پاورپوینت کامل صلوات، سرود هستی ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صلوات، سرود هستی ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صلوات، سرود هستی ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صلوات، سرود هستی ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

این جهان بینی کامل، شناخت جامع، اعتقاد عظیم و ایدئولوژی عمیق، در ذکر مبارک «صلوات» متجلّی است. شما در ذکر صلوات، توحید، نبوّت، امامت، عدالت و معاد را یک جا فریاد می کنید و اعلام می دارید. این مطلب را اکنون به طور مختصر شرح می دهم.

«اللَّهمّ»؛ این کلمه، توحید محض و توجّه به خدای متعال است؛ همچنین طلب توجّه است از درگاه خداوند به خود و حاجات خود. وقتی می گویید: «اللَّهمّ»، خدا را می خوانید؛ آن هم با کلمه جلاله «اللّه» – که در میان اسمای ظاهره، اسم اعظم است – و بدون واسطه «یا» ی ندا. نمی گویید ای خدا، می گویید: خدایا و از خودِ نام مبارک خدا آغاز می کنید و از اوّل، با همه وجودتان به خدای متعال توجّه می کنید. «اللَّهمّ»، یعنی، خدا، به من توجّه کن؛ خدایا، روی به سوی من آر. این محض توحید و توحید محض است.

«صلّ»؛ این کلمه، درخواست از خداوند است که خدایا تو خود درود فرست و این، جنبه توحید فعلی است. در «اللَّهمّ»، توحید ذاتی بود؛ به ذات یگانه خدا متوجّه شدید و گفتید: «اللَّهمّ». در «صلّ»، اقرار و اظهار – توحید فعلی – است؛ یعنی خدایا تو درود فرست؛ تویی که همه کارها به دست توست، درود فرستادن هم-در واقع- از توست.

«علی محمّد»؛ اقرار به نبوّت است و یاد مقام معظّم پیامبر اکرم و نبی معظّم. «صلّ علی محمّد»، دعا برای پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله است و یاد حق هایی که او برگردن ما دارد و زحمات طاقت فرسایی که در راه هدایت ما کشیده است و ما را با خدا و کتاب و دین خدا و اولیای خدا آشنا کرده است. ما از درگاه خدا می خواهیم که بر او برکت و درود فرستد و بدین گونه، پس از توجّه به خدا، متوجّه مقام معظّم پیامبر خدا شده ایم و فقط خدا را مؤثّر در این کار دانسته ایم؛ یعنی این خداست که بر پیامبر درود می فرستد و او را هر لحظه، بیش از پیش، در لطف ها و عنایت ها، نورها و رحمت ها و نعمت های بی پایان خویش غرق می سازد.

«و آل محمّد»؛ توجّه به مقام امامت و پیشوایی و فلسفه ولایت دینی و سیاست حقّه الهی است. با ذکر «آل محمّد»- که مقصود ائمّه معصوم هستند- هم حق شناسی خود را ابراز می داریم و هم به سخن «قرآن کریم» عمل می کنیم که فرموده است: «اجر رسالت، دوستی نزدیکان (آلِ) پیامبر است»۱ و هم رکن اعتقادی خویش را اعلام می داریم و آن رکن، رکن فلسفه سیاسی و امر امامت است. دین، بدون مقام امام و نقطه مرکزی، ناقص است. باید کسی باشد که دین را درست بشناسد و عملی کند و ناظر بر درست عمل کردن همه به دین باشد.

پس ذکر صلوات، در آنِ واحد، جامع فلسفه الهی و فلسفه سیاسی (حاکمیت حق و عدل) است. در این ذکر و شعار، ما به توحید ذاتی، توحید فعلی، نبوّت و امامت، به صراحت اعتراف می کنیم. همچنین سپاسداری، حق شناسی و وظیفه اخلاقی را به جا می آوریم؛ به خداوند متوجّه می شویم و برای اولیای خدا طلب عنایت و درود می کنیم. چه تعلیمی از این جامع تر است؟

در این چند اصل، به طور ضمنی، اعتراف به عدل و معاد نیز هست؛ زیرا سخن از درود فرستادن است که اقتضای عدل الهی است تا به پیامبر صلی الله علیه وآله به عنوان عامل هدایت، پاداش خیر عنایت کند. همچنین این ذکر، دلیل است بر حیات واقعی پیامبر و آل او و همین، مبنای بقا و معاد است. باری، پس در مذهب حقّ ما، فلسفه سیاسی، همان فلسفه الهی است و فلسفه الهی، همان فلسفه سیاسی؛ حاکم خداست و خدا حاکم است و شعار «صلوات» نیز شامل این ابعاد بزرگ معنوی، اعتقادی و سیاسی است.

اصل «صلوات» و مشروعیت آن، مبتنی بر آیه ۵۶ سوره «احزاب» است؛ «انَّ اللَّهَ و ملائکتَهُ یصَلُّون عَلَی النَّبی، یا أیها

الّذینَ آمَنُوا صَلُّوا علَیهِ و سَلِّمُوا تسلیماً؛ خدا و فرشتگان او به روح مقدّس پیامبر درود می فرستند. شما هم ای مؤمنان! بر او درود فرستید و با تعظیم و اِجلال، بر او سلام گویید».

این آیه مبارک، در میان مسلمین معروف است و در کتاب های حدیث و تفسیر علمای سنّی و شیعه، در این باره، احادیث بسیار رسیده است و چون امری شرعی بوده است، برخی از اصحاب از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله سؤال کردند که چگونه بر شما صلوات بفرستیم. پیامبر صلی الله علیه وآله در پاسخ آنان دستور صلوات را ذکر فرمود، که از جمله، همین صورت معروف است؛ «اللَّهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد».

در برخی از احادیث حتّی نهی شده است از فرستادن صلوات ناقص؛ یعنی صلواتی که در آن، ذکر «آل محمّد» نباشد. این احادیث، از طریق برادران اهل سنّت نیز روایت شده است و برخی از عالمان اهل سنّت، در این باره، رساله ای مستقل نوشته اند. اینها همه حاکی از قوام و غنای فلسفه عالی دینی، مذهبی و سیاسی اسلام است.

بدین گونه، می نگریم که توحید بی امامت ناقص است؛ چنانکه دین بدون حاکمیت عادل، ناقص است و برای همین است که پس از نصب حضرت علی علیه السلام به امامت در «غدیر خم»، آیه «الیومَ أکمَلْتُ لَکم دینَکم»۲ نازل شد و کامل شدن دین را اعلام کرد. نزول آیه مذکور را در غدیر خم، جمعی از مفسّران سنّی نیز روایت کرده اند.۳ در نماز نیز – در تشهّد – ذکر صلوات به همین صورت لازم است.

در مذاهب سُنّی نیز در پاره ای واجب و در پاره ای از مذاهب، ذکر صلوات در نماز مستحب است. فقیه محقّق سنّی، شیخ عبدالرّحمان الجزایری، در کتاب معروف «الفقه علَی المذاهب الأربعه» می گوید:

از جمله سُنن نماز، صلوات فرستادن بر پیامبر، در تشهّد اخیر است و افضل انواع آن، این است که بگوید: «اللَّهمّ صلّ علی محمّد و علی آل محمّد» و این درود، در مذهب مالکی و حنفی، سُنّت (مستحب) است و در مذهب شافعی و حنبلی، فرض (واجب) است.۴

وی همچنین می گوید: «در مذهب حنفی، تشهّد اخیر واجب است»۵ و چون صیغه تحیت، بنابر آیه مذکور و روایات ذیل آن، لازم است که پس از ذکر نام پیامبر (محمّد) آورده شود، بنابراین، در مذهب حنفی نیز ذکر صلوات واجب خواهد بود و حدّاقل این است که احتیاط واجب باشد.

درباره ذکر صلوات، نکته دیگری نیز گفته اند و آن نکته این است:

«صلوات فرستادن بر پیامبر و آل پیامبر، دعا برای همه مخلوقات نیز هست». سرّ این نکته که صلوات فرستادن، به منزله دعا کردن برای همه مخلوقات است، این است که چون محمّد و آل محمّد صلی الله علیه وآله، اصلِ فیض و واسطه عمده رحمت، کرامت و نِعَم الهی اند و هر مخلوقی و هر فیض دیگری از آنان و مترتّب بر وجود آنان است؛ از این جهت، ذکر آنان و دعا برای آنان، به منزله ذکر همه مخلوقات و دعا برای همه مخلوقات است.

باری، پس این ذکر، نمودار کامل شعار اعلای توحید است و هم رابطه با خدا (نبوّت) و هم حاکمیت خدا (امامت) و از این رو، در این شعار، دعوت به حاکمیت عدل خدایی و نفی حاکمیت طاغوت است و از این جنبه، شعاری سیاسی است (البتّه سیاسی – الهی؛ چنانکه توضیح داده شد). در مذهب ما که مذهب حاکمیت معصوم است – یعنی همان حاکمیت خدای متعال است- همواره از «صلوات» استفاده های مهم