پاورپوینت کامل سیمای «بیگانه » در ذهنیت اسلامی دوران قرون وسطی ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیمای «بیگانه » در ذهنیت اسلامی دوران قرون وسطی ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیمای «بیگانه » در ذهنیت اسلامی دوران قرون وسطی ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیمای «بیگانه » در ذهنیت اسلامی دوران قرون وسطی ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

مروری بر کتاب «المرکزیه الاسلامیه »

المرکزیه الاسلامیه – صوره الاخرفی المخیال اسلامی خلال القرون الوسطی

مؤلف: دکتر عبدالله ابراهیم

مترجم: مجید مرادی

لحظه «اکنون » بین دو زمان قرار دارد: گذشته و آینده . لحظه اکنون (حال) با فراخوانی روایت های گذشته و با تکیه بر ارزش های
سامان یافته به هدف مصرف یا تاثیر، در معرض ثبات و ایستایی قرار دارد; چنان که با اشراف و توجه به آینده، محکوم به دگرگونی و
تحول است . اگر «گذشته » در ضمن روندهای تاریخی اش شناخته شده است، حوزه آینده تا زمانی که نگرش هایی به شناسایی آن
اقدام نکنند و راهبردهای آن مشخص نشود، همچنان تا حد زیادی ناشناخته باقی خواهد ماند . گویا وضع «اسلامی » ما امروز در
احاطه اوضاع دیگری قرار دارد که در متن آن «غرب » و در حاشیه آن «شرق » قرار دارد . این وضع در چارچوب سیمای الگو قرار داده
می شود که غرب آن را به تبع نگاهش به ما، به عنوان «دیگری » ، رواج داده است . این «دیگری » ای که در حوزه تبلیغاتی رواج دارد،
در گذشته مستند به ذهنیت «هزار و یکشب » بود و اکنون مستند به ذهنیت «جهان کولونیایی » (استعماری) . همان گونه که غرب
امروزه به عنوان «دیگری » و بربری، وحشی و بیابانی . . . ملت های شترسوار و سرشته با شهوانیت و بدویت به ما (مسلمانان)
می نگرد، به گونه ای شبیه نگره ای دیگر است که در قرون وسطی شکل گرفته است و آن نگره مسلمانان به «دیگری » به عنوان
بیگانه و وحشی و گمراه است . مرکزیت اسلامی در طی قرون وسطی از خاستگاه مرکزیت مکانی «دارالاسلام » و مرکزیت عقیدتی
«قرآن کریم » و مرکزیت دنیوی ای که زمان را به دو بخش «نخست و آخرت » تقسیم می کرد، «دیگری » اش را برساخته است .

دکتر عبدالله ابراهیم در کتابش، نقبی به حکایت ها و روایت های گذشته می زند تا چهره «دیگری » در مخیله اسلامی از لابه لای
متون روایی تاریخی ترسیم کند . در قرون وسطی روایت ها و حکایت های فرهنگی ای تولید شده که انگراه هایی شبه ثابت از آداب و
سنن و فرهنگ و عقاید را در خود نهفته دارد . این انگاره ها، معیارهایی هستند که در بالا بردن یا پایین کشیدن هر ارزشی در نزد
هر جامعه و فرهنگی دخالت می کنند . در سایه چنین ایده و اندیشه ای، عبدالله ابراهیم، معتقد است که بازگشت به روایت های
فرهنگ اسلامی به روشنی نشان می دهد که چهره «دیگری » ، پریشان و تا حد زیادی آمیخته با بدنامی است . این امر چنین
می نمایاند که مخیله اسلامی که به شکلی نهادی و بازتابی از انگاره مسلمانان به جهان است، تصویرهایی پست انگارانه از «دیگری »
تولید و عرضه کرده است; زیرا در این تصویرها، جهان خارج از دارالاسلام، غافل، مبهم، دور از حق و در انتظار عقیده درستی است
که او را از گمراهی نجات بخشد .

مؤلف، این نگاه پست انگارانه را به نظام فکری حاکم در قرون وسطی نسبت می دهد که از روش های تحلیل سنتی نیازمند به
تعلیل استفاده می کرد .

این روایت ها – در نظر مؤلف – «ذات منزه » و «متعالی » را در برابر «دیگری » سرشار از هرج و مرج و پیچیدگی و ابهام و گمراهی و
توحش، تولید کرد . مؤلف بر آن است که این ذات (شخصیت) از نتایج فرهنگی تمرکز پیرامون خویشتن در درون دارالسلام است .
در چنین شرایطی در مقابل «من » و «دیگری » هستیم و مؤلف در این جا «روایت اسلامی از «خود» و «دیگری » را با تاکید بر این ایده
اساسی شرح می دهد که مرکزیت ها با استناد به نوعی نمادسازی که روایت های فرهنگی (دینی، ادبی، تاریخی، جغرافیایی، فلسفی
و جامعه شناختی) از «خود» چنگ انداخته بر توهم تنزه کامل و «دیگری » آلوده به پستی دائم عرضه می کنند، ریخت بندی
می شوند .

در فصول شش گانه کتاب، عبدالله ابراهیم از راه همین ایده که مبتنی بر مرکزیت پا گرفته به وسیله روایت های اسلامی متعدد
است، در «دیگری » کاوش می کند .

اسلام و جهان های دیگر

مؤلف از «اکنون » آغاز می کند و بر آن است که اصطلاح جهان اسلام، جایگزین اصطلاح «دارالاسلام » شده و این خود سبب پیدایی
وضع دیگری شده است و آن چاره اندیشی برای اصطلاح دیگری است که بتوان بر جهان های دیگر اطلاق کرد; زیرا تا زمانی که این
جهان با روپوشی دینی پوشیده شده است، چه منعی وجود دارد که نتوانیم روپوش هایی مشابه را بر جهان های دیگری که در عقیده
و فرهنگ و زبان مشترک هستند، برافکنیم؟

مؤلف با برداشتی اولیه از افق کنونی اسلامی به این نکته اشاره می کند که ملل جهان اسلام نتوانسته اند، گذشته شان را به گونه ای
همساز با ام