پاورپوینت کامل شرحی بر احوالات دانشمند عارف، علامه حلی (ره) ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرحی بر احوالات دانشمند عارف، علامه حلی (ره) ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرحی بر احوالات دانشمند عارف، علامه حلی (ره) ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرحی بر احوالات دانشمند عارف، علامه حلی (ره) ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

بار دیگر در کوچه های بلوغ، قدم می نهیم و بی چراغ، به تماشای آنانی ره می پوییم که آمدند تا زندگی کنند و حیات والا را در این عالم دون، به تجلی بگذارند.

گاهی که خوب فکر می کنی، می بینی هر چیزی در این عالم طبقه دارد. امور، نسبی اند و در طرازهای پلکانی قرار می گیرند. با عقل بشری وقتی مرور می کنی، می بینی که عرفان هم از این قاعده مستثنا نیست؛ اما بالاترین پله صعود عرفا، چه بوده است؟

در عرفان اسلامی، یعنی در عرفان تشیع، وقتی می توانی مهر تایید بر شهودات عرفانی خود بزنی که جلب نظرکرده باشی؛ جلب نظر یگانه شاخص عرفان در عالم؛ جلب توجه امام عصر(عج).

و بوده اند بزرگانی که به این مقام راسخ دست یازیده اند.

امروز بر در خانه کسی می کوبیم و میهمان لحظاتش می شویم که بارها تبسم امام زمان خود را برانگیخته و مورد توجه خاص حضرتش قرار گرفته بود و این در ادبیات ما، یعنی آخرین پله عرفان و شهود.

**

همین حله بود؛ همین حله. وقتی مولای عارفان، امیرالمومنین علیه السلام در مسیر کوفه به صفین بر فراز تپه های بابل ایستاد و به گوشه ای از زمین اشاره کرد، همین حله را می نگریست.

آن وقت، حله، بیشه و نیزاری بیش نبود؛ اما امام نفسی از جان برآورد و فرمود: این جا شهری است و چه شهری!

یار صمیمی امام(ره)، اصبغ بن نباته حیران پرسید: یا امیر! می بینم از وجود شهری در این جا سخن می گویی؛ آیا در گذشته در این جا شهری بود و اکنون آثار آن از بین رفته است؟

و مرد شهودهای دوردست، به افق های آن سویی حله خیره شد و فرمود: در این جا شهری به وجود خواهد آمد که آن را «حله سیفیه» می گویند. مردی از تیره بنی اسد، آن را بنا می کند و از این شهر، مردمی پاک سرشت و مطهر پدید می آیند که در پیشگاه خداوند، مقرب و مستجاب الدعوه می شوند.

همین حله بود و اشاره امام علیه السلام، شاید که نه… بی شک به وجود این عارف دانشمند بوده است.

شب ۲۹ رمضان بود؛ سال ۶۴۸ هجری قمری؛ طفلی به دنیا آمد که نامش را حسن نهادند؛

از بانویی نیکوکار و عفیف و از پدری بزرگ و وارسته. او از آغاز حیات، به آموختن علوم قرآنی روی آورد. کم کم دانش های زمان را فرا گرفت و امید استادان زمان را به سوی خود جلب کرد.

ده ساله بود که حمله وحشیانه مغولان و رعب و وحشت، سرزمین های اسلامی را لمس کرد.

مردم حله نیز سر به بیابان و نیزارها گذاشته، بعضی به کربلا و برخی به نجف پناهنده شدند.

سرانجام با همت بلند و درایت فقهای شیعه، امنیت به شهر حله و شهرهای مقدس عراق بازگشت و سرزمین حله، پناهی برای فقها و دانشمندان شد.

علامه نوجوان به چنان نبوغی در علوم زمان رسید که در مجلس درس او پانصد مجتهد تربیت شدند. ۲۸ ساله بود که