پاورپوینت کامل فن آوری هسته ای را با دلار نمی سنجند ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فن آوری هسته ای را با دلار نمی سنجند ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فن آوری هسته ای را با دلار نمی سنجند ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فن آوری هسته ای را با دلار نمی سنجند ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

گفت وگو درباره مزایای «در غلتان» هسته ای با متخصص انرژی اتمی

انرژی هسته ای را می توان به مروارید گرانبهایی تشبیه کرد که به عنوان یک صنعت کلیدی و پیشرو، می تواند به پیشرفت علمی ایران، کمک شایانی داشته باشد. این مسئله از آنجا واجد اهمیت می شود که توجه به میزان ارزشمندی صنعت هسته ای می تواند در معادله ای که بر مبنای آن توافق هسته ای شکل می گیرد، اثر بگذارد به صورتی که به تعبیری «در غلتان» را با «آب نبات» معاوضه نکنیم. در خصوص ارزش صنعت هسته ای و نیز فرآیندهای نظارتی آژانس بین المللی انرژی اتمی با یکی از متخصصین فیزیک اتمی که با توجه به حیطه کاری اش از قضا آشنایی کاملی بر روند دیپلماسی هسته ای و روندهای جاری در آژانس دارد، گفت وگو کردیم و به درخواست وی از ذکر نام و سوابق وی پرهیز کردیم.

پرسمان: داشتن صنعت هسته ای، در افزایش و ارتقای جایگاه کشور به عنوان یک کشور توسعه یافته، چه میزان اهمیت دارد؟

در ابتدا باید بگویم در حوزه مذاکرات دخالت نمی کنم و موضعی نمی گیرم. چون متاسفانه مناقشات به صورت جناحی درآمده و منطق طرفین به خوبی منعکس نمی شود؛ اما در خصوص کاربرد انرژی هسته ای، باید بگویم علم و تکنولوژی هسته ای، میعادگاه بالاترین صنایع است و این از ویژگی های صنعت هسته ای است. اگر شما بخواهید رآکتور بسازید، باید کاملاً مجهز به صنایع و امکانات پیشرفته باشید. ما مشابه همین نیروگاه بوشهر را در رشت داریم که یک نیروگاه گازی است؛ اما از لحاظ سطح ایمنی و رعایت نکات فنی، با نیروگاه بوشهر قابل مقایسه نیست. همچنین اگر برای صنعت جوش، بخواهیم از سطح فنی هسته ای (nuclear grade standard welding) استفاده کنیم این، یک درجه بالاتر است و خودش نیاز به بالابردن سطح بسیاری از صنایع دیگر دارد. اگر ما سانتریفیوژ ۱۰۰۰ دور در ثانیه می توانیم بسازیم، به این معنی است که ما در یک سطح بالاتر از دانش رفته ایم و دانش های فوق پیشرفته دیگری مثل نانو، هوافضا و… هم همین طور است و ما را به سطح بالاتری از دانش فنی و تخصصی، ارتقا می دهند.

وقتی کشوری به چنین سطوحی از علم و فن آوری دست پیدا کند، مجبور است رویه های علمی خود را نیز ارتقا دهد. در دانشگاه های چنین کشوری، دیگر دانشجو به صورت فله ای و کیلویی نمی تواند رشد کند؛ بلکه باید علوم خود را به بالاترین استانداردهای مختلف و پیشرفته برساند که مجموع اینها از داشتن سلاح هسته ای مهم تر است.

۱۸ سال تحقیق صنعتی انجام شد تا UCF اصفهان، راه اندازی شود. دانشمندان علوم مختلف از صنایع گوناگون، دور هم جمع شدند تا این مرکز را راه اندازی کنند و چند اتم را به چرخش و حرکت درآورند؛ آن وقت یک استاد علوم سیاسی دانشگاه به این طرف و آن طرف می رود و می گوید: دانشمندان ما کاری نکرده اند و همه کارهایی را که برای صنعت هسته ای انجام شده، چند استاد دانشگاه می توانستند به تنهایی انجام دهند!

همین آقا که هیچ تخصصی در صنعت هسته ای ندارد و فقط علاقه مند به میکروفن است، در دولت قبل، وقتی رئیس جمهور گفت: صنعت هسته ای به پیشرفت ۲۰۰ صنعت دیگر کمک کرده است، او را مسخره کرد و گفت: اگر راست می گویی، ۵ تا از این صنایع را نشان بده! من همان زمان به او گفتم: بیا این را از من که تخصص دارم بپرس؛ تا نشانت دهم. من از دانشجویانی که این مطلب را می خوانند، می خواهم که به سایت world nuclear association مراجعه کنند و گزارش های آن را بخوانند؛ تا متوجه شوند که صنعت هسته ای، چه قدر کارآیی دارد؛ تا تحت تأثیر تبلیغ افراد خودفروخته قرار نگیرند. ارزش این صنعت، فوق تصور است و قابل مقایسه با صنایع معمولی نیست.

۱۲ سال از مذاکرات ما با کشورهای غربی می گذرد؛ در حالی که آژانس انرژی اتمی هنوز نتوانسته یک سند که صلح آمیز نبودن فعالیت های ایران را نشان دهد، رو کند و این نشان می دهد که ترس آنها از دست یابی ما به سلاح هسته ای نیست؛ بلکه از رسیدن ما به چنین سطحی از فن آوری و دانایی، واهمه دارند و ما را یک رقیب جدی برای خود می دانند.

پرسمان: برخی معتقدند هزینه هایی که این صنعت دارد، در مقابل مزایای آن اندک است؛ نظر شما در این خصوص چیست؟

صنعت هسته ای، لزوماً با پول و دلار سنجیده نمی شود. شما با داشتن این صنعت، اولاً در سطح بین المللی به عنوان یک کشور توانمند، مطرح می شوید و به این واسطه، می توانید ارتباطاتی نافع و به دور از وابستگی، با سایر کشورها برقرار کنید و ثانیاً به دلیل ماهیت دوگانه صنعت هسته ای که اصطلاحا dual-use نامیده می شود، زمانی که شما بتوانید به نقطه آستانه برسید که نقطه ای است که در آن به صورت بالقوه امکان دسترسی به سلاح را نیز دارید، آن زمان شما قدرتی در جهان خواهید یافت که ارزش آن با هیچ دلاری، قابل سنجش نیست.

من به افرادی که می گویند باید صنعت هسته ای را کنار بگذاریم، می گویم: اگر شما راست می گویید، باید ۵۰ سال پیش که دست یابی به انرژی اتمی را شروع کردیم، اعتراض می کردید. اگر شما واقعاً از دید اقتصادی و علمی به قضیه نگاه می کنید، چرا هزینه های سرمایه­گذاری و سایر هزینه هایی را که ملت ایران در این پنجاه سال متحمل شده، در نظر نمی گیرید و محاسبه نمی کنید که با از دست دادن این صنعت، این همه هزینه که طی این سال ها انجام شده نیز فنا می شود؟

پرسمان: با توجه به شناختی که از آژانس انرژی اتمی دارید، چه قدر این نهاد را به عنوان یک نهاد ناظر بر توافق، مناسب می دانید؟

آژانس انرژی اتمی، یک مرکز بین المللی فنی و تخصصی است. آژانس، یک دبیرخانه دارد که بازرسان آژانس در آن جا مشغول هستند که افرادی متخصص و کارشناس هستند؛ البته در بین آنها جاسوس هم وجود دارد. ه