پاورپوینت کامل سیمای علمی امام صادق علیه السلام ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیمای علمی امام صادق علیه السلام ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیمای علمی امام صادق علیه السلام ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیمای علمی امام صادق علیه السلام ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

سالروز میلاد امام صادق علیه السلام در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۲ ق. در مدینه، فرصتی است تا به سیمای علمی آن حضرت اشاره کنیم.

عصر امام صادق علیه السلام، دوران شکوفایی علمی و گسترش فرهنگ و اندیشه اسلام و تفکر دینی از یک سو و مطرح شدن فرهنگ های ملل دیگر و ادیان مختلف و ترجمه آثار گوناگون بود.

امام صادق علیه السلام با استفاده از شرایط حکومت متزلزل امویان و نوپایی خلفای عباسی، اقدام به نشر علوم و احادیث کرد؛ تا حدی که به جهت گسترش مکتب شیعه در زمان آن امام، این مذهب به نام «مذهب جعفری» مشهور شد.

در آن عصر، افراد بسیاری از دور و نزدیک، به مدینه می آمدند و از جلسات عمومی و خصوصی آن حضرت، بهره می گرفتند؛ حدیث می شنیدند و یادداشت می کردند. تعداد کسانی را که از او حدیث نقل کرده اند، چهار هزار نفر شمرده اند.

از جمله آنان، می توان به ابان بن تغلب، هشام بن حکم، محمد بن مسلم، زراره، سماعه، حمران بن اعین، علی بن حمزه، جابربن حیان و… اشاره کرد.

مدتی از عمر شریف آن حضرت نیز در عراق گذشت و از آن جا به نشر دانش می پرداخت. بسیاری از عالمان اهل سنت، مانند ابوحنیفه نیز شاگرد آن حضرت بودند. در کتاب های حدیثی، ده ها هزار روایت در موضوعات فقهی، کلامی، تفسیری، اخلاقی و… از آن حضرت نقل شده که از گنجینه های ارزشمند معارف اهل بیت علیهم السلام به شمار می روند. خلفای عباسی از موقعیت ممتاز آن حضرت پیوسته در هراس بودند و گاه و بیگاه، مأموران خود را برای خانه گردی و دست گیری آن حضرت می فرستادند. سخت گیری ها و آزارهای خلفای جور برای آن پیشوای معصوم و شیعیانش، محدودیت هایی ایجاد کرده بود؛ ولی همواره آن حضرت توانست در آن عصر خفقان، پرچم هدایت گر اهل بیت علیهم السلام را برافراشته نگه دارد و مکتب پربار علمی، فقهی و اخلاقی خاندان رسالت را ترویج کند.

صادق آل محمد، با بیانی بلیغ و کلامی فصیح، زبان رسای اسلام بود؛ علم گستر و شاگرد پرور، نورافشان و راهنما، احیاگر مکتب و مفسر قرآن و مبین حلال و حرام خدا.

چهارهزار قلم در کف راویان و اصحاب، حکمت، حدیث و فقه را از زبان او بر صفحات کتاب ها می نگاشتند و شاگردانش هر جا می رفتند، «قال الصادق» گویان، نور آن احادیث را در ظلمت های تاریخ، می افشاندند و دل ها و جان ها را سیراب می ساختند. احادیث آن امام، میراثی ارزشمند و سفره ای گسترده است که امروز، حوزه های علمیه و علمای دین و پژوهش گران مباحث دینی و مبلغان مکتب و پیروان اهل بیت علیهم السلام، همه و همه بر سر این سفره نشسته اند و از آن بهره مند می شوند.

نام آن حضرت بر سر در حوزه های علمیه، نقش بسته است و فقها، خوشه چین علوم صادق آل محمدند و مکتب و مذهب ما، با افتخار، عنوان «جعفری» را بر خود نهاده و افتخار هر روحانی و عالم دینی است که شاگرد مکتب امام صادق علیه السلام باشد.

چهره علمی امام صادق علیه السلام، از ورای قرن های متمادی، همچنان تابان است. گرچه خلفای عباسی، می کوشیدند تا بعد علمی آن حضرت را پنهان سازند و تاریخ نگاران وابسته به دربارها، تلاش می کردند با علم کردن دیگر چهره ها، شخصیت او را در انزوا و در مُحاق قرار دهند، اما او همچنان می تابید و نور می افشاند و محضر علمی اش آن چنان پرجاذبه بود که مردم از همه نقاط جهان، برای بهره بردن از علوم بی پایان آن حضرت، به سوی مدینه می رفتند.

در زمان امام باقر و امام صادق علیهماالسلام، مسجد مدینه، یک پایگاه عظیم علمی شده بود که علوم و معارف، به محدثان، فقیهان و مفسران می رسید. به گواهی تاریخ، از محضر هیچ کس همچون امام صادق علیه السلام، بهره علمی برده نشده است و این با وجود محدودیت هایی بود که قدرت های حاکم برای ائمه معصوم علیهم السلام، پیش می آوردند.

شیخ مفید (متوفای قرن چهارم) درباره امام صادق علیه السلام چنین نوشته است:

آن حضرت از میان همه برادرانش، تنها جانشین صادقِ پدرش، امام باقر علیه السلام بود و در علم و فضل و موقعیت و جلالت شأن، بر همه برتری داشت. مردم از هر سو برای استفاده از علوم او می آمدند و آوازه آن حضرت در همه شهرها پیچیده بود و از هیچ کس به اندازه آن امام، حدیث نقل نشده است.۱

نجاشی در کتاب خود از حسن بن وشاء، چنین نقل کرده است: من در مسجد کوفه، نهصد مرد کهن سال را دیدم