پاورپوینت کامل شبهاتی پیرامون قیام امام حسین (ع) ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شبهاتی پیرامون قیام امام حسین (ع) ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شبهاتی پیرامون قیام امام حسین (ع) ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شبهاتی پیرامون قیام امام حسین (ع) ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

ایستادگی، مقاومت و پیروزی های روزافزون شیعیان جهان که امروزه تبدیل به الگویی برای سایر ملت های مسلمان در مقابله با استکبار جهانی و حکومت های خودکامه و ستم گر شده است، اذهان بسیاری از انسان های آزاده و به ویژه متفکران و اندیشمندانِ سایر مذاهب اسلامی را به سوی خود جلب کرده است و موجب رشد روز افزون علاقه مندان به کسب آگاهی درباره این مذهب شده است و در مقابل، مخالفان مکتب اهل بیت علیهم السلام که حفظ موقعیت مذهبی و سیاسی خود را در مخالفت و تضعیف تشیع می دانند، به مقابله با آنان برخواسته، تهاجم گسترده ای را بر ضد آنان سامان داده اند که بخشی از آن تخریب فکری و فرهنگی تشیع دوازده امامی و وارد نمودن اتهامات واهی به امامان، علما و حتی عموم شیعیان و تاریخ آنان است. اغلب اتهاماتی را که آنان امروزه در سطح بسیار گسترده و از طریق رسانه های عمومی، مانند ماهواره و اینترنت مطرح می کنند، برای نابودی فرهنگ عاشورایی است؛ زیرا آنان این فرهنگ را بزرگ ترین مانع بر سر راه رسیدن به اهداف خویش می بینند.

بر اساس آمار موجود، امروزه بیش از هشتاد شبکه ماهواره ای فارسی زبان در حال اجرای برنامه می باشند. و اغلب این شبکه ها رویکردی غیر دینی داشته و با هدف نابودی اعتقادات اسلامی- شیعی مخاطبان، راه اندازی شده اند. استفاده مردم و به ویژه جوانان از این رسانه ها و عدم تسلط آنان بر «علم تاریخ»، باعث شده که شبهات متعددی پیرامون قیام عاشورا در ذهن آنان نقش بندد. بررسی های انجام شده نشان می دهد که منابع این شبهات عبارتند از:

۱. منابع ضعیف؛ مانند مقتل تحریف شده ابومخنف.

۲. منابع غیر معتبر نزد شیعیان؛ مانند: «منهاج السنه النبویه»، نوشته «ابن تیمیه»، بنیان گذار فکری وهابیت و یا «البدایه و النهایه»، نوشته «ابن کثیر» که هر دو نویسنده با تحریف تاریخ و وارونه جلوه دادن آن، اقدام به رواج گسترده مطالب موهن و خلاف واقع برضد ائمه علیهم السلام و شیعیان نموده اند.

۳. «کتاب های پر از تحریف حال حاضر» و یا منابعی که هدفشان «جمع آوری تمام روایات موجود نزد شیعیان بوده» و شناخت روایات تحریف شده را بر عهده خود محققین و پژوهش گران نهاده است.

در این میان، استفاده ناصحیح از« اینترنت» را نیز نباید فراموش کرد. وجود سایت های متعددی که تنها هدفشان تضعیف روحیه عاشورایی جوانان این مرز بوم است، یکی از مهم ترین راه های ترویج این شبهات است.

مهم ترین شبهات و سؤال ها درباره حادثه کربلا را همراه با پاسخ های آنها مرور کرده و در پایان برخی از پرسش ها، به کتاب ها و یا منابع مفید مرتبط با آنها نیز اشاره شده است.

۱. زیارت های عاشورا، اربعین و وارث از کدام امام نقل شده اند؟

الف. زیارت عاشورا

این زیارت از امام باقر علیه السلام نقل شده است. وی در ایام کودکی در واقعه کربلا حضور داشت. امام علیه السلام این دعا را به شخصی به نام «علقمه بن محمد حضرمی» آموخت و او نیز به «صالح بن عقبه» و «سیف بن عمیره» این دعا را یاد داد. ابن قولویه قمی (پدر شیخ صدوق) نیز در کتاب «کامل الزیارات» نوشته است: «صالح بن عقبه» و «سیف بن عمیره» نقل کرده اند که «علقمه بن محمد حضرمی» به حضور امام باقر علیه السلام رسید و از وی خواست که به وی زیارتی بیاموزد که دو کار بُرد داشته باشد؛ بدین معنا که هم بتواند آن را در روز عاشورا و هنگام تشرف به حرم امام حسین علیه السلام بخواند و هم اگر توفیق زیارت قبر امام علیه السلام را نداشت، بتواند به وسیله آن دعا، امام را از راه دور و یا از خانه خود، زیارت کند و آن گاه، امام علیه السلام زیارت عاشورا را به وی آموخت.

ب. زیارت اربعین

این زیارت از امام صادق علیه السلام نقل شده است. امام علیه السلام این زیارت را به شخصی به نام «صفوان بن مهران» آموخته و شیخ طوسی نیز با واسطه، این زیارت را در «تهذیب» و «مصباح المتهجد» آورده است.

ج. زیارت وارث

سید بن طاووس این زیارت را با چند واسطه از جابر جعفی و او از امام صادق علیه السلام نقل کرده است.

۲. چرا امام حسین علیه السلام در زمان معاویه قیام نکرد؟

پس از شهادت امام حسن علیه السلام، تعدادی از شیعیان به تصوّر عوض شدن شرایط، دور هم جمع شده، به این نتیجه رسیدند که با نامه نگاری به امام حسین علیه السلام، او را برای قیام برضدّ معاویه، به کوفه دعوت کنند و آمادگی و همراهی خود را تا پای مرگ، به او اعلام کنند.

یکی از اوّلین نامه ها در این زمان که به وسیله یکی از شخصیت های بزرگ کوفه، به نام جَعْدَه بن هُبَیرَه (پسرعمه امام حسین علیه السلام نگاشته شده، چنین است:

«تعدادی از شیعیان تو در این جا تمایل فراوان به شما دارند و هیچ کس را با شما قابل مقایسه نمی دانند، آنها قبلاً دیدگاه برادرت حسن [علیه السلام ] را در بازایستادن از جنگ، دانسته اند و تو را به نرمی با دوستان و شدّت با دشمنانت در راه خدا، می شناسند. اگر می خواهی این امر [حکومت ] را به دست آوری، نزد ما بیا که ما خود را برای مرگ همراه تو، آماده ساخته ایم».

امام علیه السلام در جواب چنین نوشت: «من در این زمان به این مطلب [حکومت ] اعتقاد ندارم؛ پس شما که رحمت خداوند بر شما باد، تا زمانی که معاویه زنده است، حرکتی نکنید و در خانه ها مخفی شوید و از برانگیختن بدگمانی [حکومت ] بپرهیزید. اگر اتفاقی برای او افتاد [از دنیا رفت ]، و من زنده بودم، آن هنگام، نظر خود را برای شما خواهم نوشت».

پس از این جواب و نیز به دنبال ملاقات های حضوری که گروهی از کوفیان با امام داشتند. کوفیان از این که امام در آن شرایط، دست به اقدامی بزند، ناامید شدند و دعوت و نامه نگاری را ادامه ندادند؛ اما اتّفاقی افتاد که کوفیان را با تصوّر تغییر شرایط، به نامه نگاری دوباره واداشت و آن، اعلام ولیعهدی یزید و فشار برای بیعت گرفتن برای او بود. این اقدام معاویه، خلاف صلح نامه او با امام حسن علیه السلام بود که بر اساس آن معاویه حق انتخاب جانشین برای خودش را نداشت. کوفیان که ظاهراً از مخالفت امام حسین علیه السلام با این بیعت آگاه شده بودند، نامه ای به امام علیه السلام نوشته، از او خواستند تا برضدّ معاویه قیام کند؛ امّا وی این درخواست را نیز نپذیرفت.

علّت پاسخ منفی امام به این دعوت ها، در زمان معاویه، می تواند ریشه در مسائل زیر داشته باشد:

۱. وجود صلح نامه (که مورد تأیید امام حسین علیه السلام نیز بود) و در آن تأکید شده بود که پس از معاویه، قدرت به امام حسین علیه السلام خواهد رسید.

۲. قدرت و شخصیت منافق گونه معاویه؛ زیرا او از یک سو از هر فرصتی برای ضربه زدن به خاندان علوی استفاده می کرد و در این راه حتی تا مسموم کردن و به شهادت رساندن امام حسن علیه السلام پیش رفت و از سوی دیگر، وانمود می کرد که به بهترین وجه ممکن، با این خاندان، به ویژه شخص امام حسین علیه السلام مدارا می کند و حرمت آنان را پاس می دارد و بدین گونه در بین مردم، خود را به عنوان خلیفه ای مشروع، معرفی کرده و چهره ای نیکو برای خود فراهم آورده بود.

۳. پذیرش عمومی حکومتِ معاویه از سوی جامعه آن روز.

۴. عدم اقبال عمومی شیعیان کوفه که نامه نگاری های آنها برخلاف سال شصت، به صورت گسترده نبود.

۵. روشن نبودن انگیزه های کوفیان و دیگر مسلمانانی که از امام درخواست قیام برضد معاویه را داشتند.

۳. امام حسین علیه السلام که کوفیان را شناخته بود, چرا پسر عموی خویش مسلم را به کوفه فرستاد؟

زیرا امام حسین علیه السلام با انبوه نامه های کوفیان مواجه شد؛ نامه هایی که در آنها پیغام داده بودند که «اگر نزد ما نیایی، گنه کار هستی». بنابراین امام علیه السلام از یک طرف تحت فشار حکومت بنی اُمَیه بود که خواستار بیعت او با یزید بودند و او با ردّ این خواسته، از مدینه ناخواسته مهاجرت کرده بود و در حرم الهی نیز در معرض خطر قرار داشت و از طرف دیگر با این حجم زیادی از نامه های دعوت کوفیان مواجه بود و باید پاسخ روشنی به این نامه ها می داد؛ زیرا جمعیت انبوه دعوت کننده کوفه، حجّت را بر امام تمام کرده بودند و پاسخی شایسته می طلبیدند.

۴. این درست است که می گویند امامان شیعه و به طور خاص امام حسن و امام حسین علیه السلام در جنگ و کشتار ایرانیان حضور داشتند و پس از اسارت زنان ایرانی، زیباترین دختر امپراطور ایران را برای خود برداشته اند و امام حسین علیه السلام با او ازدواج کرد؟

این سوال دارای سه بخش زیر می باشد که باید به هر یک جد