پاورپوینت کامل چون روزه ندانی که چه چیز است، چه سود است… ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چون روزه ندانی که چه چیز است، چه سود است… ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چون روزه ندانی که چه چیز است، چه سود است… ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل چون روزه ندانی که چه چیز است، چه سود است… ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

روزه در ادبیات فارسی

روزه در قرآن کریم، «صوم» نامیده می­شود. این لغت به معنای امساک و خودداری از هر فعلی است و در اصطلاح فقهی، به مجموع امساک­های خاصی اطلاق می­شود که در زمان معینی واقع شوند.

روزه ماه مبارک رمضان بر هر مرد و زن مسلمان واجب است. در خصوص مزایای روزه از لحاظ پزشکی، روانپزشکی و…، سخن بسیار گفته شده است و فواید بی­شماری در این مورد ذکر شده است؛ اما این مفهوم در ادب پارسی، مضامین بسیار نغز و دل­نشینی را آفریده است که به گلچینی از این داستان بسنده می­کنیم.

حکیم ابولقاسم فردوسی طوسی:

همان بر دل هر کسی بوده دوست

نماز شب و روزه آیین اوست

حکیم ناصر خسرو قبادیانی:

چون روزه ندانی که چه چیز است، چه سود است

بیهوده همه روز تو را بودن ناهار

خاقانی شروانی:

چه بود آن نفخ روح و غسل و روزه

که مریم عور بود و روح تنها

سعدی شیرازی:

که سلطان از این روزه آیا چه خواست

که افطار او عید طفلان ماست!

خواجه حافظ شیرازی:

ثواب روزه و حج قبول، آن کس برد

که خاک میکده عشق را زیارت کرد

فرخی سیستانی:

به فال نیک تو را ماه روزه روی نمود

تو دور باش و چنین روزه، صد هزار گذار

مسعود سعد سلمان:

نزد خداوند عرش بادا مقبول

طاعت خیر تو و صیام و قیامت

مولانا جلال الدین محمد مولوی:

نی تو را هر شب مناجات و قیام

نی تو را در روزه پرهیز و صیام

حکیم اوحدی مراغه­ای:

روزه ­دار و به دیگران بخوران

نه مخور روز و شب شکم بدران

امیر خسرو دهلوی:

نی کار مرد روزه همت شکستن است

گر خضر آبش آرد، عیش جوان کشد

افطار در شعر شاعران

افطار در لغت به معنای روزه گشودن است و زمان روزه گشودن، هنگامی است که شرع مقرر نموده است. زمان و سفره افطار، دارای معنویت خاصی است و از روحانیت و صفای مخصوصی برخوردار است و به راستی، گرد آمدن بر سر سفره افطار، دارای حال و هوای دلپذیری است که حکایت از رحمت بی منتهای پروردگار رحمان دارد.

یکی از سفارش­های مهم اسلامی، دستگیری از مستمندان و محرومان است و دیگر سفارش مهم این دین آسمانی، «صله رحم» و برقراری روابط صمیمانه با اقوام و نزدیکان است که مستحب شمرده شده است، بدین ترتیب، «افطاری دادن» در ماه مبارک رمضان، آیت دیگری بر رحمت بی­پایان خداوند رحیم است که موجب نزدیکی دل­ها و استواری پیوندها می­شود.

این سنت حسنه، همچنین در ابعاد اجتماعی، نمایان­گر روح همنوایی با مستضعفان و مددکاری از محرومان می­باشد. لحظه شیرین افطار کردن که همراه با آداب و ذکر و مناجات است، در کلام سخنوران ادب پارسی نیز از جایگاه و منزلت خاصی برخوردار است. تا بدان جا که در برخی سروده­ها از آن در قالب تغزل یاد شده است و شاعر در توصیف زیباترین لحظات زندگی از این مفهوم استفاده کرده است. گزیده­ای از اشعار برخی شاعران را در این باره بخوانیم:

کلیم کاشانی:

خمار باده در چشمم سیه کرده عالم را

بیا ساقی که وقت شام باید روزه وا کردن

خاقانی شروانی:

اشک چشمم در دهان افتد گه افطار از آنک

جز که آب گرم پستی نگذرد از نای من

ملا طغرا:

غم روزه بر من بسی بار کرد

چو ساغر به می باید افطار کرد

شیخ اجل سعدی شیرازی:

بگفت ای فلان ترک آزار کن

یک امشب به نزد من افطار کن

سحر و شاعران سحرخیز

در معنای «سحر» آورده­اند که وقت آخر شب و زمان پیش از صبح و برخی نوشته­اند که سحر سپیدی است که بالای سیاهی باشد و یا سپیدی است که بر سیاهی برآید.

سحرگاهان ماه مبارک رمضان از آن جا که نقطه آغازی است برای شروع روزی همراه با ستیز با هواهای نفسانی و خودسازی، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

نشستن بر سر سفره سحری که همراه با آداب و تشریفات خاصی است، بسیار دل­انگیز و روح­نواز است؛ به ویژه که این لحظات برای کودکان و نوجوانان، بسیار زیبا و خاطره­انگیز است و رایحه دل­پذیر رحمت بی­انتهای ایزد منان در چنین فضایی ملکوتی، غیر قابل انکار است.<