پاورپوینت کامل دلم آروم نمی گیره! ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دلم آروم نمی گیره! ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دلم آروم نمی گیره! ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دلم آروم نمی گیره! ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

هوس کردم هر طور شده، یه کاری کنم که بد جور تو چش استادمون جا بگیرم. حرف از درس خوندن و این جور چیزا گذشته، قول می دم درسمو بخونم؛ ولی باید یه کاری واسه استادمون بکنم؛ چون یه حرفی زد سر کلاس که حرف دل من بود. نمی دونستم چطور باید بگم؛ ولی او همچین زد توخال که حال کردم. بنابراین، به نوبه خودم، موظفم این لطف استاد رو جبران کنم. اصلاً من از این مرد، خوشم میاد داداشمه؛ باس واسه داداشم، یه کاری کنم. چطوره برم با داییم اینا صحبت کنم و از صندوق قرض الحسنه شون یه وام براش جور کنم. نه، حالا مگه صندوق اینا چقدر وام می ده! کاش دایی، رئیس بانک بود و یه وام اساسی چندین میلیونی تهیه می کردم که تا قسط آخر یاد من باشه؛ نه، قسط دادن، خاطره خوشی نداره، هدیه باید نقدی باشه. حالا نه این که حتماً پول باشه، منظورم سکه است؛ اما سکه هم که حرفشو نزن. اصلاً شک برانگیزه. آخه من آس و پاس به فرض تونستم یه ربع سکه جور کنم، اینو با چه نیتی به استادم بدم که سوء برداشت نشه؟ خریدن و هدیه دادن این کارت هدیه های بانکی صد هزار تومنی و پنجاه هزارتومنی هم صورت خوشی نداره؛ یعنی حقیقتش در شأن استاد نیست. حالا مثلاً اگه جشن تولد بچه اش بود، یه چیزی… بنابراین، بهترین گزینه می تونه یه کادو باشه؛ یه چیز کاربردی، مثل گوشی که باز هم صورت خوشی نداره. حالا اگه بابام یه مغازه گوشی تلفن همراه داشت و منم بعد از ظهر ها اون جا کار می کردم، یه توجیهی داشت. پس باید کادوی من یه چیزی باشه که یه خط و ربطی با من داشته باشه. حالا که بابای من تو کارخونه فولاد کار می کنه، چی می تونم به استادمون بدم؟ شمش آهن؟ بیلت؟ آها بلیط استخر کارخونه. آره، استخرشون حرف نداره؛ بی نظیره؛ اما نه، اون قدر راهش دوره که واسه استادمون صرف نمی کنه بره اون جا. حالا اگر شد چند تا بلیط مفتی استخر یا تئاتر تو همین حوالی جور بشه، بد نیست.

یاد قصه های مجید افتادم که می خواست برای استاد ادبیاتشون بده بی بی یه ژاکت ببافه. خداییش قصه منم قصه همون مجیده و ژاکت. بدم نیست یه لباسی، چیزی بخرم. اندازه ایشون هم که به گمانم ایکس لارج باشه؛ اما خداییش خیلی با صحبتاش حال کردم. به نظرم افق فکری این استاد از سه ایکس لارج هم بازتره، پس واسه همچین دیدگاهی، یه لباس معمولی کمه و یه لباس خاص، یه مارک خاص لازمه. باید کمی تحقیق کنم و با طرز فکر ایشون بیشتر آشنا بشم؛ این که از چه رنگی و از چه طرحی خوشش می آد یا این که چه طرح و رنگی بهش می آد. چطوره یه عبا براش بگیرم؛ یه عبا از همونایی که تو مراسم اعتکاف دوشمون می نداختیم و موقع نماز، حال معنوی خاصی بهمون دست می داد. آره، بد نیست. بسپرم به پسر عمو حامد که توی قم درس طلبگی می خونه، واسه استادمون یه عبای قهوه ای بگیره؛ نه مشکی؛ نه همون قهوه ای خوبه… کرم هم بد نیست. آره، استادمون حتماً خوشش می آد و سر نمازش منو هم دعا می کنه.

پس می نویسم: گزینه اول، عبای نماز خوبه و به گزینه های دیگه هم فکر می کنم که اگه یکی نشد، اون یکی جایگزین بشه؛ مثلاً سوغاتی. آره، سوغاتی یه چیزیه که منطقش جوره؛ یعنی این که دلیل و توجیه خاصی نمی خواد و همین که بگیم این سوغاتی فلان جاست، کافیه؛ اما حالا کو تا من برم مسافرت. این اول ترمی چه وقت سفره؟ اطرافیان هم که کسی قرار نیست جایی بره. باید یه پرس و جویی بکنم. یه جعبه گز، سوهان، پشمک، باقلوا، قتاب، نقل و نبات و زعفرون، هم کم هزینه است و هم به یاد موندنی؛ اما اگه بشه یه سوغاتی تهیه کرد که بیشتر منو به یاد استادمون بیار