پاورپوینت کامل کارنامه چهار دهه فعالیت سینمای ایران ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کارنامه چهار دهه فعالیت سینمای ایران ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کارنامه چهار دهه فعالیت سینمای ایران ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کارنامه چهار دهه فعالیت سینمای ایران ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

سینما پدیده ای است که با زندگی و جریانات اجتماعی بشری همراه است و چون مخاطبش عموم مردم است، همسو با تغییر و تحولات فرهنگی، اقتصادی و سیاسی آنها نیز تغییر می کند. سینما در ایران، همواره با تغییرات اجتماعی دچار تحول شده و هر جا این هماهنگی رخ نداده، با شکست روبه رو شده است.

سینمای ایران در چهار دهه اخیر، جریانات مختلفی را به خود دیده است. امروزه تاریخ سینمای ایران را می توان به دو بخش تقسیم کرد؛ سینمای پیش از انقلاب و سینمای پس از انقلاب.

سینمای پیش از انقلاب

سینمای پیش از انقلاب که در حدود سال ۱۳۲۷ش. به صورت رسمی و عمومی، آغاز به کار کرد، در سال ۱۳۵۶ش. طی جلسات متعددی از سوی کارشناسان و سینماداران وقت، مرگ خود را اعلام کرد و ماه ها پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، در سینما ها بسته شد. علت این تعطیلی را می توان در عدم استقبال مردم از فیلم فارسی هایی با مزامین تکراری و غیراخلاقی و نیز فیلم های شبه روشن فکری دانست که با فرهنگ عامه هم خوانی نداشتند و نیز توان رقابت با فیلم های خارجی را نداشتند.

وقایعی همچون فاجعه سینما رکس آبادان که صدها نفر در آن سوختند و نیز تبلیغات منفی درباره انقلابیون، نتوانست سینما را از ملت بگیرد.

جمله تاریخی امام خمینی در اولین سخنانش پس از بازگشت به ایران، به عنوان خط مشی کلی انقلاب و جمهوری اسلامی درباره سینما تعیین شد و تولدی دیگر در سینمای ایران ایجاد کرد.

امام خمینی فرمود: ما با سینما مخالف نیستیم؛ ما با فحشا مخالفیم.

از این پس، سینماگران ایرانی با در دست داشتن معیاری مناسب، شروع به فعالیت کردند و اصلاحات زیل را در دستور کار خود قر ار دادند:

۱. عدم ستاره سازی و کنار گذاشتن بازیگران بد سابقه.

۲. حذف مسائل جنسی و رقص و آواز.

۳. مبارزه با نشانه های حکومت سلطنتی.

۴. پرداختن به مذهب، انقلاب، جنگ و مسائل اجتماعی، به ویژه محرومیت روستاها.

سینمای پس از انقلاب

از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۰ش. که انقلاب، نهالی نوپا بود، سینما، دوران برزخ خود را گذراند. این زمان، زمانی برای آزمون و خطا و دریافت سینمای اصیل انقلابی بود. در این سال ها مسائلی مانند حجاب و پرداختن به طنز و. .. مورد تردید بود و بسیاری فیلم ها، مانند دایره مینا (مهرجویی)، مرثیه (امیر نادری)، سفر سنگ (کیمیایی)، چریکه تارا و مرگ یزدگرد (بیضایی)، پروانه نمایش نگرفتند. از جمله فیلم های شاخص این زمان، می توان به برزخی ها ( ایرج قادری) و کیلومتر پنج (حجت الله سیفی) اشاره کرد.

جشنواره

در سال ۱۳۶۱ش. اولین جشنواره سینمایی با نام جشنواره میلاد، برگزار شد. این جشنواره، از آن به بعد تا کنون، با نام

جشنواره فیلم فجر، هر ساله به عنوان مهم ترین رخداد سینمایی جمهوری اسلامی ایران، برگزار شده است. برترین فیلم ها

در این سی دوره، به ترتیب عبارتند از:

۱۳۶۲ دیار عاشقان؛ ۱۳۶۳ مترسک؛ ۱۳۶۴ جاده های سرد؛ ۱۳۶۵ پرواز در شب؛ ۱۳۶۶ پرنده کوچک خوشبختی و کانی مانگا؛ ۱۳۶۷ در مسیر تند باد؛ ۱۳۶۸ مهاجر؛ ۱۳۶۹ آپارتمان شماره ۱۳؛ ۱۳۷۰ نیاز؛ ۱۳۷۱ از کرخه تا راین؛ ۱۳۷۲ حماسه مجنون (دیپلم افتخار)۱۳۷۳ روز واقعه؛ ۱۳۷۴ پدر؛ ۱۳۷۵ بچه های آسمان؛ ۱۳۷۶ آژانس شیشه ای؛ ۱۳۷۷ هیوا؛ ۱۳۷۸ بوی کافور عطر یاس؛ ۱۳۷۹ باران؛ ۱۳۸۰ خانه ای روی آب؛ ۱۳۸۱ دیوانه ای از قفس پرید؛ ۱۳۸۲ مهمان مامان؛ ۱۳۸۳ خیلی دور خیلی نزدیک؛ ۱۳۸۴ به نام پدر؛ ۱۳۸۵ روز سوم؛ ۱۳۸۶ به همین سادگی؛ ۱۳۸۷ تردید؛ ۱۳۸۸ به رنگ ارغوان؛ ۱۳۸۹ جرم؛ ۱۳۹۰ روزهای زندگی.

جدای از این فیلم ها که فیلم برتر هر سال نام گرفتند، باید از فیلم های تحسین شده، جایزه ویژه هیئت داوران، فیلم های اول، فیلم برگزیده تماشاگران، بهترین فیلم از نگاه ملی و فیلم های مستند و کودکان نیز یاد کرد. فیلم هایی مانند سگ کشی، رنگ خدا، من، ترانه پانزده سال دارم و… از فیلم های فنی و پر طرفدار این دوره محسوب می شوند.

سینمای بدنه

علاوه بر اینها، باید سینمای بدنه را – که خوراک سینمایی بخش زیادی از مخاطبین را فراهم می کرد – به جریان سینمای بعد از انقلاب اضافه کرد؛ فیلم هایی که با موفقیت در ژانر و مدیومی خاص، الگوی تولید آثار مشابه قرار گرفتند.

از جمله فیلم هایی که در گونه ای مخصوص، الگو شدند، می توان به عناوین زیر اشاره کرد:

مردی که زیاد می دانست و اتوبوس و اجاره نشین ها در سینمای کمدی، گل های داوودی و مترسک در فیلم های ملودرام و خانوادگی، هامون در سینمای عرفانی و معنا گرا، عروس در ب