پاورپوینت کامل نقش معاشرت در تربیت و زندگی انسان ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش معاشرت در تربیت و زندگی انسان ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش معاشرت در تربیت و زندگی انسان ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش معاشرت در تربیت و زندگی انسان ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

پسر نوح با بدان بنشست

خاندان نبوتش گم شد

سگ اصحاب کهف روزی چند

پی نیکان گرفت و مردم شد

انسان در زندگی دنیا، گریزی از معاشرت با دیگران ندارد و ترک معاشرت به طور کلی در برخی موارد، غیر مقدور و یا غیر صحیح می باشد. و به یقین، هر معاشرتی هم مطلوب و پسندیده نیست؛ حال که آدمی چاره ای جز معاشرت ندارد، پس انسان باید بر اساس یک معیار صحیح و سالم، با دیگران معاشرت نماید و ملاکی نیکو پسندیده برای معاشرت با دیگران در اختیار داشته باشد و بر همان اساس، دوست خود را برگزیند و با او معاشرت پسندیده ای داشته باشد؛ تا بیشترین و بهترین بهره را از معاشرت با او ببرد. یکی از خواسته های فطری انسان که بدون آموزش از دیگران و یا تلقین حاصل می شود و انسان خود به خود به آن تمایل دارد، همان میل به معاشرت با دیگران است. این میل فطری، آن چنان مقبول است که حتّی گفته شده انسان، مدنی بالطّبع است و زندگی اجتماعی، جزء طبیعت و فطرت انسان است. از سوی دیگر، با وجدان خود در می یابیم که میل به معاشرت با دیگران، در نهاد آدمی وجود دارد و گویا از همین روست که او از تنهایی رنج می برد. اگر آدمی برای مدتی هر چند کوتاه در جایی تنها باشد که هیچ کس را نبیند، خیلی به او سخت می گذرد و اگر این تنهایی غیر اختیاری و اجباری باشد، تحمل آن سخت تر است. میل به معاشرت با انسان های دیگر، به حدّی قوی است که به معاشرت با دوست، آشنا و همشهری، محدود نمی شود؛ بلکه هر گاه انسان شخص دیگری را مشاهده می کند، علاقه مند است با او ارتباط بر قرار کند و اندک اُنسی بگیرد؛ مثلاً اگر به طور تصادفی در بیابان و یا جنگل گرفتار شود و برای مدتی نتواند با انسان های دیگر ارتباط داشته باشد، به محض مشاهده یک انسان، آن قدر خوشحال و مسرور می شود که گویا گم شده خود را یافته است؛ به گونه ای که اگر آن فرد کاملاً غریبه و ناشناس باشد و حتّی زبان او را نفهمد و ارتباط کلامی هم بر قرار نشود، باز هم با مشاهده او، خیلی خوشحال می شود و دوست دارد با او صحبتی بکند و اُنس بگیرد. این رفتار، نشانه این است که میل به معاشرت با انسان های دیگر، یک میل فطری است.

شدت این میل در سنین مختلف، متفاوت است؛ مثلاً در سنین نوجوانی، این میل بسیار قوی است؛ در حالی که بعد از این مقطع سنی و با افزایش سن، کمرنگ تر می شود. خدای متعال بر اساس حکمتی این میل را در وجود انسان قرار داده است و یکی از حکمت های آن، این است که معاشرت با انسان های دیگر، به ویژه با انسان های ایده آل، بهترین وسیله برای نیل به سعادت و مقصد عالی است.

کسانی که فکر می کنند باید به کلّی از انسان ها دوری کنند و در تنهایی زندگی کنند، از بینش اسلامی صحیح بی بهره هستند و بر خلاف فطرت، قدم بر می دارند و برخلاف تعالیم اسلامی، عمل می کنند. سعدی در این باره می گوید:

بزرگی دیدم اندر کوهساری

قناعت کرده از دنیا به غاری

ورا گفتم به شهر اندر نیایی؟

که باری بندی از دل برگشایی

بگفت آن جا پری رویان نغزند

چون گل بسیار شد، پیلان بلغزند

این در حالی است که خداوند منّان هر کدام از انسان ها را برای یکدیگر نعمت قرار داده است و برای هر کدام، خاصیت ویژه ای نهاده است؛ ولی ما گاهی نعمت ها را به نقمت تبدیل می کنیم. ما آدمیان باید از وجود یکدیگر، بهترین استفاده ها را ببریم و در این میان، باب معاشرت و رفاقت، مؤثرترین وسیله خیری است که خداوند سبحان به روی بشر گشوده است. آن قدر که یک رفیق می تواند در زندگی انسان مؤثر باشد، هیچ عامل دیگری در جهت دادن به راه زندگی، مؤثر نیست. نوجوانان بیش از هر گروه دیگر، تحت تأثیر دوستان و همسایگان و گروه های دوستی قرار می گیرند.

تأثیر این الگوها در زندگی، تأثیری عمیق و گریز ناپذیر است که بدون توجه و اراده، تمام ابعاد زندگی را تحت تأثیر قرار می دهد و این تأثیر، چنان نافذ و غیر محسوس است که برخی بزرگان گفته اند که تأثیر رفیق برزندگی انسان، همانند غذایی است که در دهان گذاشته و جویده می شود که انسان از خوردن، جوییدن و مزه مزه کردنش، لذت می برد و متوجه نیست که این لقمه آرام آرام از گلو پایین می رود و ناگهان متوجه می شود که چیزی در دهانش نیست. رفیق بد هم همین طور است. او خوبی های انسان را می بلعد؛ بدون این که انسان متوجه شود!

سرمایه های مادی و معنوی بر اثر معاشرت بد، هیچ و پوچ می شوند و برعکس، رفیق خوب، سرمایه های مادی و معنوی را به کام انسان می ریزد. رفیق خوب می تواند بدی های آدمی را بدون هیچ زحمتی، از او دور کند و او را از آنها پاک سازد، این در حالی است که اگر آن فرد خودش بخواهد دنبال رفع آنها برود، باید مدت ها فکر و تلاش کند؛ تا عیوبش را بشناسد و آن