پاورپوینت کامل عقب نشینی محسوس بیانیه لوزان نسبت به توافق ژنو ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عقب نشینی محسوس بیانیه لوزان نسبت به توافق ژنو ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عقب نشینی محسوس بیانیه لوزان نسبت به توافق ژنو ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عقب نشینی محسوس بیانیه لوزان نسبت به توافق ژنو ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

بررسی رویه مذاکرات هسته ای دولت یازدهم در گفت وگو با«سید محمود نبویان»

درباره مذاکرات هسته ای، به ویژه توافق نامه های ژنو و لوزان، تاکنون افراد مختلفی صحبت های فراوانی کرده اند و این مسائل را از دیدگاه های مختلفی، مورد نقد و بررسی قرار داده اند. حجت­الاسلام سید محمود نبویان، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، از منتقدان جدی عملکرد دولت روحانی، به ویژه در زمینه مسائل هسته ای است. در متن پیش رو، پای صحبت های وی در خصوص روند فعلی مذاکرات نشسته­ایم:

پرسمان: جایگاه کنونی ما در مذاکرات هسته ای، نسبت به دولت های گذشته کجاست و آیا می توان گفت که پیشرفتی داشته ایم؟

ما در دولت سابق، ۵/۳ تا ۵ درصد غنی سازی داشتیم؛ اما در ژنو، توافق شد که غنی سازی ۵ درصد به بالا ممنوع شود و دولت مردان ما در لوزان، امضا کردند که تا ۱۵ سال به میزان ۶۷/۳ درصد غنی سازی داشته باشیم و این وضعیت، نشان می دهد که ما لحظه به لحظه در قضیه هسته ای، در حال عقب نشینی هستیم. در دولت قبلی، نطنز، یکی از مراکز غنی سازی بود. در بیانیه لوزان آمده است: نطنز، تنها مرکز غنی سازی ایران است. آنها می گویند: تا ۱۵ سال، مرکز غنی سازی جدیدی نباید در ایران ساخته شود و در طول این مدت، غیر از نطنز، نباید مرکز غنی سازی دیگری در ایران وجود داشته باشد. در دولت پیشین، ۱۵ هزار و ۴۲۰ سانتریفیوژ نسل یک و هزار سانتریفیوژ نسل ۲ و ۲ آبشار ۳۲۸ نصب شده بودند؛ اما در توافقنامه، فرآیند نصب، متوقف شد و اکنون طبق بیانیه لوزان، ۵۰۶۰ سانتریفیوژ باقی می ماند و بقیه با زیرساخت های آنها، جمع آوری خواهند شد.

فردو در دولت سابق، یک مرکز غنی سازی بود که علاوه بر غنی سازی، کار ذخیره سازی هم در آن صورت می پذیرفت؛ اما در توافق نامه ژنو، فردو عملاً به یک مرکز غنی سازی بدون خروجی، تبدیل شد و در بیانیه لوزان نیز آمده است که فردو، یک مرکز غنی سازی نیست و قرار است که به یک مرکز هسته ای، فیزیک و فن آوری، تبدیل شود. فردو برای این تأسیس شده که اگر دشمن خواست اشتباهی کند و به تأسیسات نطنز، حمله نظامی کند، فردو وجود داشته باشد. در دولت سابق، ۸۶ درصد از تأسیسات آب سنگین اراک، در حال تکمیل بود و این روند، به خوبی جلو می رفت؛ اما در ژنو توافق کردند که تکمیل و راه اندازی نیروگاه اراک، ممنوع شود و در لوزان هم آقایان تعهد دادند که قلب راکتور را باید دربیاوریم؛ به این صورت که یا خودمان آن را منفجر کنیم یا این که با کشتی آن را به خارج از کشور بفرستیم و این کار، جز عقب نشینی در مذاکرات و دستاوردهای گذشته، معنای دیگری نمی دهد.

به گفته خود مسئولان، ما اگر بخواهیم چنین چیزی را دوباره بسازیم، حداقل چهار سال طول می کشد و این زمانی را که از دست می دهیم، چیز کمی نیست. در دولت سابق، تحقیق و توسعه به صورت کامل و در حد توان، انجام می شد و در زمینه های تبدیل مواد هسته ای، غنی سازی مواد هسته ای، تولید سوخت هسته ای، ساخت رآکتورها و تولید سوخت، طرح هایی وجود داشت که به خوبی جلو می رفتند و انجام می شدند و این طرح ها به میزان زیادی، باعث توسعه زیرساخت ها شده بود و تقریباً مسیر همواری را در پیش داشتیم؛ اما در توافق نامه ژنو، ادامه تحقیق و توسعه، متوقف شد و در بیانیه لوزان، تحقیق و توسعه باید صرفا در مورد سانتریفیوژها انجام شود و باید براساس محدوده و قیودی که مورد توافق طرف غربی است، در چارچوب یک جدول زمانی، انجام شود و از همه شدیدتر و خطرناک تر، بحث نظارت هاست که در بیانیه لوزان عملا ما همه چیز را دو دستی به آنها تحویل داده ایم و دست آنها را برای انجام هرگونه اقدام نظارتی، آن هم به هر شکلی که آنها بخواهند، باز گذاشته ایم.

در دولت سابق، نظارت هایی بر مراکز هسته ای وجود داشت؛ اما جزئی بود و نظارت ها، روزانه نبود. در آن زمان، فقط افراد خاصی برای نظارت بر تأسیسات هسته ای ما اجازه ورود به محل را داشتند و نظارت ها بسیار محدود بود؛ اما در توافق نامه ژنو، آقایان موافقت کردند که ۹۰ درصد از اطلاعات هسته ای را ظرف ۳ ماه به آژانس، ارائه کنند. در واقع، تمام دستاوردهای موفقیت­آمیزی را که طی هشت سال گذشته به برکت استادان و تلاش نخبگان به دست آورده بودیم، تقریباً همه را واگذار کردند.

پرسمان: از ژنو تا لوزان، چه اتفاق خاصی افتاده است و ما چه مسیری را بین این دو نقطه طی کرده ایم؟

برای این که بتوانیم درباره وضعیت هسته ای کشور ارزیابی درستی ارائه دهیم، باید وضعیت هسته ای کشور را در سه زمانِ قبل از توافق ژنو، توافق ژنو و توافق لوزان، مورد توجه قرار دهیم و با مقایسه این سه مقطع، به نتایج درستی برسیم.

در بند سوم بیانیه لوزان، آمده است: آن چه در این بیانیه می آید، چارچوب و مبنایی برای رسیدن به توافق نهایی است. اولین سؤالی که در این جا می توان مطرح کرد، این است که آیا می شود مبنای کاری پذیرفته شود؛ اما جزییات آن پذیرفته نشود؟ طبعاً وقتی چارچوب یک مسئله مورد توافق باشد، جزئیاتی هم که بر اساس این چارچوب هستند، پذیرفته خواهند