پاورپوینت کامل در آرمان خواهی واقع بینانه، بن بستی وجود ندارد ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در آرمان خواهی واقع بینانه، بن بستی وجود ندارد ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در آرمان خواهی واقع بینانه، بن بستی وجود ندارد ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در آرمان خواهی واقع بینانه، بن بستی وجود ندارد ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

آرمان¬خواهی تشکل¬های دانشجویی در بیانات رهبر فرزانه انقلاب

اصرار دارم آرمان¬¬گرایی زنده بماند

یکی از چیزهایی که ما از دانشجوها توقع داشتیم و این به طور طبیعی در دانشگاه و در محیط جوان وجود دارد و بنده هم اصرار داشتم که این حالت در دانشگاه زنده بماند، مسئله آرمان گرایی است… آرمان گرایی، هم در سیاست، هم در همه صحنه های دیگر – مثل آرمان گرایی در علم – باید مورد توجه باشد. آرمان گرایی در علم، یعنی در زمینه مسائل علمی باید دنبال قله بود؛ که این، توجه شما را به درس خواندن و خوب درس خواندن باید نتیجه بدهد. من به شما عرض بکنم؛ امروز درس خواندن، علم آموزی، پژوهش و جدیت در کار اصلی دانشجویی، یک جهاد است که حالا اگر ان شاءاللّه مجال شد، در ادامه صحبت معلوم می شود.۱

آرمان¬گرایی در معنویت و اخلاق

در زمینه معنویت و اخلاق هم باید آرمان گرا بود. محیط دانشگاه به دلیل اینکه محیط جوان است، باید محیط پاکیزه ای باشد. بعضی خیال می کنند دانشگاه یعنی محیطی که در آن، تقید به دین و پایبندی به دین و اخلاق و اینها خیلی لزومی ندارد و مطلوب نیست. این ناشی از بنای غلطی است که در دوران طاغوت، در آغاز پیدایش دانشگاه، پایه ریزی شد. آن روز کسانی دانشگاه را به وجود آوردند که به اصل دین و معنویت و اخلاق اعتقاد نداشتند؛ شیفته غرب و فریفته اخلاقیات غرب بودند…دانشگاه مرکز معنویت است؛ چون علم یک امر معنوی است. علم – هر علمی باشد – یک ارزش معنوی است، یک ارزش روحی است. محیط دانشگاه، محیط جوانی است؛ محیط مؤمنی است. در کشور، متدین ترین هامان در میان جوان هامان هستند؛ فداکارترین هامان در میان جوان هامان بودند و هستند؛ بنابراین چه دلیلی دارد که محیط جوانِ اهل علمِ دانشگاه، یک محیط غیردینی باشد؟ نخیر، محیط دینی است. من توقعم این است که کسی که وارد دانشگاه می شود، اگر قبل از آن که وارد دانشگاه بشود، تقیدات دینی اش ضعیف بوده، با ورود به دانشگاه، تقیدات دینی اش تقویت شود. بنابراین آرمان گرایی در معنویت و اخلاق هم یک امر معتبری است؛ مثل آرمان گرایی در سیاست، مثل آرمان گرایی در علم و در همه امور زندگی.۲

آرمان گرایی را با پرخاش گری اشتباه نکنید

آرمان گرایی را با پرخاش گری اشتباه نکنیم؛ تصور نکنیم که هر کس آرمان گراتر است، پرخاش گرتر و دعواکن تر است؛ نه. می توان به شدت پابند به آرمان ها و پابند به اصول و به ارزش ها بود، درعین حال پرخاش گر هم نبود. در آیه شریفه می فرماید: «اشدّاء علی الکفّار«؛ «اشداء» جمع «شدید» است. شدید یعنی سخت، سخت یعنی نفوذناپذیر. هر جسمی که سخت تر باشد، وقتی با جسم دیگری اصطکاک پیدا کرد، در آن جسم دیگر اثر می گذارد، اما از آن جسم اثر نمی پذیرد. همه مان اینجوری باشیم؛ اشداء باشیم. اما شدید بودن، اثرگذار بودن، لزوماً به معنای دعواگر بودن و پرخاش گر بودن نیست. گاهی اوقات انسان احساساتش غلبه می کند و می خواهد یک کاری را انجام بدهد. این دوره احساسات شما، دوره جوانی است؛ ما هم پنجاه شصت سال قبل از این، همین دوره ها را گذراندیم. یک مدتی جوان بودیم، جوان پراحساساتی هم بودیم؛ می دانیم این دوره چه جوری است. ببینید، یک جاهایی احساساتی وجود دارد که این احساسات باید کنترل شود.۳

با تندروی در اجتماعات مخالفم

حضور فیزیکی و فکری در مسائل عمومی کشور از سوی مجموعه دانشجویی حتماً لازم است. هم حضور فکری لازم است؛ با همین رسانه های دانشجویی، با اجتماعات دانشجویی، با اظهاراتی که اینجا و امثال اینجا ممکن است بکنید، با ارائه نظراتتان به دستگاه های ذی ربط و وزارتهای مربوط – اگر اهل اقتصادید، به دستگاه های اقتصادی؛ اگر اهل مسائل فرهنگی هستید، به دستگاه های فرهنگی نامه بنویسید، پیشنهاد بدهید، نظر بدهید، اعلام موضع کنید – هم حضور فیزیکی لازم است؛ گاهی باید در یک اجتماعی شرکت کنید. من به هیچ وجه نفی نمی کنم و رد نمی کنم، بلکه تأیید می کنم برخی از اجتماعات دانشجویی را که درباره مسائل گوناگون – فرض کنیم مسئله بحرین یا چیزهای دیگر – به وجود می آید. البته با تندروی در این اجتماعات مخالفم؛ با عمل نسنجیده در این اجتماعات مخالفم؛ با تصمیم گیری های غلط که ممکن است از طرف یک چند نفر انجام بگیرد، بعد در آن بحبوحه احساسات،