پاورپوینت کامل شناخت شیعه; خلاها و اولویتها ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شناخت شیعه; خلاها و اولویتها ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شناخت شیعه; خلاها و اولویتها ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شناخت شیعه; خلاها و اولویتها ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

مصاحبه با دکتر تقی زاده

مسئول مرکز مطالعات شیعه شناسی

با توجه به اینکه حضرتعالی از بنیانگذاران مرکز مطالعات و تحقیقات شیعه شناسی هستید، بفرمائید هدف از مطالعه و تحقیق در
رابطه با شیعه و شیعه شناسی چیست؟

من هم از التفات و توجه شما، صمیمانه تشکر می کنم . در سال ۷۳ در دوران تحصیل، در بیرون از کشور، به این خودآگاهی
ست یافتم که حجم قابل توجهی از جماعت غیر مسلمان، در زمینه شیعه شناسی، تحقیق می کنند و بعد هم معلمی و تدریس
می کنند و بعد تمام عمرشان را در زمینه های مربوط به مطالعات شیعی می گذرانند . بخش (Department) بزرگی از مراکز
تحقیقاتی بزرگ و از دانشگاه های معتبر جهان، به مطالعات مربوط به اسلام شناسی به طور اعم و شیعه شناسی به طور اخص
اختصاص دارد; به خصوص بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران شیعه شناسی در کانون مطالعات شرق شناسی قرار گرفت; به
گونه ای که نوع کتاب ها و رساله هایی که در زمینه اسلام شناسی نوشته می شود، تعمد و اصرار بر این دارند که حتما رای و نظری از
متفکران شیعی هم در آنجا ذکر شود و حتی دو مرکز به نام اسلام شناسی، ولی در واقع برای مطالعات شیعی، در آکسفورد و
هاروارد آمریکا تاسیس شد . دانشکده های حقوق و فقه اسلامی هم بخش عمده مطالعات آنها به فقه شیعه اختصاص دارد . در میان
مراکز پژوهشی و آموزشی کشور، یک مرکزی که متولی و مربوط به مطالعات شیعه شناسی باشد، وجود ندارد و جای تاسف است
که این موضوع در کشور متولی ندارد . یک مرکز به طور متمرکز و به طور مجزا و مستقل، این مطالعاتی را که در بیرون از کشور
صورت می گیرد، تحت نظر ندارد و خودش طرح و پروژه ای برای مطالعات شیعه شناسی ارائه نمی کند . البته جسته و گریخته،
ترجمه ای صورت می گیرد یا کتابی نوشته می شود، ولی متمرکز نیست . به دنبال این ایده که در ذهن من به وجود آمد، باز به ذهنم
رسید که مطالعه کنم و ببینم آیا برای جوامع و جماعت ها و گروه های شیعی موجود در دنیا، در حال حاضر، یک شناسنامه ای
تدوین شده است، یا خیر . بدون تردید جماعت شیعی امروز در دنیا با نژادهای مختلف پراکنده هستند: عده ای در آفریقا، گروهی
در اروپا یا آمریکا و عمدتا در خاورمیانه متمرکز هستند . آسیای دور نیز، خالی از شیعه نیست . این ایده دل مشغولی من را بیشتر
کرد . یهودی ها در آن دانشگاهی که من تحصیل می کردم، حجم قابل توجهی از کتابخانه دانشگاه را به خود اختصاص داده اند و
پیشینه و تاریخشان، علمایشان، گروه ها و جوامعشان، افراد سرشناسشان در عرصه های مختلف، در کتاب های متفاوت به زبان های
مختلف ترجمه کرده اند، اگر مادر بزرگ مادر بزرگ فلان آقا با فلان یهودی نشسته بود و با هم یک گپی زده بودند، اینها پیدا
می کردند و آن را به عنوان یهودی جا می زدند و بعد آن را به چند زبان ترجمه می کردند . خوب ما بدون تردید از نظر جمعیت و از
نظر تعداد، به مراتب بیشتر از آنها هستیم . پراکندگی جغرافیایی ما هم به مراتب بیشتر از آنهاست . آیا ما شناسنامه ای برای
خودمان داریم یا نداریم؟ بعد متوجه شدم که نداریم . در زمینه شیعیان ایران، شیعیان بحرین، شیعیان عراق، شیعیان افغانستان و
شیعیان لبنان، کتاب هایی که خود شیعیان نوشته باشند و وضعیت حاضرشان را مورد بحث قرار دهند، وجود ندارد . به عبارت
دیگر شناسنامه ای از شیعه موجود وجود ندارد . این مشکل دوم . مشکل، هنگامی حادتر شد و ذهن من بیشتر مشغول به این شد
که متوجه شدم بسیاری از ما که مقاله می نویسیم به منابع و نوشته های مستشرقین و غربی ها استناد می کنیم! ما حتی برای
شناخت شیعیان کویت مثلا به نوشته آقای فولر استناد می کنیم! وقتی خود فولر را نگاه می کنیم، می بینیم که جاسوس CIA
است . چرا وجدان جمعی ما به این خودآگاهی نرسیده که ما باید حداقل به عنوان یک قوم و قبیله و جمعیت و یک نحله و یک
مذهب، خودمان را به خودمان بشناسانیم؟ این خیلی بد است که قومی خودشناسی نداشته باشد و اقوام دیگر بیایند آنها را
بشناسند و آن هم با اغراض دیگری . آقای دکتر نصر در بیرون از کشور یکی دو روز مهمان ما شدند و بنده این قضیه را با ایشان
مطرح کردم . ایشان بسیار از این ایده استقبال کرد و حتی گفتند حمایت هم می کنند . منتهی شرطی گذاشتند که من در بیرون
از کشور بمانم . بنده این شرط را نپذیرفتم . برای اینکه فکر می کردم باید به کشورم برگردم . مقامات کشوری که گاه مهمان من
می شدند، این طرح را با آنها مطرح می کردم که مشکلاتی را پیدا کرد و عملا این ایده زمینه تحقق پیدا نکرد . تا اینکه در اواخر
سال ۶۹، با مساعدت آیت الله مصباح یزدی و با مساعدت آقای دکتر ولایتی که یکی رئیس شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت و
دیگری دبیر کل مجمع جهانی اهل بیت بودند، من شروع به شکل دادن یک تیمی برای مطالعات شیعه شناسی کردم . در واقع
مرکز مطالعات و تحقیقات شیعه شناسی به وجود آمد تا جمعیت شیعی را مطالعه جامع شناسانه و مردم شناسانه بکند و برای
شیعه موجود شناسنامه ای را تهیه نماید . به عبارت دیگر اگر جمع و جماعت شیعی را به عنوان یک کل در نظر بگیرید، این سه
بخش را شامل می شود:

۱ . پیدایش و زمان شکل گیری;

۲ . تطور تاریخی;

۳ . وضعیت موجود و حاضر .

در کنار این هم البته یک بخش عمده دیگری نیز وجود دارد که می شود گفت عرصه چهارم است و آن این است که باورهای شیعی
کدام است؟ آموزه های شیعی چیست؟ راه و رسم زندگی شیعیان چگونه است؟ عادات و رویه های شیعیان کدام اند؟ عزاداری و
سوگواری آنها چیست؟ دانش ها و علومی که شیعیان آنها را نسل به نسل به فرزندان خود انتقال دادند، کدام است؟ اینها
عرصه هایی است که بعضی از آنها در حوزه، متداول است; مثلا بررسی باورها البته نه به شیوه جامعه شناسانه بلکه به شیوه
متکلمانه – مطالعه دانش ها، فقه، حدیث، عرفان و فلسفه و . . . متداول و مرسوم است; ولی در مورد بعضی از آنها اصلا مطالعه ای
وجود ندارد . همین جامعه شناسی و مردم شناسی شیعه که عرض کردم، اصلا در حوزه جایی ندارد; نه تنها در حوزه، بلکه در کل
کشور . بعد از گذشت یکسال و نیم الی ۲ سال، به خوبی آگاهم که هیچ جای کشور چنین کاری را نمی کند . در واقع این مرکز به
وجود آمد تا خلایی را که در زمینه مطالعات شیعه شناسی در میان جمع و جماعت شیعی موجود، وجود دارد پر کند . نمی خواهد
کارهای دیگران را تکرار کند; بلکه می خواهد کاستی ها یا به تعبیر، بهتر کارهای انجام نشده ای را که مربوط به جمع و
جاعت شیعی است، راه اندازد .

چه خلاهایی را در رابطه با مطالعات شیعه شناسی، احساس کرده اید؟

اولین خلا که در درون کشور و حوزه وجود دارد، همان مطالعات جامعه شناختی و مردم شناختی شیعی است; یعنی ضبط و ثبت و
گزارش آنچه امروزه، شیعیان انجام می دهند، باور دارند و عمل می کنند . شیعیان امروز باورشان چیست؟ رسم و رویه شان چیست؟
آداب و رسومشان چیست؟ چه نوع تغییراتی را نسبت به شیعیان قرن گذشته پذیرفته اند؟ اهداف و مقاصدشان چیست؟ این
اولویت اول است که من در یک کلام از آن تعبیر به تدوین شناسنامه برای شیعیان موجود کردم .

در زمینه کارهایی هم که خود شیعیان انجام داده اند، نقایصی وجود دارد; مثل مطالعات تاریخی . در زمینه مطالعات تاریخی،
عمدتا تاریخ سیاسی شیعه ثبت و ضبط شده است . تاریخ اجتماعی شیعه مورد توجه جدی قرار نگرفته است . ما باید تاریخ
اجتماعی شیعیان را هم تدوین کنیم و این نقیصه را هم برطرف کنیم . نقیصه ای که در زمینه الهیات و مطالعات کلامی وجود دارد،
این است که دفاعیات شیعه، عمدتا متوجه مذهب مخالف، یعنی اهل سنت است که در طول تاریخ اتفاق افتاده است . چون نوع
مخالفت هایی که علیه شیعیان ابراز می شده است، عمدتا از ناحیه اهل سنت بوده است . طبعا نوع کتاب هایی که نوشته شده،
متوجه آنهاست . فرض بفرمایید نماز را باید با دست های افتاده و باز بخوانیم، یا با دست های بسته؟ صلاه تروایح، گرفتن وضو و
امثال اینها . حتی در حال حاضر هم نوع کتاب هایی که نوشته می شود، عمدتا به سمت شبهات یا مسائلی است که اهل سنت و
جماعت مطرح می کنند . نوع علمای معاصر ما نیز از شبهات و مسائلی که مستشرقین مطرح کرده اند، یا به عبارت دیگر شبهاتی
که توسط علوم اجتماعی جدید، مطالعات جدید، زبانشناسی، مردم شناسی، جامعه شناسی شرق شناسی مطرح شده، آشنایی و
آگاهی ندارند . ما باید آنچه را مستشرقین در باب اسلام، به طور عام و در باب تشیع به طور خاص مطرح کرده اند، ترجمه کنیم و
در دسترس محققان و نویسندگان خود قرار دهیم تا براساس این شبهات که برخی از آنها کاملا نو و جدید است، دفاعیات صورت
بگیرد و نوشته ها تنظیم شود . به خاطر می آورم که وقتی به دیدن یکی از مراجع معاصر رفتم و برایشان توضیح دادم که یکی از
کارهای ما، ترجمه واژگان شیعی در دایره المعارف های بزرگی مثل امریکانا، بریتانیکا و دائره المعارف اسلام است، ایشان بسیار
خوشحال شدند و استقبال کردند . گفتند که چه بسا اگر ما آن نوشته های مستشرقین را بخوانیم، کتاب هایی که در معرفی شیعه
می نویسیم، با آنچه الان نوشته ایم، فرق کند و این کاری است بسیار خوب و لازم . من فکر می کنم که این موارد، جزء اولویت هایی
است که ما در مطالعات مربوط به شیعه شناسی باید به آن بها دهیم و مطالعاتمان را به آن سمت و سو، سوق دهیم .

مستشرقین اهتمام دارند به این که در رابطه با شیعه مطالعات وسیعی داشته باشند، و محققین ما در مقالاتی که می نویسند،
رجوع می کنند به مطالبی که مستشرقین در تالیفات و کتاب های خود نوشته اند، به نظر حضرتعالی مستشرقین با چه انگیزه ای
وارد این مباحث می شوند؟

در پاسخ به این سؤال، باید در دو زمینه عام و خاص سخن گفت . در زمینه عام این است که اصولا انگیزه هایی که در کشورهای
اروپایی حاکم است، یا انگیزه های سیاسی است، یا انگیزه های اقتصادی . به عبارت دیگر، آنچه امروزه همانند یکی دو قرن گذشته
در صحنه زندگی روزمره مغرب زمینی ها حاکمیت دارد، سیاست و اقتصاد است . به تعبیر درست تر اقتصاد است و سیاست،
راهگشای اقتصاد و بازاریاب است . یعنی نقطه قراردادهای اقتصادی را تنظیم می کند و این به این معناست که انگیزه های غربی ها
در حمایت از مطالعات مربوط به شرق شناسی یا اسلام شناسی مطالعات یا شیعه شناسی، در نهایت و در کلیت، در جهت تامین
منافع مادی کشور آنهاست و تردیدی نیست که آنها عاشق شرق، عاشق اسلام، عاشق تشیع نیستند . آنها برای آشنایی به زوایای
پنهان و مجهول زندگی شیعیان، مطالعات شیعه شناسی را مطرح کردند تا در پرتو این آشنایی، منافع اقتصادی و سیاسی خود را
آسانتر تامین کنند . این چیزی نیست که احتیاج به استدلال و برهان داشته باشد . آنقدر ظاهر و آشکار است که نیازی به استدلال
و برهان و آوردن شواهد تجربی ریز ندارد . در شرق منابع کمیاب وجود دارد . منابع کمیاب بسیار با ارزشی که برا