پاورپوینت کامل میزان عقل و نقل ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میزان عقل و نقل ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میزان عقل و نقل ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میزان عقل و نقل ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۷

چندی پیش کنفرانسی در کانادا برگزار شد که موضوع اصلی آن تعیین و تشخیص مظلوم ترین شخص یا پدیده در واقعه ۱۱
سپتامبر بود . بسیاری از صاحب نظران اسلامی در این کنفرانس بر این عقیده بودند که قرآن در قرن ۲۱، تحت فشار عجیبی قرار
گرفته است .

اکنون با گذشت یک سال و اندی از حادثه ۱۱ سپتامبر و در آستانه سومین سال از هزاره سوم، در ایران تلاشی صورت گرفت تا در
فضای علمی و مغایر با فضای تبلیغی یکصدمین سال تولد علامه طباطبایی (ره) گرامی بدارند و ابعادی از شخصیت علمی ایشان
که برخی از او به «فارابی عصر» یاد می کنند، برای افکار عمومی جهان و اذهان طالب، بازخوانی و شناسانده شود .

همایش ملی «میزان حکمت » در حالی برگزار شد که برخی عقیده داشتند که چنین همایشی می بایست با تولیت و تصدی حوزه
علمیه قم برگزار شود تا اندیشه های فکری علامه، آن گونه که شایسته ایشان و افکار بلندشان است، بررسی گردد .

البته حوزه فکری و اندیشه های علامه، از چنان دامنه و گستره ای برخوردار است که حصر و انحصار آن در چنین مراسمی جفا به
شخصیت ایشان خواهد بود . در واقع می توان گفت که شخصیت علامه به یک شخصیت ملی تبدیل شده و لذا احداث تشکیلاتی
مستقل و منسجم برای پژوهش در افکار ایشان و ترویج اندیشه های او لازم است . به هر حال برگزاری همایش «میزان حکمت » را از
سوی صدا و سیما، می توان مقدمه ای برای این مقصود تلقی کرد .

«علی لاریجانی » رییس سازمان صدا و سیما و اولین سخنران این همایش گفت: «توصیه رهبری برای پاسداشت برگزیدگان فرهنگ
و اندیشه در کشور، سیاست سنگینی را بر دوش این سازمان نهاده است که همایش تجلیل از شخصیت علامه از جمله این رسالت
هاست .»

وی که سخنان خود را به بررسی تطبیقی برهان انتولوژی آنسلم، دکارت، لایب نیتس، هگل، ملاصدرا و علامه طباطبایی
اختصاص داده بود، رویکرد عقلانی همراه با یافته های عرفانی و ملازمت این دو با حقایق دینی و معارف حقیقی تشیع را، منهج
اصلی علامه دانست و گفت: آنسلم متاله و فیلسوف مسیحی در غرب، و ابن سینا و ملاصدرا در حوزه تمدن اسلامی، برهانی در
اثبات وجود خداوند (برهان انتولوژی یا لمی) اقامه نموده اند که به زعم هانری کربن، همانندی های بسیاری دارد . آنسلم این
برهان را در کتاب گفتگو با دیگران، برهان وجودی می نامد . صورت برهان او این است که «خداوند موجودی است که بزرگ تر از آن
به فهم درنیاید; حال آیا ممکن است چنین موجودی، وجود واقعی نداشته باشد» ؟

«گالیلو» راهب معاصر، به انتقاد از این برهان می پردازد و تصور آنسلم را انکار می کند . وی می گوید: حتی اگر بتوانیم از شیئی که
بزرگ تر از آن به تصور در نیاید، تصوری داشته باشیم، از آن این نتیجه به دست نمی آید که به جز وجود ذهنی، وجود واقعی نیز
داشته باشد . آنسلم در پاسخ به این انتقاد می گوید: بدیهی است به همان طریقی که می توان وجودی را که عدمش محال است،
فهمید و تصور کرد، مسلما تصور ما نیز از تصور وجودی که عدمش ممکن است، برتر است . دکارت نیز تلاش کرده تا برهان آنسلم
را تکمیل نماید . او با دو مقدمه که «خدا بر حسب تعریف ذاتی کامل است و وجود کمال است » استدلال می کند که خدا وجود دارد .
به نظر می رسد که تلاش او برای اثبات برهان لمی چیزی به استدلال آنسلم نیفزوده است . اما به نظر «لایب نیتس » تصور ذات
واجب از تصورات جدی در عقل انسان است و چون نفس انسان جوهر بسیط است، تصور ذاتی که جوهر بسیط است، برای او
حاصل می شود و چون در عقل تصور کمال مطلق به تصور ذات متصل شد، تصور خداوند حاصل می شود و چون تصور ذات کامل و
نامحدود متضمن تناقض نیست، پس موجود است . بنیان فکری «هگل » هم بر این است که عقل حقیقت دارد و حقیقت همان عقل
است . پس معقول درون ذاتی حالت برون ذاتی می یابد . اما منتقدین می گفتند که اندیشه مستلزم حصول نیست و تصور چیزی، آن
را واجب نمی کند . ولی هگل همچنان معتقد بود که چون معلوم شد امری معقول است، طبع قانع می شود و علتی دیگر نمی جوید .

اشکال عمده «کانت » نیز در این است که در تمام قضایایی که وجود محمول واقع می شود، آن را محمول حقیقی نمی داند . حال
آنکه فلاسفه اسلامی، تمام قضایایی را که محمول آن قادر مطلق است، به سه قسم تقسیم می کنند; اما کسانی چون راسل، قضایایی
را که دارای محمول بیرونی هستند، فاقد معنا می دانند . «دکتر لاریجانی » از برهان وجودی به عنوان نیرومندترین برهان در فلسفه
غرب و اسلامی یاد کرده، می گوید: «ملاصدرا در اثر شریف مشاعر، این برهان را انور و اشرف و احکم و اسد و اوثق براهین دانسته و
آن را راه همه انبیاء و صدیقان معرفی می کند .»

علامه با ابتنا بر همین اصل، معتقد است که مقدمات مطروحه، توسط ملاصدرا (اصیل، عینی و حقیقی بودن وجود، بسیط و واحد
بودن وجود، تشکیکی و ذومراتب بودن وجود) نیز ضروری نبوده و تصریح می کند که برهان وجودی از هر مقدمه ای – حتی اثبات
اصیل بودن وجود – بی نیاز است .

دکتر عبدالعزیز ساشادنیا، اسلام شناس دانشگاه ویرجینیای امریکا نیز گفت که جهان و ایران در دهه ۶۰ میلادی با افکار لائیک و
ماتریالیستی روبرو شده بود و این مسئله در آن زمان، مطرح بود که یک کتاب آسمانی را چطور می توان از راه علمی تاویل کرد . در
واقع مسئله آن زمان، اپیستمولوژی کتاب های آسمانی بود . اما اکنون در قرن ۲۱ جهان با این مسئله روبرو است که چطور انسان
می تواند تفسیر وحی کند؟ چگونه می توان تفسیر عقلانی را بر مبنای ایمانی پیاده کرد و چگونه عقل و نقل را صادقانه برای امتی
تبیین کرد؟

مرحوم علامه بارها به «محمد عبده » به خاطر تفسیر المنهاج انتقاد می کند . مسئله علامه این است که چرا ما به ظواهر کتاب
توجه کنیم؟ ما باید از راه ایمان بپذیریم و چون از راه ایمان می گوییم این وحی خداوند است، پس دیگر نیاز به استدلال ندارد .

در حقیقت المیزان، میزانی است میان عقل و نقل که به بیان استاد مطهری، مختص شیعه نیست و یک دائره المعارف است که با
داشتن آن، همه تفسیرهای دیگر هم در اختیار است . تفسیری است که تاریخ طولانی تفسیر قرآن را در نظر دارد . علامه در
زبان شناسی تفسیر، دقت بسیار داشت . چون زبان قرآن، زبان حوزوی قرن هفتم میلادی است لذا نیازمند زبان شناسی است تا هر
لغت را همانطور که آمده و استعمال شده بفهمیم . یعنی لسان النبی را بفهمیم نه لسان العربی را . مسئله دیگر تاثیر مکتب گرایی
در سیاست زمان و تفسیر قرآن است که علامه اجازه نمی دهد هیچ سیاست و مکتبی در تفسیر دخالت کند و جهان امروز تشنه آن
روحانیتی است که علامه مجسمه آن است .

آیت الله سید حسن مصطفوی، استاد فلسفه دانشگاه تهران از دیگر سخنرانان این همایش، با نظری اجمالی به بعد تفسیری علامه،
گفت که ایشان برخلاف بعضی حکما و عرفا، هرگز در تفسیر خود از مسیر «ان القرآن یفسر بعضه بعضا» خارج نشده و نظرات
فلسفی و عرفانی خویش را بر آیات قرآنی تحمیل ننموده است; بلکه هر آیه را با مقایسه با آیات قبل و بعد و مجموع آیات دیگر،
تفسیر می کرد . البته هر گاه که لازم دانسته، در فصلی جداگانه بحث فلسفی یا عرفانی مناسب را ارائه کرده است; لکن مسائل
عرفانی و فلسفی را با تفسیر در نیامیخته است و شاید همین امر سبب شده که «تفسیرالمیزان » مطلوب علما و محققان قرار گیرد و
از جایگاهی چنین رفیع و با منزلت برخوردار باشد; به نحوی که شاید هیچ یک از تفاسیر متاخر، از چنان جایگاه و منزلتی برخوردار
نیست .

وی در بررسی بعد فلسفی علامه، با اشاره به حرکت جوهریه و اختلاف مشائین و ملاصدرا پیرامون آن و دو اشکال ابن سینا به آن،
گفت: به اعتقاد شیخ الرئیس اگر ما به حرکت جوهری قائل شویم، از فرض حرکت، عدم حرکت لازم می آید . برای این هر حرکتی
به اجزای لایتناهی بالقوه (کم و کیف و وضع و عین) متجزی می شود . یعنی یک جسم ثابت داریم با تقسیمات بالقوه . اشکال بوعلی
سینا این است که اگر جوهری حرکت کند (جوهر یعنی فعلیت هیولا) تا هیولایی صورت پیدا نکند، فعلیت پیدا نمی کند . اگر ما به
حرکت در جوهر قائل شویم، برای هر جزء حرکت باید یک صورت جوهری بالفعل فرض کنیم . لذا صورت لایتناهی بالفعل، محصور
بین حاضرین لازم می آید . ایراد دوم این است که هر حرکتی موضوع لازم دارد . علامه می فرمایند که این موضوع ندارد . چون
موضوع یعنی متحرک و در حاشیه جلد سوم اسفار و همچنین در بدایه الحکمه، به این گفته ملاصدرا که این امر متحد تصرمی است،
اشاره کرده، می گوید: در حرکت جوهریه موضوع نمی خواهیم . چون حرکت در اعراض نیست و حرکت هم، اصل حرکت است و
هم متحرک . همچنین در اتحاد عامل و معقول، استدلالی ملاصدرا ایشان معتقد است که برهان ملاصدرا بر این دلالت دارد که
عاقل و معقول با هم هستند و نه متحد (یعنی معیت نه اتحاد). نمی شود گفت معلول متحد با علت است . بنابراین معلول همراه با
علت است .

دکتر حسین غفاری به «فلسفه اخلاق از دیدگاه علامه » پرداخت و توجیه کیفیت ارتباط میان حکمت نظری و حکمت عملی را
بیانگر عمده ترین مباحث فلسفه اخلاق دانست و گفت: سابقه این بحث در فلسفه غربی به آرای خاص هیوم درباره اخلاق بر
می گردد . وی با نفی هر گونه استلزام منطقی میان گزاره های ارزشی حاوی قضایای اخلاقی، و گزاره های اخباری مربوط به حوزه
نظری، منکر هر گونه ارتباط منطقی میان این دو ساحت از اندیشه های بشری شد . در بین فلاسفه اسلامی این ارتباط امری مسلم
و مفروض انگاشته می شود و حتی در سایر حوزه های فرهنگ و معارف اسلامی، مانند مباحث کلامی