پاورپوینت کامل معرفت امام ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرفت امام ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرفت امام ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرفت امام ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل معرفت امام ۳۶ اسلاید در PowerPointت و درک ولایت، بسیار ظریف و به اصطلاح، صراط گونه است؛ یعنی به قدری دقیق است که برای دریافتش باید انسان بیش از حد دقت کند. درک قلب عالم هستی که ما اسمش را «امام» می گذاریم، احتیاج به قلبی روشن و عقلی پویا دارد. البته درک مطالب عمیق امامت و تبیین آن کار آسانی نیست؛ ولی ما با سرمایه اندک و داشته ناچیز خویش، نکاتی را تقدیم می داریم.

نیاز انسان به انسان کامل برای تکامل

انسان ها به چه میزان از کمال بهره مندند و آیا می شود جهان هستی بدون انسان کامل باشد و به عبارت دیگر، آیا انسانیت هم مانند شوری و چربی، دارای مراتب است؟ در پاسخ باید گفت: بلی، انسانیت نیز حقیقتی دارای مراتب است؛ البته حقیقت انسانیت، امری معنوی و جدا از ویژگی های مادی و جسمی است.

ممکن است یک نفر ده درصد و دیگری پنجاه درصد و سومی نوددرصد از حقیقت انسانیت بهره مند باشد؛ اما همه اینها باید به موجودی ختم شوند که صد درصد انسانیت دارد و آن «انسان کامل» است.

از این انسان کامل، در فرهنگ دینی، به «امام» تعبیر می شود و به تعبیر عزیزالدین نسفی، «هر چیزی را مغزی است که بیش از یکی هم نباشد و انسان کامل، مغز عالم هستی است».

مَثَل انسان کامل در عالم هستی، مَثَل روح در بدن است که همه جا هست و در همه جا حضور می یابد.

انسان کامل، محور هستی است و حضورش در تمام عالم هستی، کامل است و هر موجودی بخواهد با مبدأ هستی ارتباط برقرار کند، از طریق انسان کامل، می تواند ورود پیدا کند و به همین دلیل از «امام» به عنوان «واسطه فیض» نام برده می شود. امام، واسطه فیض برای تمام هستی است. در زیارت جامعه آمده است: «خدا به وسیله شما آغاز کرد و به شما ختم می کند و به خاطر شما، باران را فرو می فرستد و به وسیله شما، آسمان را از این که بر زمین افتد، نگه داشته است؛ مگر به اجازه او و به خاطر شما، اندوه را بیرون برد و سختی را برطرف کند».

توسل به امام و ارتباط با ملکوت هستی

«انسان کامل»، باطن و قطب جهان هستی است و همگی برای انسان شدن و به انسانیت رسیدن، از طریق باطن و بُعد انسانی خویش، با باطن و محور هستی، مرتبط می شوند و از این ارتباط، به «توسل» تعبیر می شود و این، سِرِّ توسل به اهل بیت علیهم السلام است

نکته دیگر که از بحث فوق حاصل می شود این است که برای مدد گرفتن از انسان کامل و انسانیت او، نیازی به وجود مادی و جسمانی او نیست. او، قلب هستی است و نبض عالم هستی با نبض او هماهنگ است. بنابراین، چه پیدا باشد چه پنهان، وجود مادی او تأثیری در مدد گرفتن از او ندارد. این است که می گوییم امام، زنده و مرده ندارد و تنها جسم او تحت تأثیر مرگ و حیات است؛ اما روح و انسانیت، مرگ ندارد و همیشه زنده است و به همین دلیل است که در اذن دخول حرم های مطهر اهل بیت علیهم السلام چنین می خوانیم: «اشهد انّک تسمع کلامی و تردّ سلامی؛ شهادت می دهم که سخنم را می شنوی و سلامم را پاسخ می گویی».

شخصیت حقیقی و حقوقی امام

امام دارای یک شخصیت حقیقی و یک شخصیت حقوقی است. شخصیت حقیقی او، همان وجود مادی و مشخصات شناسنامه ای و صفات و ملکات شخصی اوست؛ اما شخصیت حقوقی «امام»، به مقام و موقعیت اجتماعی و بُعد ملکوتی و مقام امامت وی مربوط می شود که در قرآن از آن به «عهد الهی» تعبیر شده است و همین شخصیت حقوقی امام و جایگاه «امامت» است که حفظ احترام و حریم آن بر همگان و حتی بر خود امام، لازم است؛ چنان که ولایت فقیه و ریاست جمهوری نیز یک نوع شخصیت حقوقی است که دارای اختیارات و دارای احترام و حریم ویژه ای است؛ به طوری که حتی شخص ولی فقیه و شخص رئیس جمهوری نیز لازم است حافظ آن حریم باشند.

بنابراین، جسم امام نیز مانند جسم دیگران، گرفتار مرگ می شود؛ اما شخصیت حقوقی یا همان «امامت»، مرگ و زوال ندارد.

این که امام صادق علیه السلام درباره حضرت حجت علیه السلام می فرماید: «لو ادرکته لخدمته ایام حیاتی؛ اگر روزگار او را درک کنم، تمام عمر در خدمت او خواهم بود»، شاید اشاره به همین مقام امامت و شخصیت حقوقی آن حضرت باشد.

این که امام حسین علیه السلام در کربلا شهید شد و به گمان برخی، خود را به کشتن داد، در حقیقت، فدا کردن جان خویش در حفظ و حراست از مقام «امامت» بود و به عبارت دیگر، جسم خود را فدای شخصیت حقوقی کرد و این کار، کاملاً عاقلانه و حتی واجب است و نیز حضرت زهرا علیهاالسلام که جان خود را در راه دفاع از «امامت» در طبق اخلاص نهاد، به این علت بود که امامت و ولایت علی علیه السلام مورد هجوم اهل سقیفه قرار گرفته بود. در زمان امیرالمؤمنین علیه السلام، مشکل عمده اهل سقیفه، این بود که جایگاه حقوقی آن حضرت را منکر شدند وگرنه، همگی نسبت به شخصیت حقیقی امام علی علیه السلام که داماد پیغمبر صلی الله علیه وآله و فاتح خیبر و اولین مؤمن به پیامبر و… است، اطلاع کامل داشتند و همین شخصیت حقوقی امام علی علیه السلام است که در روز غدیر خم مورد توجه و تأکید پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله قرار گرفت و همه انسان ها به آن مقام امامت و ولایت فراخوانده شدند.

ما باید برای شناخت این جنبه و این جایگاه بلند، تلاش کنیم. حدیث « مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَهًجَاهِلِیه؛ هر کس بمیرد و امام زمان خویش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است»، ناظر به شناخت «امامت» امام است؛ نه شناخت شناسنامه ای. وگرنه، همه ما تقریباً می دانیم که هر کدام از امامان علیهم السلام در چه تاریخی متولد شدند و چند سال امامت کردند؛ چه ویژگی هایی داشتند و چه زمانی از دنیا رفتند.دانستن اینها، حداقل معرفت نسبت به امام است؛ اما تلاش ما باید