پاورپوینت کامل یک دکتر بازی واقعی ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک دکتر بازی واقعی ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک دکتر بازی واقعی ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک دکتر بازی واقعی ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

۱

از دکتر بازی های کودکانه با خردسالان فامیل تا آرمان گرایی خدمت به اجتماع در انشاهای «می خواهید در آینده چه کاره شوید»؛ از خدمت به محرومان در روستاهای محل گذران طرح تا در انتظار گذاردن بیماران پشت در مطب و گاهی فرار از دست بیماران بدحال نیمه شب؛ از حق الزحمه بخور و نمیر دوران دانشجویی تا سرریز شدن حساب های بانکی و خرید و فروش ویلا و ساختمان سازی و دست به دست شدن بورس بیمارستان های خصوصی؛ اینها همه می توانند سیر دگرگونی یک پزشک باشند؛ از آن زمان که مداد دست گرفتن را یاد می گیرد، تا زمانی که بیماران، ناامید از یافتن دکتر مطلوبشان، از منشی اش می شنوند: «آقای دکتر، سفر خارج کشورند؟»… چه بر خردسال دیروز و پزشک امروزمان می گذرد؟

۲

دانش پزشکی، مجموعه ای از «ترین های» دانش بشری است؛ پیشروترین، بروزترین، قدیمی ترین، پول سازترین، مافیایی ترین و سرانجام، یکی از تأثیرگذارترین. ما پزشکان مدعی هستیم که این دانش، تأثیرگذارترین دانش تجربی است و می توان مدعی شد که در این زمینه، همتایی ندارد و حتی دوره دانش آموختگی اش، از نظر طول مدت و سختی در برخی رشته های تخصصی اش (مانند جراحی قلب، یا جراحی مغز و اعصاب)، همتایی ندارد.

کتاب های علوم پزشکی، هر چهار سال یک بار تغییر می کنند و در فاصله این چهار سال، مقاله های متعددی در زمینه یافته های نوین پزشکی یا یافته های جدید دارویی و یافته های مبتنی بر دانش های بنیادی و علوم پایه، در سراسر جهان نوشته می شوند که پس از ارسال به مراکز معتبر تألیف کتاب های علمی در بلاد فرنگ و ینگه دنیا، جمع بندی می شوند و سرانجام، یک مجموعه چند جلدی قطور به نام «مبانی طب هاریسون» را به وجود می آورند؛ کتابی که همه دانشجویان پزشکی جهان (جز برخی کشورها) در دوران آموزش و طبابتشان، درگیر آن هستند. در این فاصله چهار ساله، یک لوح فشرده به نام Up To Date هم منتشر می شود که آخرین تغییرات و بروزرسانی های علمی در زمینه شیوع، علت و درمان بیماری ها در آن درج شده، علمای قوم پزشکی نیز اینها را با قیمت های گزاف تهیه می کنند و می خوانند و به یکدیگر فخر علمی می فروشند و خود را بروز نشان می دهند؛ اما دانشجویان پزشکی اگر همان کتاب هزاران صفحه ای هاریسون را بخوانند، هنر کرده اند! این حجم بروز شدن و تلاش برای بروز ماندن، در دیگر دانش های بشری، کمتر وجود دارد. چشم و هم چشمی علمی و رقابت در یادگیری نیز همچنین است؛ زیرا فاصله اندکی بین آن چه می آموزید، با آن چه در عمل به کار می برید، وجود دارد. هر عبارت کتاب، به یک تشخیص و تجویز یا یک دارو و آغاز یک چرخه اقتصادی و علمی جدید، منجر می شود که همه چیز را تحت تأثیر قرار می دهد.

۳

دانشجویان پزشکی، هفت سال درس می خوانند تا پزشک عمومی شوند و در پایان این هفت سال، با بی میلی فراوان، یک پایان نامه بی هدف ارائه می دهند؛ البته پایان نامه ها معمولاً نه ارتباطی به نظام درمان و بیماران دارند و نه اهمیتی دارند؛ زیرا آنچه برای جامعه مهم است، توان پزشک نامبرده در تشخیص و درمان بیماری هاست و توانش در انجام تزریقات و پانسمان؛ نه کیفیت پایان نامه اش. یک پزشک عمومی در ایران، بایست دو سال به عنوان پزشک در مناطق مورد نظر دولت، خدمت کند. پس از این وقفه زمانی، بسیاری از پزشکان عمومی ترجیح می دهند همسری انتخاب کرده، به زندگی خودشان در همان قالب پزشک عمومی، ادامه دهند؛ اما برخی دیگر که سودای پیشرفت علمی در سر دارند، اگر بتوانند از امتحان سخت تخصص بگذرند، باید دوره تخصص را بگذرانند که این دوره از چهار تا هفت سال متغیر است. در این دوره، پزشک محترم، اکثر وقتش در بیمارستان می گذرد و زیر شلاق سرسختانه استادان و هجوم بیماران، قرار دارد و مسئولیت بسیاری دارد که قابل مقایسه با دوره دانشجویی پزشکی عمومی وی نیست. با پایان دوره تخصص، طرح تخصص شروع می شود و دولت، دانشجویی را که در این مدت برای تربیتش از مالیات مردم هزینه کرده، به کار می کشد و از وی می خواهد که دو تا چهار سال خدمت کند و برای این هدف، متخصص تهرانی زاده خیابان نیاوران را به چابهار و زاهدان می فرستد تا کمی برنزه شود.

این طرح از نظر جایگاه اجتماعی و درآمد، قابل مقایسه با طرح دوره پزشکی عمومی نیست؛ اما فرد، داراتر و برازنده تر و کارآزموده تر است؛ گرچه شاید به اندازه یک پزشک عمومی به کار مردم نیاید. تا این جا یک پزشک متخصص، یازده سال درس خوانده و دست کم چهار سال خدمت کرده و اگر هنوز نفسی برایش باقی مانده باشد و علاقه­مند باشد، باید جور هندوستان بکشد و فوق تخصص هم بگیرد و در این صورت، باید دو تا سه سال دیگر درس بخواند و بیمارستان برود و زیر دست استادان کهنسال، کم حوصله و سخت گیر، همچون توپ بسکتبال، دست به دست شود تا بشود یک فوق تخصص و