پاورپوینت کامل گزارشی امروزین از شهر علی علیه السلام ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزارشی امروزین از شهر علی علیه السلام ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزارشی امروزین از شهر علی علیه السلام ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزارشی امروزین از شهر علی علیه السلام ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

کتاب ها را گذاشته ام پیش رویم و در کوچه پس کوچه های شهر علی علیه السلام پرسه می زنم.

تلویزیون روشن است؛ یک نفر نشسته پشت پنجره و نامه عاشقانه می نویسد. یک خط می نویسد؛ دلش راضی نمی شود. کاغذ را مچاله می کند و می اندازد گوشه اتاق و کاغذ بعدی را بر می دارد. این صحنه، چهار بار تکرار می شود و بالاخره سکانس تمام می شود و من برمی گردم به همان دریای نوری که مشغول خواندنش بودم؛ جلد چهل و یکم بحار الانوار، صفحه ۱۰۵: «امیرالمؤمنین به کارگزارانش می گفت: نوک مدادهایتان را تیز و باریک و فاصله سطرهایتان را کم کنید و کلمات اضافه را حذف کنید و اصل مطلب را بنویسید و از زیاده روی دوری کنید که اموال مسلمانان، تحمل این ضررها را ندارد».

**

صدای زنگ، بلند می شود.

ـ کی بود؟

ـ هیچ کی!

ـ یعنی چی هیچ کی؟

ـ یعنی گدا بود!

کتاب بعدی را بر می دارم:

«هرگز فقیری از در خانه اش بی جواب برنگشت».

به اموال دنیا می گفت: «ای اموال دنیا! مرا فریب ندهید! بروید سراغ دیگران! من شما را سه طلاقه کرده ام و دیگر نمی شود به سوی تان برگردم»!

**

صدا می زنند: بفرمایید ناهار! سر سفره می نشینیم. مشغول خوردن لقمه های آخرم که ناگهان می بینم بشقابم مثل اول پر شده است!

ـ «بخور! تو که هیچی نخوردی! همین طوری می خوری که پوست و استخوان شده ای»!

چند لقمه دیگر هم محض رضای بزرگ ترها می خورم و با گام های سنگین، بر می گردم پشت میز مطالعه.

کتاب را ورق می زنم؛

«هیچ وقت غذایی را سیر نخورد. ریزه های نان خشک را می خورد. سر کیسه نان را چفت می کرد که مبادا فرزندانش از روی مهربانی به نان ها روغن بمالند. کم می شد که با نان، خورش هم بخورد. اگر می خورد، با نمک یا سرکه و حداکثر با سبزی و یا شیر شتر می خورد. خیلی دیر به دیر گوشت می خورد. می گفت: شکم خود را مقبره حیوانات نکنید. با این حال، زور بازویش از همه بیشتر بود…».۲

یاد خطبه متقین می افتم که در توصیف پرهیزگاران می فرمود: «نیازشان اندک و بدن هایشان نحیف است».

**

وارد مجلس های امالی صدوق می شوم. امام علی علیه السلام با حارث اعور، مشغول قدم زدن است. صدای ناقوس کلیسا

آمد. علی علیه السلام فرمود: «حارث! می دانی این ناقوس چه می گوید»؟ گفت: نه! فرمود: «این ناقوس، ساز ویرانی دنیا را

می نوازد و می گوید:

لا اله الا الله حقا حقا صدقا صدقا. دنیا فریبمان داد… دنیا مشغولمان کرد… دنیا دلمان را برد…دنیا گمراهمان کرد… ای فرزند دنیا! آرام؛ آرام! ای فرزند دنیا! بکوب؛ بکوب! ای فرزند دنیا! جمع کن؛ جمع کن! دنیا قرن به قرن، فانی می شود… هر روز که از عمرمان می گذرد، پایه ای از خانه مان فرو می ریزد… خانه جاودان را کنار گذاشته ایم و مشغول خانه فانی شده ایم… وقتی بمیریم، می فهمیم چقدر کوتاهی کرده ایم»!

حارث گفت: ای امیر المؤمنین! خود مسیحیان هم این را می دانند؟

فرمود: «اگر می دانستند، به جای خدا، مسیح را نمی پرستیدند».۳

**

یک نفر با عصبانیت وارد می شود و در را به هم می کوبد و ناله کنان می گوید: «هرچه بدبختی است، برای ماست! شانس هم نداریم! اصلا خدا با ما لج افتاده! بالاخره که بعد از مدت ها یک خانه خیلی خوب پیدا کردم؛ تا رسیدم به بنگاه، دیدم دارند قول نامه اش را امضا می کنند. اگر نیم ساعت زودتر رسیده بودم ها… اگر این ترافیک لعنتی نبود… اگر…»

و من دارم این حدیث را می خوانم:

«تنها زمانی طعم ایمان را می چشی که یقین داشته باشی چیزی که به تو رسیده، به هیچ وجه، امکان نداشته به تو نرسد و چیزی که به تو نرسیده، به هیچ وجه امکان نداشته به تو برسد».۴

**

همه دارند می روند میهمانی.

ـ پاشو برویم؛ ناراحت می شوند!

ـ ناراحت بشوند. به جای این که روی آن از خدا بی خبر را ببینم، می نشینم در خانه دو آیه قرآن می خوانم و ثوابی می برم. شما بروید خوش باشید، ما را هم تنها بگذارید با خدای خودمان!

ـ خود دانی!

«خانواده هایی هستند که دور هم جمع می شوند و به ه