پاورپوینت کامل راه های رسیدن به سیاست شاید سیب زمینی باشی، بهتر باشد ۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راه های رسیدن به سیاست شاید سیب زمینی باشی، بهتر باشد ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راه های رسیدن به سیاست شاید سیب زمینی باشی، بهتر باشد ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راه های رسیدن به سیاست شاید سیب زمینی باشی، بهتر باشد ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

شاید سیب زمینی باشی، بهتر باشد. سرت به درس و مشقت گرم است و جزوه ات را با خودکار آبی و قرمز می نویسی و زودتر می آیی و کلاست که تمام شد، بر می گردی خانه یا خوابگاه و با کسی هم نمی خواهد دوست باشی که رفیق بی کلک، مادر است!

دیگر ته شیطنت تو می شود این که توی راه دانشگاه هدفونت را به گوشت بزنی و کمی موسیقی گوش بدهی و یا این که سر راه برگشت از خانه، بایستی جلوی کیوسک روزنامه فروشی، یک مجله سینمایی بخری و توی راه و یا شب ها قبل از خواب بخوانیش و یا این که. .. بگذریم. اما تا کی؟ یک روز برمی گردی و از خودت می پرسی: واقعاً تا کی؟ تا کی می خواهی سیب زمینی باشی؟ نمی ترسی یک روز پوستت را بکنند و توی روغن داغ، سرخت کنند و با سس قرمز….

یک کمی هم از بغل دستی ات یاد بگیر. فرقی نمی کند، سمت راستی یا سمت چپی. هر دو شان سیاسی هستند. نه، واقعاً فرقی نمی کند؛ حتی نفر جلویی یا پشت سری ات. یک نگاهی که به اطرافت می کنی، می بینی همه شان یک جور درگیر هستند و به هر حال، یک منش سیاسی را دنبال می کنند؛ دختر و پسر هم ندارد؛ فقط بعضی هاشان سوخت بیشتری مصرف می کند و بیش فعالی دارند.

کافی است کمی ناراضی باشی؛ ناراضی از آنهایی که خیلی راضی اند و یا از آنهایی که همیشه ناراضی اند. کافی است معترض باشی؛ مثل آدم های توی اتوبوس راه دانشگاه؛ مثل آن وقت که هدفونت را از گوشت در می آوردی و صدایشان را می شنیدی. همین که به چیزی گیر بدهی و اظهار نظر کنی، می شوی سیاسی. حالا انتخاب با خود توست. این که مثل کدام یک باشی؛ مثل بغل دستی هایت یا آدم های توی اتوبوس. برای تو که درس خوانده ای و جوانی و اول راهی و کمی هم ادعایت می شود، بهتر است که مثل هم صنف های خودت باشی؛ اما این تازه اول راه است؛ زیرا راه های رسیدن به سیاست، به عدد تک تک دانشجویان می باشند؛ فقط بعضی ها کمی به هم شبیه ترند و تشکیل تشکل داده اند و تیم و باند شده اند و کار سیاسی می کنند. این جا، اولین مرحله جدی برای انتخاب است؛ این که ببینی شبیه کدام تیم و گ