پاورپوینت کامل سینمای هدفمند ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سینمای هدفمند ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سینمای هدفمند ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سینمای هدفمند ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

در پی سؤالات فراوانی که درباره عملکرد هنر سینما مطرح می شود، می توان با یک جمله محوری پاسخ داد که سینما، عرصه ای است که می تواند هنر را به صورت غیرمستقیم به بیننده القا کند تا بیننده، ناخودآگاه، پذیرای آن شود.

ارسطو می گوید: فن آوری ]مانند سینما[ ابزاری صرف است که در اختیار انسان قرار دارد و می تواند هر گونه که بخواهد، از آن استفاده کند.۱

سینما، رسانه ای است که سعی می کند با خود درونی انسان، ارتباط برقرار کند و توانایی آن در این امر، باعث می شود که اشخاص در مواجهه با محصولات سینما، حالتی انفعالی به خود بگیرند. این تأثیرپذیری مضاعف، ناشی از عوامل مختلفی چون تصویر، صدا، جلوه های ویژه، تدوین و نمادهای فرهنگی مختلفی است که انسان را به تعمق وا می دارد. وقتی انسان فیلمی را می بیند، در سکوت خویش، تفکر هم می نماید و گویا بسیاری از تصاویر را به خاطر می سپارد؛ گفتمان ها و نشانه ها را می پذیرد. او نمی تواند با فیلم مکالمه داشته باشد و فقط شنونده است و این، هدف سینمای تأثیرگذار است.

هایدگر می گوید: رسانه، نحوه خاصی از انکشاف است که انسان به وسیله آن، جهان را به نحوه خاصی می بیند. سینما در پی آن نیست که همه واقعیت را به انسان عرضه کند؛ بلکه تقسیر تولید کننده خود را ارائه می دهد۲ و حتی اگر قرار باشد مستندی ساخته شود، مستندی هدف مند پی ریزی می شود و به آن سمت برده می شود که کارگردان می خواهد؛ نه آن چه را در واقعیت موجود است (البته عمومیت ندارد).

در ادوار مختلف، سینماگران سعی کردند همراه وقایع خاص، اهداف مورد نظر خویش را به بیننده القا کنند؛ مانند جنگ جهانی دوم و وقایعی مانند هولوکاست که به اشکال مختلف و با اهداف مورد نظر ترویج شدند. رسانه، به گونه ای توانست پیش رفت که این موضوع را به فرضیه و بعد به نظریه برگرداند و اکنون حتی به چالش کشیدن علمی و تاریخی آن، بسیار هزینه بر شده است و کمتر کسی جرأت ورود به این مسئله را دارد. این غول، چنان سایه افکنده که حتی غربیان متخصص هم از ابراز نظر، واهمه دارند؛ مانند مسائل مربوط به داروینیسم که سال هاست در غرب درباره آن فیلم ساخته می شود؛ اما منتقدین این بحث، به گوشه خانه هایشان رانده شده اند. در مستندی که explode نام دارد، شما دانشمندانی را می بینید که درباره این موضوع صحبت کرده و از مجامع علمی، رانده شده اند و خودشان به این موضوع، اعتراف کرده اند؛ اما درباره اثبات آن، حتی به سمت ساخت مستندهای ساختگی هم روی آوردند.

مک لوهان می گوید: رسانه، همان بیان است؛ اما کار رسانه صرفاً بیان نیست. قالب های رسانه ای هم هر کدام پیام ویژه خود را دارند و در واقع، رسانه، تلقین و برنامه ریزی می کند.۳

این برنامه ریزی در یک پروژه درازمدت انجام می شود؛ یعنی ابتدا سعی می کند که این موضوع را برای شما مهم جلوه دهد و بعد آهسته آهسته آن را می پزد و به شکل اصل در می آورد و بیننده خود را مجاب می کند که آن را بپذیرد. اگر قرار است از اسلام و مسلمانان بد بگوید، ابتدا بدوی گری و تحجر را نشان می دهد و بعد یکی از نمادهای اسلامی را پخش می کند. در فیلم زنان بدون مردان، وقتی زنی در حال خودکشی است، همزمان صدای اذان پخش می شود. در مستند تسلیم، زنی که در حال کتک خوردن و شلاق خوردن است، بر روی بدنش آیات قرآن نوشته شده است. در فیلم بدون دخترم هرگز، مدام در درگیری ها، عکس امام خمینی دیده می شود. در انیمیشن هایی مانند پرسپولیس، نمادهای اسلامی به سخره کشیده می شوند. در فیلم salt، در پی تخریب مکه اند. در فیلمی، زامبی، یک ایرانی است که برای مبتلا کردن دخترش به ویروس، با گفتن الله اکبر به او حمله ور می شود. در فیلم حصار، شخصی برای انجام یک حرکت انتحاری برای کشتن بچه ها، به خود کمربند انفجاری می بندد. شاید اذعان شود که اینها خود یک برداشت شخصی است؛ اما اگر کارگردانی این قدر واضح در پی این باشد تا مفاهیم خود را به بیننده بقبولاند؛ ما نباید به راحتی از کنار آنها بگذریم. اگر این سلسله اهداف، شامل عقل مداری و عقل محوری، انسان بدون خدا، مصرف کنندگی و مصرف گرایی، اومانیسم و لیبرالیسم… در یک سری فیلم ها دیده شوند، نمی توان به آسانی از آنها گذشت. فیلم های فمنیستی، آخرالزمانی، اسلام گریزی، اسلام هراسی، ایران هراسی، صهیونیسم رسانه ای، انیمیشن ها، مباحث بحث برانگیزی اند که انسان های جوامع مختلف ر