پاورپوینت کامل کار و مقام استاد در نظام قدیمِ قدیمِ قدیمِ آموزشی ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کار و مقام استاد در نظام قدیمِ قدیمِ قدیمِ آموزشی ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کار و مقام استاد در نظام قدیمِ قدیمِ قدیمِ آموزشی ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کار و مقام استاد در نظام قدیمِ قدیمِ قدیمِ آموزشی ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

نگاهی تاریخی به چگونگی حضور استادان در دانشگاه های جهان اسلام

تأمل در سیر آموزش و پرورش و دقت در اصول و روش های خاص آن، به نحوی که در چارچوب سنت های متفاوت مورد نظر باشد، حائز اهمیت فوق العاده است. نحوه برداشت هر قومی از مفهوم تعلیم و تربیت، در واقع، حکایت از اوصاف فرهنگ و تمدن آن قوم دارد و درجه استعداد و مرحله ای از رشد آن را نمایان می سازد.

بدون شک، اقوام، متناسب با شرایط زندگانی شان به تربیت فرزندانشان می پرداختند و کوشش همه آنها در درجه اول، حفظ و بقای خود بوده است؛ اما از طرف دیگر، از آن جا که تجارب هر نسلی به نسل بعد، انتقال می یابد و برخورد میان اقوام، اندوخته های تجربی و ذهنی آنها را از حد جغرافیایی فراتر می برد و عملا از طریق نوعی تاریخ غیر مکتوب، روح قومی آنها را بیش از پیش، تقویت می کند و به نحوی شکل می دهد که بزرگان آنها بتوانند بر اساس نوعی سنت اجتناب ناپذیر، خطوط انفس و آفاق آرمانی آنان را ترسیم کنند و به هدایت آنها بپردازند. این تثبیت و تقویت سنت های قومی، با پیدایش فرهنگ های مکتوب و آموزش از طریق خط- با حفظ جنبه های قدسی خود- قدرتی دو چندان می یابد.

در چنین فرهنگی، تعلیم خط و نگارش، جنبه ای قدسی پیدا می کند و محل تعلیم آن، یعنی مکتب نیز همین جنبه را می طلبد؛ به نحوی که غیر معقول و بعید نیست که اولین کلاس های درس در معابد و مساجد و یا در جوار آنها تشکیل شده باشد. این امر شاید با وجود توصیه های صریح به حفظ حرمت مدرسه و معلم، در تمامی فرهنگ ها، با وجود تفاوت ساختار های اجتماعی آنها، روشن تر گردد.

در این میان نقش معلم در انتقال سنت ها و باورهای قدسی، در تمدن های باستانی و به ویژه در تمدن اسلامی، نقشی پررنگ و فعال است. و شاید بتوان گفت که نقطه اصلی و جوشش و پیدایش این جریان، بدون وجود استادان اسلامی، کم فروغ می شد.

پیدایش مدارس، مذاهب و حوزه ها

برخی محققان بر این عقیده اند که مدارس قدیم بر حسب موقعیت جغرافیایی خاص خود و تحت تأثیر عوامل فرهنگی- اجتماعی، به ویژه استادان آن زمان، زمینه های شکل گیری مذاهب فقهی را فراهم آورده اند. در آغاز قرن دوم قمری، گروه هایی از محصلان و طلاب مدارس در اطراف استادان خود حلقه هایی را شکل دادند و بدین سان، اولین مراحل تکوین مذاهب فقهی پدیدار شد.

اولین نهاد های تعلیم و آموزش، مساجد بودند. مجلس، جلسه و «قاعده» که همگی به نوعی بر استقرار و نشستن دلالت دارند، می توانند شرایط و چگونگی وضعیت تعلیم و تعلم را در فرهنگ اسلامی نشان دهند. همگی این اصطلاحات بر محلی دلالت داشت که استاد و شاگردان در آن جا با تشکیل حلقه هایی به بحث و گفت وگو می پرداختند. مکتب نیز به محلی اطلاق می شد که در آن، علوم مقدماتی، مانند تعلیم خط، قرائت قرآن، شعر و اصول اعتقادی تعلیم داده می شد. بنابراین، مکتب، مقدمه ورود به مسجد، مدرسه و سپس حلقه جامع بود. وجود حلقه ها در مساجد با شرایطی همراه بود و هر حلقه، مناصب خاصی همچون استاد، نقیب و مانند آن داشت. علاوه بر این، بزرگی و کوچکی حلقه ها بسته به موضوعی که تعلیم داده می شد، تعیین می شد و اگر تعداد داوطلبان زیاد می شد، افرادی گمارده می شدند تا گفته های استاد را به سایرین برسانند. معمولاً حلقه هایی که به تعلیم حدیث اختصاص داشت، از حلقه های فقه و علوم ادبی، بزرگ تر بود. همچنین رونق حلقه ها به شهرت و محبوبیت استادان نیز وابسته بود. طلاب و شاگردان در انتخاب حلقه ها، هیچ محدودیتی نداشتند و تنها تأکیدی که وجود داشت، سنخیت طلاب فقه با حلقه هایی بود که ناچار باید مبانی آن را پذیرفته باشند.

مسجد با ظهور اسلام، همزمانی دارد و از آن زمان افراد خیر و متمکن، استادان و مشتاقان گسترش علوم و گاهی حاکمان مسلمان، از حمایت های مادی و معنوی در جهت بسط و ترویج این گونه مدارس، دریغ نمی کردند. چنین سنتی در قرن چهاردهم هجری به اوج خود رسید؛ تا جایی که کمک به ایجاد مدارس و تحصیل طلاب و حتی حقوق استادان نیز از محل وقف درآمد های حاصل از آن تأمین می شد.

نظام نامه مجلس درس

وضعیت نشستن افراد در مجلس درس به گونه ای بود که محل نشستن طلبه ها در موقع آموختن، کاملاً متناسب با سطح معلومات آنها بود؛ یعنی هر چه معلومات شخص بیشتر بود، محل نشستن او به استاد نیز نزدیک تر بود و در صورت ارتقا یا تنزل علمی طلبه، به همان نسبت، محل نشستن او نیز تغییر می کرد. با این اوصاف، طبیعی بود که رقابت میان طلاب از این حیث، شدید بود. استاد اصحاب و یاران خود را از بین بهترین شاگردانش انتخاب می کرد. طلبه خود به خود یار استاد نمی شد؛ مگر آن که دوره فقه خود را تمام می کرد و استاد نیز اجازه می داد طلبه ممتاز نزدیک او بنشیند.

مجلس درس، با دعا آغاز می شد و با دعا پایان می یافت، و زمانی که درس پس از یکی از نماز های یومیه تشکیل می شد، استاد مطالب خود را با دعا و توسل و استمداد از خداوند، آغاز می کرد.

روش شناسی آموزشی

عواملی که در سنت اسلامی در امر یادگیری، مورد توجه بودند، عبارت بودند از: حفظ کردن، تکرار، فهمیدن، مباحثه و یادداشت برداری. تقویت حافظه، یکی از ویژگی های اصلی در تعلیم و تربیت اسلامی به شمار می رفت. کسانی که دارای حافظه قوی بودند، با عنوان «بحرالعلوم» از آنها یاد می شد.

در کلاس درس، طلبه پس از ورود به مجلس و آشنا شدن با موضوع بحث، باید از استاد خود می خواست که قسمتی از آغاز کتاب را برای او مشخص کند و او موظف بود که آن را به حافظه بسپرد. در مورد مباحثه نیز این نکته شایان ذکر است که در مدارس، استفاده از روش مباحثه در جهت تثبیت آموخته ها در ذهن طلبه، توصیه می شد. علاوه بر این، از روش یادداشت برداری نیز بهره گرفته می شد