پاورپوینت کامل ۱۹۰ هزار سو، آرمان ماست، نه واقعیت! ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ۱۹۰ هزار سو، آرمان ماست، نه واقعیت! ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ۱۹۰ هزار سو، آرمان ماست، نه واقعیت! ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ۱۹۰ هزار سو، آرمان ماست، نه واقعیت! ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

گفت وگویی صریح با حسن بهشتی پور درباره روند مذاکرات هسته ای

در فضای جامعه و رسانه ها، دیدگاه خوبی نسبت به روند مذاکرات هسته ای وجود ندارد و ما شاهد نقدهای فراوانی از افراد مختلف نسبت به این موضوع هستیم؛ اما برای این که بتوانیم نگاه منطقی و حق­جویانه ای به موضوع داشته باشیم، به سراغ دکتر حسن بهشتی پور، کارشناس دیپلماسی و مسائل هسته ای رفتیم و طی مصاحبه ای مفصل، نظرات وی را در این زمینه جویا شدیم. آن چه می خوانید، خلاصه ای از گفت وگوی ما با دکتر بهشتی­پور است.

پرسمان: شما نسبت به دیگران، انتقادات کمتری نسبت به مذاکرات هسته ای دارید و گاهی از برخی مسائل آن نیز دفاع می کنید. علت این امر چیست؟

وقتی می خواهیم درباره مذاکرات صحبت کنیم، باید چند نکته مهم را درنظر داشته باشیم. یکی از نکات، این است که در شرایط مذاکره، لزوماً هر چیزی که مطلوب است، تحقق پیدا نمی کند و این برای هر دو طرف مذاکره است. معمولاً در یک مذاکره، طرفین مذاکره هرکدام به دنبال مطلوب خود است؛ اما سرانجام طرفین به چیزی می رسند که ممکن است. مطلوب کامل آنها نباشد.

دوستان منتقد گاهی به این نکته دقت نمی کنند. برای قضاوت درباره مسائل هسته ای، باید اطلاعات دقیقی داشت؛ چون موضوع هسته ای، یک مسئله چندوجهی و پیچیده است. اطلاعات فنی مربوط به سانتریفیوژ، مفهوم آب سبک و آب سنگین، مفهوم اکسید کردن اورانیوم و تفاوت آن با دی اکسید کردن و…، همه مسائلی پیچیده اند و در دسته بندی فنی هسته ای جای می گیرند و کسی که می خواهد در این باره حرف بزند، باید در این زمینه ها اطلاعاتی داشته باشد. نکته بعدی که باید به آن توجه کرد، مسائل حقوقی است که همه باید در جریان باشند. این که پیمان NPT چیست و فرق آن با پادمان هسته ای و پروتکل الحاقی چیست و پذیرش هرکدام از اینها چه تعهداتی را برای جمهوری اسلامی خواهد آورد، از مسائلی هستند که دوستان باید به اندازه کافی درباره آنها اطلاع داشته باشند. بعضی با بزرگ کردن پروتکل الحاقی، می خواهند طوری وانمود کنند که انگار حاکمیت ملی جمهوری اسلامی، نقض شده است. تفاوت نظارت با بازرسی، تفاوت مصاحبه با بازجویی و مسائلی از این دست، هر کدام ابعاد حقوقی خود را دارد. بیش از ۱۰۰ سند از ایران، روی سایت آژانس وجود دارد و دفاعیاتی که ایران از مسئله هسته ای خود داشته، به ویژه یک سند ۱۱۷ صفحه ای درباره PMD نیز در آن جا قرار دارد و هر کسی که با زبان انگلیسی آشنایی داشته باشد، می تواند آنها را مطالعه کند.

پرسمان: نمی توان گفت که منتقدان از این مسائل اطلاعاتی ندارند؛ زیرا برخی نقدها، نقدهای کارشناسانه ای است.

مولفه دیگری که باید به آن توجه داشته باشیم، این است که پای منافع ملی در میان است و نباید آن را فدای مسائل حزبی و جناحی کنیم. بهشتی پور، نه اصول گراست و نه اصلاح طلب و اگر هم الان دارد این حرف ها را می زند، تنها دلیل آن، اهمیت منافع ملی است. من که این حرف ها را می زنم، از منافع دولت حمایت نمی کنم. در زمان آقای لاریجانی و در زمان آقای جلیلی هم بنده فعال بودم و اگر هم کاری کردم و یا حرفی زدم، به خاطر شخص خاصی نبود؛ بلکه به خاطر کشورم بود. بنده هیچ گونه وابستگی حزبی ندارم و هر زمان هم که بفهمم نظراتم با نظرات رهبری فاصله دارد، حتما نظراتم را اصلاح می کنم و از این که بگویم اشتباه کرده ام، ابایی ندارم.

پرسمان: غربی ها در رسانه هایشان به ما حمله می کنند و گاهی برضد ما جملاتی را می گویند که نشانه گستاخی آنهاست و ما را به حمله نظامی تهدید می کنند؛ با این وضع، چگونه می توان مذاکرات را ادامه داد یا خوش بین بود؟

وقتی درباره مذاکرات حرف می زنیم، باید ببینیم آن مذاکراتی که واقعا در عمل اتفاق می افتد، آیا همان چیزی است که در تبلیغات آن را معرفی می کنند یا نه. آنها در مذاکرات یک نوع صحبت می کنند و وقتی از مذاکرات بیرون می آیند، جور دیگری صحبت می کنند. آن چیزی که آنها در بیرون می گویند، دیپلماسی نیست و در واقع، پابلیک دیپلماسی است. در دیپلماسی عمومی، حرف هایی می زنند که افکار عمومی جامعه را هدایت کنند و در واقع، به آن چه می گویند، عمل نمی کنند و به آن چه نمی گویند، عمل می کنند. آنها می گویند ایران بمب می سازد و خودشان هم می دانند که چنین چیزی واقعیت ندارد؛ ولی ما برای این مذاکره می کنیم که بهانه را از دست آنها خارج کنیم. بنابراین، این که مقام معظم رهبری می فرماید: زیر شبح تهدید، نباید مذاکرات انجام شود، منظور، واقعیتی است که بر سر میز مذاکره است؛ نه حرف هایی که جنبه تبلیغاتی دارد.

تحلیل هایی که برخی رسانه ها گاهی منتشر می کنند و مسئله را طور دیگری وانمود می کنند، نصف حقایق را بیان می کنند؛

تا ما را دچار توهم می کنند و این، باعث می شود که نتوان به موضوع، نگاه دقیقی داشت. مثلاً تلویزیون مستند شطرنج با گرگ ها را نشان داد که کاملاً یک جانبه به مسئله نگاه کرده بود و در بعضی جاها اطلاعاتش ناقص و گاهی هم خلاف واقع بود و طبیعی است که هر ایرانی باغیرتی که این مستند را ببیند، خونش به جوش می آید. گاهی ما بیش از اندازه به حرف های غربی ها اهمیت می دهیم و به محض این که آنها جمله ای می گویند، آن جمله، محور اخبار خبرگزاری ها می شود.

پرسمان: اگر توافقی انجام شود، جایگاه مجلس در تصویب یا عدم تصویب آن کجاست؟

مجلس درباره تمام لوایح و قوانینی که به نوعی به روابط بین الملل مربوط می شوند، باید نظر دهد. ما در داخل، یک مشکل داریم و آن این که نمایندگان مجلس، خودشان را با اسرائیل مقایسه می کنند و می گویند: چرا دولت آمریکا بعد از جلسات مذاکره همه چیز را به اسرائیل منتقل می کند؛ ولی دولت ایران نمایندگان مجلس را نامحرم می داند. این مقایسه، مقایسه درستی نیست. این کار، اصلاً شدنی نیست؛ چون مذاکرات اکنون در حال انجام است و دولت ما هم در رابطه با مجلس، همین کار را انجام می دهد؛ البته توضیحات کامل و حتی جزئیات، در اختیار رئیس مجلس قرار می گیرد و دولت برای آقای لاریجانی به عنوان رئیس مجلس، همه مسائل را به طور کامل توضیح می دهد و اگر مصلحت در گفتن باشد، از آقای لاریجانی بخواهند تا آنها را در جریان قرار دهد. چرا قوه مجریه را مقصر می دانند؟ مسلماً مجلس حق دارد ۱۰۰ درصد در جریان امور باشد و اگر قرار باشد توافق نامه ای امضا شود، قانوناً باید مجلس آن را تصویب کند. حضرت آقا فرمود: دولت باید برای دلسوزان جزئیات توافق شده را توضیح دهد؛ تا اگر جایی مذاکره کننده ها نیاز به مشورت دارند، از مشورت های دلسوزان بهره بگیرند و اگر جایی هم خطا کرده اند، آن را اصلاح کنند. من مطمئنم خود گروه مذاکره کننده این ادعا را ندارند که هرکاری که کرده اند درست است. دولت باید برای مجلس توضیح دهد؛ به شرطی که مجلس هم از روی دلسو