پاورپوینت کامل نوروز، مظهر ذوق و سلیقه ایرانی ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نوروز، مظهر ذوق و سلیقه ایرانی ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نوروز، مظهر ذوق و سلیقه ایرانی ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نوروز، مظهر ذوق و سلیقه ایرانی ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

گزیده سخنان رهبر فرزانه انقلاب درباره عید نوروز

آن چه پیش روی شماست، گلچینی از سخنان رهبر معظم انقلاب از سال ۱۳۶۹ تا ۱۳۹۰ درباره عید نوروز است که در دو بخش با عناوین ماهیت نوروز و تکالیف آن تدوین یافته است.

الف. ماهیت نوروز

۱. سال شمسی افتخار ملت ایران؛

« [ما] تنها ملتی هستیم که هم مبدأ تاریخ قمری و هم مبدأ تاریخ شمسی را براساس هجرت نبی مکرّم اسلام قرار داده و محاسبه می کنیم. آغاز سال قمری، اوّل ماه محرم است که بقیه ملت های مسلمان هم در محاسبه ماه های قمری، با ما شریکند؛ ولی برای حساب هایی که لازم است سر راست و مضبوط باشد، بقیه ملت های مسلمان، از سال میلادی مسیحی استفاده می کنند و تنها ملت ماست که از سال شمسی استفاده می کند که آغاز آن نیز هجرت پیغمبر است؛ یعنی در واقع، عید نوروز که اوّل سال شمسی است، یک سال دیگر بر هجرت پیغمبر و هجرت بزرگ اسلامی و پیدایش حکومت اسلامی اضافه می شود. سال شمسی ما هم هجری شمسی است و این، افتخار ملت ایران است».۱

۲. نوروز، مظهر ذوق و سلیقه ایرانی؛

«در ضمن، اوّلِ سال را اوّلِ فصل بهار انتخاب کرده ایم؛ در حالی که مسیحیان، اوّلِ زمستان را اوّلِ سال قرار می دهند! البته فرق آنها با ما این است که ولادت حضرت مسیح، تاریخ مشخّصی ندارد و یک مطلب حدسی است؛ در حالی که هجرت نبی مکرّم اسلام، از نظر تاریخی، کاملاً دقیق و مشخّص است. به هر حال، ما اوّلِ بهار را اوّلِ سال خودمان قرار داده ایم که این هم یک ذوق و سلیقه ایرانی است. اوّلِ بهار، اوّلِ رویش طبیعت، اوّلِ بیداری باغ و راغ و بوستان و اوّلِ بالندگی همه موجودات زنده است. این بهتر از زمستان است که وقت مردن و انجماد طبیعت و گیاه و نباتات است».۲

۳. نوروز اسلامی، نه نوروز باستانی؛

«اسلام با سنّت هایی که از قبل از اسلام باقی مانده است، دو نوع رفتار می کند؛ اوّلاً بعضی سنّت های غلط را به کلّی از بین می برد و نابود می کند…. ثانیاً اسلام بعضی از سنّت ها را از بین نبرده است؛ کالبد سنّت را نگه داشته و محتوا و روح آن را عوض کرده است…. مردم ما عینِ همین کار را با نوروز کردند؛ نوروز را نگه داشتند و محتوای آن را عوض کردند. نوروز در ایران، جشنی در خدمت حکومت های استبدادی قبل از اسلام بود! به همین خاطر است که «نوروز باستانی» می گویند! نوروزاش خوب است؛ ولی باستانی اش بد است! باستانی، یعنی این که همه این جشن های دوره سال – مثل جشن نوروز یا جشن مهرگان یا جشن های دیگری نظیر خردادگان، مردادگان و جشن های گوناگونی که قبل از اسلام بوده است – در خدمت حکومت های استبدادی و سلطنت های پوسیده دوران جاهلیت ایران بود! محتوای نوروز، محتوای مردمی و خدایی نبود؛ توجّه و ارادت به حضرت حق در آن نبود؛ جهات عاطفی و انسانی و مردمی در نوروز نبود! ملت ایران، نوروز را نگه داشتند؛ اما محتوای آن را عوض کردند. این محتوای امروز نوروز ایرانی، غیر از محتوای باستانی است».۳

۴. روزهای نوروز؛

«…در معنای نوروز و این که نوروز چیست، در روایات مختلف، تعبیرات مختلفی هست؛ مثلاً آن روزی که رسول اکرم [صلّی اللّه علیه وآله]، امیرالمؤمنین را به خلافت منصوب کرد، آن روز، نوروز بود یا در روایت دیگر، آن روزی که دجّال در آخرالزمان، به دست حضرت مهدی [ارواحنافداه] به قتل می رسد، آن روز، نوروز است یا حتّی در بعضی از روایات آمده، آن روزی که آدم هبوط کرد، آن روز، نوروز بود. نوروز، یعنی روزی نو در تاریخ بشر و حالتی نو در زندگی انسان ها».۴

۵. بهره برداری دینی از نوروز؛

«حقیقت این است که مردم عزیز کشور ما در طول سالیان متمادی و به خصوص در اوقات حاکمیت نظام اسلامی بر کشور، از عید نوروز هم برای معنویت، برای معرفت، برای نزدیکی به خدا استفاده کرده اند. شاهد هم این است که شما در ساعت تحویل، اگر ملاحظه کنید، می بینید بیشتر مردم در مراکز دینی، در بارگاه ها، در زیارتگاه ها و مشاهد مشرفه و در مساجد، مشغول توجه و دعا و ذکرند. معنای این حرکت عظیم، این است که ملت ایران از این آیین و از این سنت هم برای دین بهره برداری می کند. این باید خط شاخصی باشد برای ما در همه امور که برای پیشرفت معرفت خود، معنویت خود، دین خود، استقرار احکام اسلامی و معارف اسلامی و اخلاق اسلامی، [از آن] بهره برداری کنیم».۵

ب. تکالیف نوروز

۱. شرط نوروز بودن نوروز؛

«حال اگر شما می خواهید روز اوّلِ فروردین را هم برای خودتان روز «نو» و نوروز قرار دهید، شرط دارد؛ شرطش این است که کاری کنید و حرکتی انجام دهید؛ حادثه ای بیافرینید. آن حادثه در کجاست؟ در درون خود شما! «یا مقلّب القلوب و الابصار. یا مدبّر اللیل و النّهار. یا محوّل الحول و الاحوال. حوّل حالنا الی احسن الحال». اگر حال خود را عوض کردید، اگر توانستید گوهر انسانی خود را درخشان تر کنید، حقیقتاً برای شما نوروز است! اگر توانستید پیام انقلاب، پیام پیامبران، پیام امام بزرگوار و پیام خون های مطهّرِ بهترین جوانان این ملت را – که در این راه ریخته شده است – به دل خودتان منتقل کنید، برای شما نوروز است».۶

۲. رسیدگی به حساب؛

«یکی از وظایف اوّل سال این است که هر کسی به حالات و حساب خود – هم حساب شخصی، هم حساب عمومی، هم شخص، هم جماعت، مثل یک ملت – رسیدگی کند. این، بهانه خوبی است که انسان به پشت سر خود برگردد و غفلت هایی را که انجام داده است، کوتاهی ها و کارهای ناشایستی که از او سر زده است و همچنین کارهای خوب خود را یک بار دیگر مشاهده کند؛ یعنی برادران و خواهران عزیز من! همه ما باید عادت کنیم که هر سالی که نو می شود، به مناسب اوّل سال، به گذشته یک ساله خود یک نگاهی بکنیم…».۷

۳. نشانه های تحویل حال به احسن حال؛

«این جا سؤال پیش می آید که نشانه و جهت این کامل شدن چیست و چگونه می شود که انسان حالش بهتر می گردد و به سمت کامل تر شدنش پیش می رود؟ من، دو عنوان را به عنوان نشانه به شما عزیزان خودم که این صحبت را در آغاز سال می شنوید، عرض می کنم. این دو نشانه، عبارت است از سازش و آشتی با خدا و سازش و آشتی با مردم. ما هر جا هستیم و هر کیفیت حالی که داریم، باید به سمت اُنس و آشتی کردن با خدای متعال پیش برویم؛ یعنی گناهان را در رفتار خودمان جست وجو کنیم و آنها را کنار بگذاریم. انسان، غالباً بدی های کار خودش را نمی شناسد؛ به عبارت دیگر، حبّ نفسش نمی گذارد که ما به نواقص و عیوب خودمان آشنا شویم. پس، باید اوّل