قهرآمیز بپرهیزیم؛ اما در برابر«تکلیفی» که گوشزد فرمودید، چه چاره ای جز نوشتن و تقدیم وصیت نامه ها باقی می ماند»؟

بنیان گذار انقلاب در سخنرانی ۲۱ اردیبهشت ۶۰ در پاسخ به نامه سازمان که در واقع آخرین اتمام حجت ها با سازمان محسوب می شود، بار دیگر ایشان را از تحمیل هزینه به کشور بر حذر داشت و تأکید کرد: «آنهایی که این طور با قلم هایشان، علاوه بر تفنگ هایشان، با ما معارضه دارند، به آنها کراراً گفته ایم و حالا هم می گوییم که در آن نوشته ای که نوشتید، در عین حالی که اظهار مظلومیت های زیاد کرده اید، لکن باز ناشی گری کردید و تهدید به قیام مسلحانه کردید. ما چطور با کسانی که می خواهند بر ضد اسلام قیام مسلحانه بکنند، می توانیم تفاهم کنیم»؟

در ادامه روند این اختلافات و در اوج گیری تنش در فضای سیاسی کشور، بنی صدر در مقابله با مجلس شورای اسلامی و دولت رجایی، در شرایط حساس ناشی از جنگ عراق بر ضد ایران، با حمایت تبلیغاتی سازمان مجاهدین خلق، مدعی وقوع «بن بست سیاسی در کشور» شد و تنها راه پیش رو را برگزاری همه پرسی عنوان کرد. «نهضت آزادی» نیز با حمله به دولت و مجلس، از طرح بنی صدر حمایت کرد و روزنامه های حامی ایشان نیز با تحلیل ها و مواضعی مشابه و هماهنگ، برای اثبات وجود بحرانی غیرقابل حل و ضرورت رجوع مستقیم به آرای عمومی، مقالات بسیاری را منتشر کردند. مسعود رجوی که همفکری و هماهنگی قبلی و بعدی منافقین با بنی صدر را هدایت می کرد، طی نامه ای با تبریک به رئیس جمهور به خاطر ارائه طرح همه پرسی او را در پی گیری این طرح، تشویق و تأکید کرد: «هیچ یک از حضرات را یارای حذف شما نیست… طرف دیگر به خوبی می داند که شما چه از نظر سیاسی و چه به لحاظ اجتماعی، در وضعی هستید که اگر بخواهید و اگر بایستید، می توانید فی الواقع جارویش کنید»!

امام خمینی (ره) در دیدار با نمایندگان مجلس شورای اسلامی در تاریخ ۶ خرداد ۶۰، طی سخنان مشروحی مواضع آشکار و قاطعی در برابر طرح بن بست و همه پرسی ارائه داد و رئیس جمهور و متحدانش را نسبت به تخطی از قانون، انذار کرد. امام به ایشان خاطر نشان داشت: «اگر پایتان را از اسلام کنار بگذارید، این طلبه ای که این جا نشسته، با کمال قوا با شما مخالفت می کند… آقای رئیس جمهور، حدودش در قانون اساسی هست؛ یک قدم آن ور بگذارد، من با او مخالفت می کنم… نمی شود از شما پذیرفت که ما قانون را قبول نداریم. غلط می کنی قانون را قبول نداری؛ قانون تو را قبول ندارد… همه باید مقید به این باشید که قانون را بپذیرید؛ ولو برخلاف رأی شما باشد… آن چیزی را که قوانین یا قانون اساسی پذیرفته است، بپذیرد. آن چیزی را که مجلس به آن رأی می دهد و شورای نگهبان آن را موافق قانون شرع می داند، باید بپذیرد اینها را. اگر می خواهید از صحنه بیرونتان نکنند، بپذیرید قانون را…».

با این حال، سازمان مجاهدین در سرمقاله اولین شماره نشریه مجاهد، پس از سخنان امام بر دیدگاه خود مبنی بر وجود بن بست سیاسی تأکید کرد و مقابله خود با رهبری انقلاب را آشکارتر ساخت و بنی صدر نیز در مصاحبه مطبوعاتی خود بار دیگر بر موضع خود پافشاری نمود و انگیزه اصلی خود را از طرح این موضوع، جلوگیری از تضعیف خود برشمرد و موقعیت خود را در «مخاطره» توصیف کرد. وی همچنین در سخنرانی پایگاه هوایی شیراز، بر خلاف توصیه امام مبنی بر عدم سخنرانی تحریک آمیز، سخنان تندی بر ضد سایر قوا، به ویژه قوه قضائیه ایراد نمود و تصریح کرد: من در خطی که هستم: با استقامت می ایستم.

تظاهرات گسترده و میلیونی مردم در سالگرد قیام ۱۵ خرداد در سراسر کشور و اعلام حمایت سراسری مجدد از روحانیت، آشکار ساخت که اکثریت مردم در برابر جبهه ائتلافی بنی صدر قرار دارند. در این میان و به دنبال تحرکّات غیرقانونی و غوغاگری طرفداران بنی صدر در برخی روزنامه ها و نشریات و نیز محرز اعلام کردن تخلفات آنها توسط هیئت سه نفره حل اختلاف، دادستانی انقلاب در اطلاعیه ۱۸ خرداد ماه ۱۳۶۰ اعلام کرد: «به حکم دادستان انقلاب اسلامی، مرکز نشریات آرمان ملّت[ارگان حزب ملّت ایران به رهبری داریوش فروهر]، انقلاب اسلامی [ارگان بنی صدر]، جبهه ملّی [ارگان جبهه ملی ایران]، میزان [ارگان بازرگان و نهضت آزادی]، نامه مردم [ارگان حزب توده ایران] و عدالت [ارگان حزب رنجبران]، به دلیل نشر مقالات تشنّج آفرین، تا اطّلاع ثانوی توقیف شدند».

در همان روز، سازمان مجاهدین خلق به دنبال توقیف نشریات یاد شده، با صدور اطلاعیه ای اعلام کرد: «توطئه تعطیلی روزنامه های غیرحزبی، به ویژه روزنامه انقلاب اسلامی ایران، گام بلندی است در مسیرحذف رئیس جمهور، دکتر بنی صدر که جزخفقان هرچه بیشتر و خشنودی دشمنان این میهن و سرکوب و کشتار داخلی را در پیش ندارد». همچنین ۹ تن از نمایندگان مجلس از جمله مهدی بازرگان، سلامتیان، غضنفرپور، یدالله سحابی و کاظم سامی طی نامه ای به رئیس مجلس، توقیف نشریات توسط دادستانی انقلاب را غیرقانونی دانسته، آن را محکوم نمودند. در همین تاریخ، نامه سرگشاده بازرگان و بیانیه شیخ علی تهرانی با مضمون صریح و تحریک آمیز درمقابله با امام، به چاپ رسید. در بیانیه نهضت آزادی نیز ضمن حمایت از رئیس جمهور، اقدام قوه قضاییه و دادستانی محکوم شد و تلاطم ها و تشنج ها امری موجه توصیف شد.

امام خمینی (ره) در