پاورپوینت کامل هنر دفاع مقدس; هنر آشتی با مردم ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنر دفاع مقدس; هنر آشتی با مردم ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنر دفاع مقدس; هنر آشتی با مردم ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنر دفاع مقدس; هنر آشتی با مردم ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

پایداری هشت ساله ایران در برابر تجاوز عراق، نتایج و نعمات گوناگونی برای انقلاب داشت . آنان که این مقاومت را نقمت می دانند،
می کوشند نتایج مذکور را کم دانسته و بی اثر نمایند . اما حقیقت آن است که در حلقه باورمندان به انقلاب اسلامی، پس از خود
انقلاب، دفاع، حاوی قداستی شد که با آن شور سلحشوری و شجاعت، باور به خود و ایثار، رشد معنوی و از سرگذراندن آزمون های
سخت و سلوک روحی و نشان دادن شایستگی تداوم حیات و نوعی زندگی ارزشی پدیدار گشت . این وجوه در هنر نیز بازتابش
داشت . اگر چه به سبب ویژگی های جنگ و ویژگی های مدافعان جان بر کف، و کناره گیری روشنفکران و کسانی که دارای ابزارهای
بیانی بودند، و به سبب نگاه جهانی و امید به ناکامی ایران، هنر دفاع مقدس بازتابی جهانی نیافت و علل یاد شده، دست به دست هم
دادند و کوشیدند از نظر ارزش زیبایی شناسانه، آن را بی اهمیت جلوه دهند، لیکن، هنر دفاع مقدس در کنار هنر انقلاب، هنری
بود که از نظر نفوذ در مردم و تاثیر بر آنها نقش مهمی داشت و سبب آشتی مردم با انوع هنر گشت .

نخست از شاعران سخن بگوییم .

شعر در پایداری هشت ساله، لباس رزم پوشید و به میدان آمد . با حضور شعر در متن نبرد، ویژگی هایی شعر فارسی یافت که تا آن
زمان بی سابقه بود . استفاده ها و پیشینه ها و فضای زبانی شعر، از حضور در جبهه تاثیر پذیرفت; زبان حماسی بی سابقه ای که با
تصاویر زندگی کنونی و جدید آمیخته بود، پدیدار شد . پس از فردوسی، لحن حماسی شعر ایران، متوقف مانده و هیچ افق تازه ای از
نظر معنوی، نگاه، زبان و بافت صناعی پدیدار نشده بود . دفاع مقدس سبب شکل گیری یک فضای ذهنی و زبانی نو در شعر ایران
شد که همچون یکی از ثمرات این مبارزه، برای همیشه ثبت خواهد شد .

شاعرانی چون علی معلم، قیصر امین پور، عزیزی، حسینی، مؤید، سبزواری، شاهرخی، کاشانی، راکعی، اوستا، اخلاقی، رضایی نیا،
شهریار، بهمنی، قزوه، باقری، میرشکاک، کاکایی، ترکی، محقق، حجتی، شکار سری، عبدالملکیان و سمقی، یاسری، رشاد، شفق،
شفیعی مرادی، حبیب آبادی، اسرافیلی، کاظمی، ده بزرگی، باران پور، محمودی، صالحی، محمدی، موسوی، پاک سرشت و
مهدوی و . . . . در فضای جبهه و جنگ اشعاری سرودند که مهم ترین ویژگی اش بی سابقگی و تازگی آزمون و فضای شعری است .
گفتنی است حتی شاعره ای مثل سیمین بهبهانی، بهترین شعرهایش را در این حوزه سروده است . بی اهمیت انگاشتن این تجربه
که شعر معاصر را با سهمناک ترین تجربه حیات اجتماعی پیوند داد، اصلا منصفانه نیست; بویژه نو کلاسیک ها درزمینه های
گوناگون غزل و مثنوی و رباعی و دوبیتی اشعار دلنشینی خلق کردند .

در زمینه نقاشی نیز دفاع مقدس سبب حرکتی جدی شد . این حرکت حوزه های گوناگون نقاشی واقع گرا و فرا واقع گرا را در بر
گرفت . تجربه های سور رئالیستی هم در این زمینه به ثمر نشست و حتی نوعی هنر جدید از سوی کسانی مثل حسن زاده و پلنگی
و صوری و صادقی، خود را به نمایش گذاشت . چهره «مادر – وطن » در کنار شهیدان، بیشترین توجه نقاشان مدرن را برانگیخت .
یک هاله نورانی مقدس، مدرنیسم و سنت را در بستر یک تصویرگری حماسی به هم آشتی داد . برای اولین بار در نقاشی فیگورایتو
مدرن کم کم از تقلید تابلوها و چهره های خارجی، گرایش به کشف مختصات چهره و استخوان بندی ایرانی ظاهر شد . دفاع مقدس،
سبب شد سیمای مردان جوان ایرانی در متن نقاشی مدرن به حالتی از شجاعت و ایمان و نور پدیدار گردد .

در زمینه موسیقی ما اگر چه با تلاش هایی برای ایجاد یک زبان جهانی تر براساس دستگاه های ایرانی و تنظیم برای ارکستر بزرگ
سنفونیک مواجه بودیم، اما بیشترین موفقیت مربوط به حوزه موسیقی سنتی و نیز سرودهای حماسی است . در گروه اول خاطره
برانگیزترین ترانه، متعلق به شجریان، در قلمرو دوم، زیباترین سرودهای بیادماندنی از آن آهنگران است . نیز امروز به نظر می رسد،
تنظیم مجدد و مدرن آهنگ هایی چون «کجایید ای شهیدان خدایی » بسیار موفق بوده، می توان با پیانو، و یا ارکستر بزرگ
بسیاری از آن نغمه ها را احیا کرد .

اما مهم ترین بخش مربوط به هنر، سینما و سینمای دفاع مقدس است . در سینمای ما اساسا ژانر جنگی که یکی از جذاب ترین و
پرتماشاگرتر گونه ها و انواع فیلم هاست، وجود نداشت . با پایداری هشت ساله است که این سینما متولد شد .

آسیب شناسی سینمای جنگ

«فراستی » در این مورد معتقد است که در بیش از نود درصد فیلم های سینمای جنگ که بیش از صدو هشتاد فیلم را شامل
می شود، از جنگ دفاعی ما، ویژگی ها، حال و هوا و آدم هایش خبری نیست و اثری . الگوی اصلی خیل عظیم این دسته از فیلم ها،
کلیشه های آمریکایی است: اسطوره سازی از نیروهای خودی و تحقیر دشمن و احمق و ترسو، نادان و سنگدل نمایاندن آن به اضافه
شعارهای جنگی – آرمانی ما .

این فیلم ها بیشتر به کلاه سبزهای آمریکایی شبیه است . خشونت و اکشن این فیلم های جنگی نه با تفکر آرمانی «دفاع » ما سازگار
است، نه با فرهنگ ملی و دینی ما . تنها هدف این نوارهای سلولوئید بساز و بفروش، فتح گیشه است و جنگ بهانه است .
شهادت طلبی نمایشی این فیلم ها نیز از قماش فیلمفارسی است، و قهرمانانش مقلد «رمبو» ی آمریکایی . اما فیلم های خوب جنگی
که تعدادشان با اغماض به انگشتان دو دست هم نمی رسد – دیده بان، مهاجر، هور در آتش، سفر به چزابه، لیلی با من است –
چندان مخاطب ملی نداشته و ندارد و نتوانسته اند مایه اصلیشان (شهادت) را برای مخاطب عام ملی عرضه کنند . لیلی با من
است، از این حیث یک استثنا است .

عمده آنان، به معنای خوب، فیلم های شخصی اند، نه فیلم های مخاطب عام . در آنها جنگ، رویه ای بشدت خصوصی – و شخصی –
دارد . مظلومیت و ایثار هم جنبه فردی دارد; نوستالژی آنها نیز شخصی است، فردی است; نه جمعی . جمع در آنها غایب است .
«عرفان » آنها هم شخصی است; از عرفان نهایی ضد سینمایی و تحمیلی بگذریم که آفتی بود .

به جرات می توان گفت حماسه، اسطوره، غیرت و رشادتی که در جنگ ما حضور فعال داشت، در هیچ یک از فیلم های جنگی ما
نیست; مگر روایت فتح سید مرتضی آوینی .

در این بخش به فیلم های گوناگون اشاره می کنیم . منتقدین ما بسیار کم به فیلم های دفاع مقدس پرداخته اند; پس بهتر است برای
احترام به کار آن دسته که در این زمینه فعال بوده اند، از هر یک نقل قول کوتاهی درباره فیلمی از فیلم های دفاع مقدس بیاوریم .

فیلم هویت اولین فیلم جدی سینمای جنگ است . ببینیم منتقدین درباره آن، چه گفته اند:

می شود با نق زدن رایج رو در روی فیلم هویت (ابراهیم حاتمی کیا، ۱۳۶۵) ایستاد . (اما) من به ابراهیم حاتمی کیا احترام
می گذارم; چون او به ما به عنوان تماشاگر احترام گذاشته است . ابراهیم حاتمی کیا مثل آدم های فیلمش با حیا است . با حیایی
صفت کمیاب و خوبی است . این فکر مرکزی در فیلم اصلا فکر بدی نیست که هیچ، خوب هم هست که کسی از دنیایی دیگر وارد
دنیایی نامانوس بشود و توسط جمع تکفیر نشود . ودیگران در حالی که ندانند او کیست، به او راه بدهند و بکوشند که او را
همان طور که هست گرامی بدارند، و نصیحت نکنند و بدتر آنکه متوجه دو جنسی شخص با خود شدند، او را همچنان محترم
بدارند و از خود نرانند . هویت به عنوان اولین ساخته بلند سینمایی سازنده اش، مهم ترین اصل برای یک نگاه و حرف جدی، یعنی
ساخت خوب و حرفه ای را داراست . این توفیق در درجه اول مدیون کاربرد کلیشه های جاری در فیلم های مشابه است . ضمن آنکه
در مضمون هم – باز اگر نه در طرح کلی فیلمنامه و مسئله «تحول » – خط داستانی نسبتا نوی دارد . (۲)

×××××

فیلم بعدی «پرواز در شب » اثر رسول ملا قلی پور است . در فیلم پرواز در شب، انتخاب قصه ای ساده است که به شکل فیلمنامه ای در
خور اعتناء با ساختاری از داستان پردازی معقول و پذیرفتنی در آمده است . به ویژه با تاکیدهای خاص در برجسته کردن ویژگی های
پسندیده انسانی و جنبه های ملکوتی روحیه شکست ناپذیر دل آگاهان هوشیار و ایثارگر جان برکف بسیجی، زمینه مساعدی فراهم
آورده است تا کارگردان بتواند با تکیه بر تجربه های شخصی و آگاهی از تمامی راز و رمزهای حضور در «جبهه » فضایی مانوس، آشنا
و پذیرفتنی در پیشاروی فیلم پدیدار سازد .

در شرایطی که برخی از تجارتی سازهای حرفه ای کارکشته با استفاده از کمترین فرصت به بهانه مطرح کردن موضوع جنگ، با
برخوردی نادرست، تصویری ناآشنا و بیگانه با فضای «جبهه و جنگ » ارائه می دهند، دل سپردن به حرف و حدیث های صمیمانه و
بی غل و غش فیلمسازان جوانی که کم تجربگی شان را با صداقت و ایمان سرشارشان جبران می نمایند، کاری شایسته و امیدبخش
است .

شاید در این راستا چهره هایی چون رسول ملاقلی پور با توجه به کارهایشان نمونه های خوبی باشند .

ملاقلی پور، پدیده ای خودساخته و تلاشگری سختکوش به شمار می آید [که در سینمای جنگ درخشید ]. (۳)

×××××

«باشو غریبه کوچک » تاثیرگذارترین اثر بهرام بیضایی در ارتباط با تماشاگر است . این تاثیرگذاری و حسن ارتباط از چند عامل
نتیجه می شود:

۱ . طرح مستقیم و بلافاصله یک واقعیت اجتماعی: مهاجرت ناشی از جنگ .

۲ . رجعت به منبع اصلی رخداد: جنگ .

۳ . ارائه تصویری واقعی و راستگویانه و تعبیری واقع بینانه از جنگ . این عوامل به کنار، سادگی به غایت استادانه فکر و
پرداخت شده عناصر اثر در ایجاد ارتباط صریح، بی واسطه، و مستقیم با تماشاگر و او را درگیر جریان عاطفی حاکم بر فیلم ساختن،
و نتیجه ای تعقلی از آن گرفتن، درواقع اصل اساسی «باشو . . .» است . (۴)

×××××

درباره فیلم دیده بان در «کوچک اما سپید» آمده است:

دیده بان را دوست دارم، به خاطر صفا، سادگی و مهربانیش و سپیدی نگاه بی تکلفش و این مهم، با شخصیت سازنده اش همانندی و
همخوانی دارد .

فیلمساز با قصه فیلم زندگی کرده است . حاتمی کیا می گوید:

«من جزو اکیپ فیلمبرداری های «روایت فتح » بودم و در یکی از سفرها یعنی «عملیات کربلای پنج » بود که یکی از همکاران نزدیکم
اسکندر یکه تاز که از بدو ورود به جبهه با هم بودیم و با هم زندگی می کردیم، شهید شد . . . به جهت نزدیکی به اسکندر، سیر او را تا
شهادت از نزدیک دیدم . من دیدم که چند ساعت قبل از شهادت چه حالی داشت و چگونگی شهادت، حتی لحظات بعد از شهادت
او را داشتم . . . پس از مدتی به چگونگی شهادت عارفی برخورد کردم . او دیده بان بود و در لشگر «محمد رسول الله » خدمت
می کرد . در یکی از عملیات با وضعیتی بحرانی روبرو می شود و مجبور می شود گزارش محل استقرار خودش را به توپخانه بدهد و
البته شهید می شود . . . برداشتی از موضوع را انتخاب کردم و روی آن کار کردم . . . فضا را گرفتم . چگونگی حدوث وقایع را نیز ولی
عینا تمام جزئیات نقل نشد . (۵)

×××××

شهید آوینی درباره فیلم «مهاجر» طی مقاله «ای بلبل عاشق، جز برای شقایق ها مخوان » نوشت:

«در آخر فیلم مهاجر وقتی علی (نقی زاده) پلاک هایش را به اسد می دهد و خود در حال شلیک تیر به سوی دشمن موانع را از سر
راه «پهباد» دور می کند و به شهادت می رسد و اسد پلاک ها را به گردن پهباد می اندازد و او را پرواز می دهد، پلان درشتی هست از
رقص پلاک ها در باد، همراه با صدای زیبای برخورد پلاک ها بر بدنه پهباد . . .